Antoinnette Scheulderman schiet vol bij Eva na mooie woorden over Loretta Schrijver
Antoinnette Scheulderman (49), schrijver en journaliste, schoof donderdagavond aan in talkshow 'Eva' waar zij ontroerd onder woorden bracht wat zij zo bewonderde aan Loretta Schrijver. Net als Antoinnette was Loretta een grote dierenvriend die zich met hart en ziel inzette tegen dierenleed. De schrijver beschouwde Loretta als een groot voorbeeld en vertelt dat zij onlangs nog bij haar thuis is geweest. Loretta overleed donderdag op 68-jarige leeftijd aan de gevolgen van darmkanker.
“Ik weet niet of ik het gewoon kan zeggen zonder dat ik daarvan volschiet”
"Het is één ding om van dieren te houden en daarover te praten, het is wat anders dat je keer op keer erover begint en je je ook bezighoudt met dierenleed", zegt Eva Jinek in het gesprek over Loretta. Antoinnette knikt instemmend en vertelt dat Loretta haar gezicht nooit wende voor dierenleed, omdat ze wilde zien waar ze het over had en waar ze zich voor inzette.
"Ik weet niet of ik het gewoon kan zeggen zonder dat ik daarvan volschiet", gaat Antoinnette verder. Ze vertelt over de prachtige woorden van Loretta die zij eerder die dag heeft gelezen: "Ik wil dat lijden helemaal tot me door laten dringen en ook daarmee die dieren het gevoel geven dat ze niet alleen zijn." Aangeslagen kapt Antoinnette haar eigen zin af: "Dat vind ik zo lief."
Tekst gaat verder onder de video.
Vol lof vertelt Antoinnette over de manieren waarop Loretta zich allemaal inzette voor dieren. "Ze was een van de allergrootste dierenvrienden van Nederland. Dat vond ik fantastisch." Dierbaren van Loretta bevestigen dat dieren voor haar belangrijker waren dan mensen. "Wat ze deed en de bekendheid ging niet over haar. Ze probeerde dat altijd in te zetten voor het welzijn van de dieren, omdat ze zoveel leed zag."
Recentelijk is Antoinnette nog bij Loretta thuis geweest voor een interview waarin Loretta zelf aangaf geen leven zonder dieren voor zich te zien. "Ik moet altijd een hond hebben", zei Loretta. Ook vertelde ze dat ze altijd gratis hulp verleende. Wanneer zij daar toch betaald voor kreeg, dan stortte ze dat bedrag terug naar het doel en wilde ze ook echt op het afschrift zien dat dat geldbedrag werd ingezet voor de dieren. "Iedereen kon haar altijd bellen om te helpen."
