Margreet Spijker 'bestraft' door WNL na melden angstcultuur: 'Al mijn journalistieke werk is me afgenomen'
Margreet Spijker (60) stelde het afgelopen jaar de misstanden binnen WNL openlijk aan kaak, maar dat ging niet zonder slag of stoot. In een interview met 'Margriet' vertelt de journaliste openhartig over deze pittige periode in haar carrière en het nog lopende kort geding tegen haar voormalige werkgever.
"Dan zag ik weer zo'n wit getrokken bekkie van een redacteur die door een hogere baas was vernederd"
Hoewel Margreet in 2021 binnen de organisatie al sprak over een angstcultuur, besloot ze zich er destijds nog niet openlijk over uit te laten. "Er was sprake van een ernstige hiërarchie, waarbij vernedering een methode was om ervoor te zorgen dat je je mond hield." Hoewel de journaliste er zelf niet direct mee te maken had, zag ze het wel gebeuren. Zo was ze er getuige van hoe sommige collega's jonge werknemers het leven zuur maakten en dat 'raakte' haar.
Als zij tijdens een uitzending het draaiboek niet strak volgde, werden de redacteuren daarop 'afgestraft'. "Dan zag ik weer zo'n wit getrokken bekkie van een redacteur die door een hogere baas was vernederd", legt ze uit. Toen Margreet de angstcultuur destijds aankaartte, werd ze naar eigen zeggen zelf ook bestraft. "Al mijn journalistieke werk is me afgenomen."
Op dat moment was de journaliste 'niet moedig genoeg' om er verder op door te gaan, totdat begin dit jaar een artikel verscheen van het AD, waarin de misstanden publiekelijk werden gemaakt. Het rapport dat volgde uit onderzoek werd niet openbaar gemaakt en Bert Huisjes zou weer terugkeren in zijn functie. "Op dat moment dacht ik: het is allemaal voor niks geweest; de machten die zich laten gelden ten koste van mensen met minder macht hebben gewonnen."
Margreet besloot er niet mee akkoord te gaan en werd officieel als klokkenluider aangemerkt. Dat ze nu wel in actie kwam, voelde voor haar als 'goedmaker' naar haar collega's die ze jaren eerder 'heeft laten hangen in hun slechte positie'. "Jarenlang was ik te laf om iets te doen. (…) Ik liet toe dat ze over mij en anderen heen walsten. Maar dit jaar ben ik zestig geworden en ik durf eindelijk degene te zijn die ik had willen zijn toen ik jonger was."
Samen met twee advocaten spande Margreet niet veel later een kort geding aan om de inhoud van het rapport openbaar te maken. "Alle rotzooi moet op tafel, pas dan kan er echt iets veranderen." Het afgelopen jaar heeft haar doen nadenken over hoe ze terug wil kijken op haar leven en ze is dankbaar dat ze haar nek mag uitsteken. "Het is voor mij een rechtvaardigheidsstrijd voor iedereen die zich onheus bejegend voelt en iedereen die verandering wil."