Monique van de Ven doet boekje open over foute producenten: 'In dun badjasje'
Monique van de Ven (73) behoort zonder twijfel tot de grootste Nederlandse filmiconen aller tijden. Op 13 september ontvangt zij tijdens het festival Film by the Sea in Vlissingen een welverdiende oeuvreprijs. Daarnaast gaat de film 'Een vrouw als Monique', over haar leven en carrière, in première. Aan De Telegraaf vertelt Monique open over haar ervaringen op de set.
"Of dat een producent me in zijn auto even ergens wilde afzetten. Dan zat-ie ineens met zo’n paal in z’n broek"
Het is alweer even geleden dat we Monique op het scherm zagen. In 2018 was ze voor het laatst te zien in een productie, toen ze na het vierde seizoen van Dokter Deen haar stethoscoop aan de wilgen hing. Tijd voor pensioen vond ze het toen nog niet. "Nee hoor, maar na Dokter Deen dacht ik: ik heb nu meer dan vijftig jaar gewerkt, het is tijd voor een sabbatical, eventjes mezelf een beetje verwennen", vertelt Monique. Toen brak daarna corona uit. "Ik vond dat stiekem heerlijk, dat niet meer moeten. En vooral niet meer om vijf uur ’s ochtends moeten opstaan", bekent ze.
Monique heeft in haar leven vaak kritiek gekregen op al het naakt rond de rollen die zij speelde. "Ik liep gewoon bloot door het atelier, want we moesten toch weer zo gaan draaien. Zonder gêne, niemand keek daar raar van op", vertelt de acteur. Toch vindt ze het goed wat er nu gebeurt. "We moeten echt wat bewuster met elkaar omgaan. We zijn er wel wat in doorgeschoten, maar dat komt uiteindelijk vast weer terug in een gezonde middenweg", laat Monique weten.
Waar Monique in Nederland op de set altijd met respect werd behandeld, ging het in Amerika soms heel anders. "Ja, vreselijk. Van die producenten die vragen of ik het script even bij ze thuis wil komen ophalen en mij dan in zo’n dun badjasje begroeten", vertelt ze over producenten die vertellen dat het script boven ligt en je het mag gaan pakken. "Dan kwam Jan de auto uit, die natuurlijk gewoon met me was meegegaan. Dan was het klaar", lacht ze.
"Of dat een producent me in zijn auto even ergens wilde afzetten. Dan zat-ie ineens met zo’n paal in z’n broek. Maar ik verblikte of verbloosde niet, hoor. Ik wist meteen: bij het volgende stoplicht stap ik gewoon uit. Dan maar niet. Zak er lekker in."
Ondanks alle lof ziet Monique zichzelf nog altijd niet als groot icoon. "Het grappige is dat ik zelf daar nooit zo naar heb gekeken. Door die oeuvre-award ben ik dat wel gaan doen." Het nieuws heeft haar naar eigen zeggen wakker geschud. "Daarna kwam er ook een stuk uit in de krant waarin staat dat ik een icoon van de Nederlandse film ben", laat ze trots weten. "Ik heb schijnbaar zo’n tekst op een stukje krant nodig om me te realiseren dat het zo is. Dat is heel leuk, ik ben daar nooit zo mee bezig geweest. Zo’n oeuvreprijs doet me echt wat", aldus Monique.
Meer over de film Een vrouw als Monique in de video hieronder:
