Daphne Deckers begint nieuwsmijder te worden: 'Kan het niet meer aan'
Daphne Deckers (55) snapt wel dat steeds meer mensen hun ogen en oren willen sluiten voor al het nieuws over oorlog en vergelding in de media, zo pent ze in haar column voor 'VROUW Magazine'. 'Het journaal brengt ons al wekenlang dood en ellende', aldus de schrijfster, die zelf langzaam ook begint een nieuwsmijder te worden.
"Wat hebben zij eraan of ene Daphne uit Muiderberg wel of niet het nieuws volgt?"
'Soms voel ik me helemaal murw gebeukt door al deze waanzin', deelt ze met de lezers. Daphne schrijft vervolgens dat ze heeft gelezen dat er steeds meer nieuwsmijders zijn: mensen die het wereldnieuws overslaan, alle apps van hun telefoon hebben verwijderd en het journaal niet meer kijken. Waarom? 'Omdat ze het domweg niet meer aankunnen.'
Ook het voormalig model begint zo langzamerhand één van die mensen te zijn. 'Ik begrijp heel goed dat dit een luxepositie is. Dat ik als Nederlander het privilege heb om te zeggen: ik kan al dat nieuws over massaslachtingen niet meer aan. Want de mensen die eronder lijden, die het dagelijks meemaken, die de ware slachtoffers zijn, die iedere dag de bommen om hun oren horen fluiten – reken maar dat zíj het al helemaal niet meer aankunnen', schrijft ze.
Toch is het volgens haar goed voor je geestelijke gezondheid om soms een aantal dagen je telefoon uit te laten, het nieuws te mijden en gewoon te zíjn. Dat is dan ook precies wat ze de laatste dagen probeert en hoewel het de knoop in haar maag inderdaad een beetje heeft verminderd, voel ze zich er ook best schuldig over.
Daphne vervolgt: 'Want al die miljoenen mensen in de oorlogsgebieden zouden ook graag willen zíjn. Maar aan de andere kant: wat hebben zij eraan of ene Daphne uit Muiderberg wel of niet het nieuws volgt? Wat kan het hun schelen dat mensen elkaar hier online in de haren vliegen over een post op X of een tafeldiscussie bij Op1? De slachtoffers wier gezinnen uiteen gereten worden, willen gewoon dat het stópt.'
Daphne weet dat ze als columinst wordt geacht haar mening te geven, maar sluit haar column af met dat als ze 'de vreselijke foto’s' in de kranten ziet alleen maar kan denken: woorden schieten tekort.