Nasrdin Dchar over breuk met vrouw: 'Gras leek groener aan de overkant'

Nasrdin heeft onlangs een autobiografie geschreven over zijn leven. In 2011 sleept hij een Gouden Kalf binnen voor zijn acteerwerk in de film Rabat. Bij de uitreiking houdt hij een bevlogen en geëmotioneerde speech over emancipatie. "Ik ben een Nederlander. Ik ben heel trots op mijn Marokkaanse bloed. Ik ben een moslim. En ik heb een fucking Gouden Kalf in mijn hand."

Er bestond destijds een angstcultuur in Nederland voor 'mensen met een andere culturele achtergrond dan roomblank en christelijk', en ondanks dat het nu dertien jaar later is, is het er volgens Nasrdin niet bepaald beter op geworden. "Dat is het pijnlijke van de tijd waarin we leven. De angstcultuur is heviger dan ooit."

Als kind werd Nasrdin bestempeld als 'de zoon van een gastarbeider', vanwege het feit dat zijn ouders in de jaren zeventig van Marokko naar Nederland verhuisden. Hierdoor heeft hij altijd enorme compensatiegedrag vertoond. "Het extra lief moeten zijn, extra nederig moeten zijn ter compensatie van dat stempel", zo omschrijft hij het zelf.

Het heeft hem niet alleen als persoon gevormd, maar ook binnen zijn gezin ging dat niet altijd even goed. Zo vertelt hij over de breuk met zijn vrouw Amy. "De breuk kwam voort uit mijn twijfel over het lang bij elkaar zijn." Nasrdin en zijn vrouw waren 23 jaar samen toen ze uit elkaar gingen. "Op een gegeven moment kwamen er verleidingen om de hoek kijken en leek het gras groener aan de overkant."

Het was een belangrijke stap voor Nasrdin om te ervaren hoe het was om weg te zijn bij zijn vrouw. Hierdoor komt hij erachter dat Amy de enige vrouw is met wie hij samen wil zijn. "Dat gras bleek totaal niet groener. Gelukkig kwamen we tot elkaar en bleek de liefde er weer te zijn."

Ondanks dat hij weer gelukkig is met zijn vrouw, is zijn gemoedstoestand op dit moment niet vrolijk. "Dat wat in de wereld gebeurt, heeft heel veel impact op mij, op Amy en ons gezin." En dat maakt het voor Nasrdin niet altijd even makkelijk om te blijven investeren in zijn gezin. "Dan ben ik het even helemaal kwijt." Hierdoor is hij op dit moment niet de man en vader die hij wil zijn. "Mijn vrouw en kinderen verdienen mijn aandacht en op het moment voelt het alsof er een sluier over mijn blijdschap hangt."

Twintig jaar lang heeft Nasrdin als een razende trein alsmaar doorgewerkt, maar nu maakt hij eerst plaats voor zijn gezin. "Ik heb niet meer de behoeften om door te knallen van rol naar rol." In plaats daarvan wil hij meer tijd doorbrengen met zijn gezin, op Marokkaanse les gaan om de taal aan zijn kinderen te kunnen leren en zijn horizon verbreden.