Royce, Kelly en Jacqueline de Vries tijdens spreekrecht in hoger beroep zaak Peter R. de Vries: 'Niets brengt hem terug'

"De afgelopen vier jaar zijn intens geweest", zei dochter Kelly de Vries. De rechtszaken en media-aandacht, die ze ook begrijpt, vindt ze 'veel en zwaar'. Ze voelde bij de uitspraak in eerste aanleg dat er geen gerechtigheid was. "De straffen die de rechtbank heeft opgelegd beschouw ik als straffen waar onze maatschappij genoegdoening in moet vinden. Het voelt als een boodschap naar de samenleving: als je dit doet, zijn dit de consequenties. Gerechtigheid voor de maatschappij, maar niet voor mij."

"Er is namelijk geen straf die mij rechtvaardigheid brengt", ging Kelly verder. "Want niets, maar dan ook niets, brengt mijn vader terug. Ik zal nooit meer hem kunnen vasthouden. Ik zal nooit meer met hem kunnen lachen. Ik zal hem nooit meer kunnen laten zien hoe prachtig zijn kleindochter aan het opgroeien is. Ik zal nooit meer met hem kunnen sparren over die volgende stap in mijn leven. Ik zal nooit meer van hem horen dat hij trots op mij is en ik zal nooit meer hem in zijn ogen kunnen aankijken als ik zeg hoeveel ik van hem houd. Mijn leven is voor goed veranderd."

Kelly hoopt dat dit hoofdstuk in haar leven afgesloten kan worden. "Zodat ik mijn vader vooral in mijn privéleven kan missen, herdenken en liefhebben, samen met de mensen die mij dierbaar zijn."

Royce twijfelde net zoals Kelly om het spreekrecht uit te oefenen, maar besloot het toch te doen om te vertellen over hoe het nu met hen gaat. "De tranen die in de eerste periode na de moord rijkelijk vloeiden, zijn misschien wat opgedroogd. We functioneren, het leven raast voort, de dagen volgen elkaar op", vertelde hij tegen de rechters in hoger beroep. 

Hij vervolgt: "Maar dat betekent niet dat het verdriet minder is geworden. Het is er nog elke dag, ieder uur, ieder moment. Er is geen minuut die voorbijgaat zonder dat ik aan mijn vader denk en aan het vreselijke wat hem is overkomen. Het is als een litteken dat nooit vervaagt. Soms dof aanwezig, soms schrijnend pijnlijk, maar altijd voelbaar."

In 2023 werden Royce en zijn partner Amanda opnieuw ouders. "Een gebeurtenis die, net als bij onze eerste, gepaard ging met vreugde, trots en dankbaarheid. Familieleden kwamen in het ziekenhuis langs om onze nieuwe zoon welkom te heten", vertelde hij geëmotioneerd in de rechtszaal. 

"Een kamer vol blije gezichten, vol liefde. Maar te midden van al die blijdschap voelde ik ook wie er níet was. Zijn afwezigheid was bijna tastbaar. Het besef dat mijn vader daar had moeten staan - met zijn trotse blik, zijn kenmerkende trillende onderlip, met zijn nieuwe kleinzoon in zijn armen - sneed dwars door me heen. Het deed me realiseren dat zelfs de mooiste momenten nooit meer hetzelfde zullen zijn. Het geluk is nooit meer ongeschonden. Altijd ontbreekt er iemand. Altijd ontbreekt hij."

Royce vertelde hoe zijn zoon aan hem vroeg hoe zijn opa was overleden. Eerst vertelde hij 'hij is op straat gevallen' of 'iemand is tegen hem aangelopen', maar recent kwam er een andere vraag. "Hij vroeg mij recht in de ogen of 'opa sterretje' met een pistool is doodgemaakt. Een vraag waarvan ik wist dat mijn zoon die ooit zou stellen, maar niet nu al, op vierjarige leeftijd."

Een moeilijk moment voor Royce. "Ik wist niet wat ik moest doen en viel stil. Ik kon wel door de grond zakken en voelde me gevangen. Ik wilde niet liegen tegen mijn zoon. Maar aan de andere kant wilde ik hem ook niet opzadelen met angst, met een trauma, een verhaal dat de onschuld uit zijn jeugd zou wegnemen. Dat is een worsteling waarvoor geen handleiding bestaat."

Jacqueline de Vries-Schuitenmaker sprak voor het eerst in de rechtszaal. Ze vertelde trots te zijn op haar kinderen. "Ze dragen een verdriet dat niemand ooit zou moeten kennen. De afgelopen vier jaar hebben ze een enorme kracht getoond. Niet alleen door te blijven doorgaan met wat nooit meer gewoon wordt. Maar ook, doordat ze de nalatenschap van hun bekende vader met zoveel liefde hebben vormgegeven."

"Peter was meer dan 45 jaar mijn soulmate. Mijn grootste en dierbaarste vriend. We deelden een prachtig, bijzonder en intens leven met centraal daarin: ons mooie gezin", ging ze verder. "Naast de liefdevolle familieman die wij zo ontzettend missen, was Peter ook een man met een missie. Een missie die ook is vermoord." 

"Hij ging recht op zijn doel af. Hij sprak als andere zwegen. Hij bleef staan wanneer de wind tegenzat. (...) In een wereld die soms buigt voor gemak, voor angst, voor geld of voor macht, bleef hij recht. Recht in zijn rug. Recht in zijn hart. Recht in zijn overtuiging dat gerechtigheid nooit een luxe mag zijn. Peter vocht voor de stem van slachtoffers boven het zwijgen van daders."

Het Openbaar Ministerie start donderdagochtend met het requisitoir, dat in de middag zal eindigen met de strafeisen tegen de negen verdachten in het proces.