Wibi Soerjadi openhartig over donkere gedachtes door tijdelijke doofheid: 'Werd helemaal gek'
Wibi Soerjadi (53) leed tien jaar geleden aan tijdelijke doofheid. In de podcast 'PodBast' blikt hij terug op deze donkere tijd uit zijn leven. Zo vertelt de altijd optimistische pianist dat hij in deze periode zelfs te maken heeft gekregen met depressieve gevoelens.
Denk je aan zelfdoding? Praat erover. Bel 0800-0113 of chat via 113.nl.
"Ik had op een gegeven moment dat ik dacht: wil ik nog leven?"
De pianist blikt samen met podcastmaker Bastiaan Meijer terug op de periode dat hij zijn gehoor kwijtraakt. "Ik hoorde dus wel, alleen je hoort alles vervormd. Ik dacht eerst dat mijn vleugel niet goed gestemd was bijvoorbeeld. Of dat mijn geluidsapparatuur niet goed was." Wanneer Wibi erachter komt dat het niet aan zijn geluidsapparatuur ligt, staat zijn wereld stil. "Dat was heel naar. (...) Het leek erop dat het blijvend zou zijn. Ik ken ook heel veel artiesten bij wie dat blijvend is geweest, dus die hebben hun carrière moeten opgeven. Dus ik vond het ook heel eng."
Wibi vertelt dat hij de controle over zijn emoties helemaal verloor. "Ik werd helemaal gek. Dat is een kok die niet meer kan proeven. Een schilder die niet meer kan zien. Een musicus die niet meer kan horen. Dat was echt de ergste nachtmerrie."
In eerste instantie besluit de pianist 'koppig achter de vleugel' te zitten, in de hoop dat zijn gehoor vanzelf zou terugkomen. Wanneer dit niet het geval blijkt te zijn, doet hij er alles aan om niet in een negatieve spiraal terecht te komen. "Ik denk dat ik dat een beetje van mijn moeder heb. Mijn moeder was een vechter. Die was nooit bang voor helemaal niks." Toch krijgt Wibi in deze periode wel te maken met donkere gedachtes. "Het was heel moeilijk, want ik heb wel een depressieve tijd gehad. Terwijl ik niet echt heel depressief ben aangelegd om zo maar te zeggen. Maar ik heb toch volgehouden, alleen was dat wel lastig. Want volhouden voor niets. Afwachten of de medicatie gaat aanslaan."
In deze periode komt hij ook tot het besef dat muziek maken echt het allerbelangrijkste is in zijn leven. "Daarom had ik op een gegeven moment dat ik dacht: wil ik nog leven? Dat is wel naar. Maar toen dacht ik wel: ik voel nu wel dat dit is waar ik voor leef." Gelukkig voor de pianist is zijn gehoor hersteld en kan hij verder met wat hij het allerliefste doet: muziek maken. Alhoewel hij altijd heeft geweten dat muziek een rol zou blijven spelen in zijn leven. "Op wat voor manier dan ook, ga ik iets blijven betekenen in de muziek. Ook als ik niets meer hoor."
Voor de mensen die ook door zoiets vergelijkbaars heen gaan, heeft Wibi een boodschap: "Erkennen dat het zo is. Je kan het niet wegstoppen. (...) Je accepteert het en van daaruit een plan maken. En weten wat je wil. (...) Stapje voor stapje."
