Rob Goossens snapt de kat van 'onnavolgbare hork' Rob uit B&B Vol Liefde: 'Uit pure wanhoop in de klitplant gestort'

Poes Muis van Rob gaat er met de week slechter uitzien en deze week zat ze plots onder de kale plekken. De B&B-houder zelf heeft op zijn Facebook uitgelegd dat 'ze heeft vastgezeten in een soort struik met van die plakbollen'. Citaat: "Ze voelt zich gelukkig weer oké." Nu wil ik de verklaring best geloven, maar ik heb sterke twijfels bij de geruststelling.

Poes Muis zat immers op de eerste rij toen Rob Margot een paar weken geleden de bons gaf, omdat zijn gevoelens toch meer 'vriendschappelijk' van aard waren. Nu zit ze er wederom met haar platte neus bovenop terwijl Rob zich als een onnavolgbare hork gedraagt richting diezelfde Margot. 

Want even hè, je stuurt iemand dus weg omdat je denkt dat er niet meer dan vriendschap inzit. Vervolgens verpest je het bij de ene na de andere vrouw, met als dieptepunt Anja en Sofie die zo klaar met hem zijn dat ze tijdens het slechtnieuwsgesprek onverstoorbaar door blijven eten en vraag je Margot terug. 

Haar wil je echter niet aanraken om haar 'geen hoop te geven'. Pardon!? Je vraagt of iemand voor jou in het vliegtuig stapt, maar dit moet niet verward worden met interesse?

Ik snap dus wel dat poes Muis zich uit pure wanhoop in de dichtstbijzijnde klitplant heeft gestort. Sterker: ik heb het idee dat wij kijkers ons allemaal een beetje poes Muis voelen. Ons heilige en wellicht wat naïeve vertrouwen in de liefde hing aan het begin van het seizoen nog als een weelderig tapijt over onze schouders. Inmiddels is daar nog maar een kaalgevroten hoopje van over, dat vooral meurt naar desillusie. Of we ons weer oké voelen, zal nog moeten blijken.

Nu waren er deze week natuurlijk wel wat vonken. Het lijkt eerder passie dan liefde, maar eindelijk stak Dick zijn tong bij Moniek naar binnen. En na de geruchtmakende jacuzzi-scène in Tsjechië van vorige week waren we deze week eens getuige van een zoenende Daniël en Danique. "Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert", zei wijlen mijn opa altijd, dus hier zullen we het mee moeten doen.

Komende maandag mogen we nog spektakel verwachten bij kasteelheer Illya, bleek uit de teaser van de volgende aflevering. We zien Monique tegen Sylwia zeggen: "Die bambi-oogjes van jou… Ik heet geen Illya, dus ik trap er niet in." 

Een bitchfight lonkt en natuurlijk hoop ik dat Monique aan het langste eind trekt. Maar laat me meteen eerlijk bekennen dat ik Illya wel begrijp. Voor hem is Monique het bord met aardappelen, kip en broccoli waarvan iedereen snapt dat dat de gezonde optie is, terwijl Sylwia de muur van de Febo is waar je om half drie 's nachts na een avondje stappen langsloopt. Precies: zeg daar maar eens 'nee' tegen.

Ik denk nog een keer aan Rob met zijn geouwehoer over 'geen hoop geven'. Mijn eigen hoop op iets moois begint inmiddels ook aardig richting het vriespunt te gaan. Ingrid die een heel klein beetje sympathie begon op te wekken nu het zo goed leek te gaan met Eric, maar de deur naar haar hart alsnog ijskoud dichtgooide. Magda die opnieuw begon te zeuren om vragen, alsof ze dacht dat ze zich voor Zomergasten had aangemeld.

Aan het begin van dit seizoen had ik echt verwacht een band met de weduwe op te bouwen. Dat is er niet echt van gekomen, al valt dat haar niet volledig kwalijk te nemen. Misschien, het is maar een aanname, was ze toch niet zo klaar voor een nieuwe liefde als ze zelf had gedacht.

Wat ik dan wel weer mooi vind: volgens mij geldt precies datzelfde voor Eugène. Die twee hebben echt niet de verwachting dat de liefde van hun leven zich te elfder ure nog eventjes komt melden, maar zijn op zoek naar een maatje dat begrijpt dat een ander decennialang de belangrijkste persoon in diens leven was. 

Liefde zal het tussen Magda en 'Gène' vast ook niet worden. Maar voor een B&B Vol Liefheid zou ik in dit geval ook best tekenen.