Fien Vermeulen openhartig over moederschap: 'Mooi, maar intens'
Wanneer Qmusic-dj Fien Vermeulen (33) op 21-jarige leeftijd te horen krijgt dat ze lymfeklierkanker heeft, komt haar droom om ooit moeder te worden in gevaar. Door de behandelingen zijn haar hormoonlevels zo laag dat zelfs een fertiliteitstraject niet zou helpen. Aan De Telegraaf vertelt Fien openhartig over haar wonderbaby en hoe zij het moederschap beleeft.
"Omdat ik zo lang op haar heb moeten wachten, voelde ik zeker de eerste periode de druk om alles perfect te doen"
Inmiddels is Fien trotse moeder van dochter Lise-Marie, maar haar zwangerschap was allesbehalve vanzelfsprekend. Hoe het kan, weten de artsen nog steeds niet. Maar als Fien hoort dat haar eierstokken zich aan het herstellen zijn, springt de radio-dj een gat in de lucht.
"Ik heb altijd hoop gehouden", vertelt Fien. "Al was het wel heel moeilijk, hoor. Naarmate ik ouder werd, leek iedereen om me heen kinderen te krijgen en werd ik er steeds vaker mee geconfronteerd dat het mij misschien niet gegund was", gaat ze verder.
"Moeder zijn is het mooiste, maar ook het moeilijkste en het meest intense ooit", vertelt Fien openhartig. "Omdat ik zo lang op haar heb moeten wachten, voelde ik zeker de eerste periode de druk om alles perfect te doen, om elke seconde te genieten en 24/7 onverdeelde aandacht voor haar te hebben. Ik maakte alles enorm groot en nam geen tijd voor mezelf." Zo wist ze niet goed wanneer ze moest douchen, haar tanden moest poetsen of haar rust moest pakken.
Ondanks dat Fien het nog steeds belangrijk vindt om volledig van haar dochter te genieten, is ze wel wat realistischer geworden. "Inmiddels zie ik in dat het me juist een goede moeder maakt als ik ook dingen voor en met mezelf doe. Weer aan het werk zijn, maakt mij bijvoorbeeld echt een leuker mens."
"Ik denk dat je over het algemeen kunt stellen dat ik relaxter ben geworden, wat het genieten ook weer makkelijker maakt. Negen maanden op, negen maanden af klopt in mijn geval absoluut", aldus Fien. Naar eigen zeggen verdwijnen 'de watten in haar hoofd' langzaamaan en begint ze zich eindelijk weer een beetje haar redelijk denkende zelf te voelen.
