Eefje de Visser zingt op haar nieuwe album over heimwee naar vroeger
Op haar nieuwe album 'Heimwee' zingt Eefje de Visser (38) over verlangen: naar vroeger, de dingen die er niet - of niet meer - zijn en over letterlijk heimwee, naar huis. De zangeres, die inmiddels al tien jaar in Gent woont, ziet heimwee als iets moois, vertelt ze in gesprek met het ANP. "Je verlangt naar de warmte van een thuis. En je gaat nadenken over de betekenis van een thuis. Dat vind ik mooi."
"Ik probeer altijd een beetje beter en een beetje anders te zijn dan op de vorige plaat"
Heimwee is het vijfde studioalbum van Eefje en de opvolger van het razend populaire Bitterzoet uit 2020. Druk om de vorige plaat te evenaren voelt de zangeres niet. "Eigenlijk is het nu zo groot geworden, dat het voor mij absoluut niet groter hoeft", zegt ze. "Daarbij houd ik altijd het meeste van de plaat die ik net gemaakt heb. Ik probeer altijd een beetje beter en een beetje anders te zijn dan op de vorige."
In de vier jaren tussen Bitterzoet en Heimwee is Eefje een stukje ouder, kalmer en ook moeder geworden. Die rust gaat de luisteraar terughoren. "Ik wil het subtiel houden. En het moet open zijn, dus niet zo dichtgetimmerd. Ik wil mensen niet opleggen wat ze moeten voelen en denken", vertelt de zangeres. "Mijn liedjes moeten staan als een huis, de tand des tijds doorstaan. Ik hoop dat mensen het over zoveel jaar nog steeds mooi vinden."
De Voorburgse zangeres komt uit een muzikaal nest. De ouders van Eefje, beiden actief in samenzangbandjes, zijn dan ook te horen op het nieuwe album. "Op verjaardagen zongen we vroeger altijd samen met de hele familie. Toen had ik niet eens door hoe bijzonder dat eigenlijk is", vertelt Eefje, die haar zelfverzekerdheid rond muziek uit haar opvoeding heeft gehaald. "Mensen durven vaak niet te zingen in het openbaar, omdat ze bang zijn om op te vallen. En dan denk ik: wat een armoede. Wij zijn hier in Nederland te nuchter, te praktisch, te beschaamd. Die schaamte heb ik dankzij mijn opvoeding nooit gehad. Zo zouden meer mensen in het leven moeten staan."
Lang was Eefje zoekende en had ze heimwee naar een thuis, maar dat heeft ze nu gevonden. In Gent, bij haar man Pieterjan Coppejans en zoontje Pablo (2,5). "En ik ben ook nog steeds heel veel in Nederland, dus ik hoef helemaal niet zoveel te missen", zegt ze. "En ik besef nu: België hoort bij me, en Nederland is altijd dichtbij."