De 'enfant terrible' van het Belgische koningshuis: wie is probleemprins Laurent?
Zondag blaast de Belgische prins Laurent 62 kaarsjes uit, maar zijn leven leest allesbehalve als een sprookje. Ooit zag hij zichzelf nog als mogelijke troonopvolger, maar een wetswijziging gooide roet in het koninklijke eten. Wat volgde? Een leven vol roddels, rebellie en royale tegenslagen.
Van begin af aan het buitenbeentje
Als derde kind van toenmalige prins Albert en prinses Paola werd prins Laurent geboren op 19 oktober 1963 als Laurent Benedikt Boudewijn Maria van Saksen-Coburg. Op papier was hij een volwaardige royal, maar in de praktijk groeide hij op in de schaduw van zijn broer Filip, de beoogde koning. Zijn zus Astrid kreeg later ook een prominente rol, maar voor Laurent leek er nooit echt een plan.
Zelfs zijn naam - niet vernoemd naar een Belgische monarch, maar naar een familielid van zijn moeder - zorgde al snel voor gefluister in de Belgische pers. Is hij wel van Albert? Een brutale vraag, die nooit beantwoord werd, maar zijn plek als buitenstaander was vanaf dat moment beklonken.
In het gezin van Albert en Paola was warmte schaars. Albert was vaak afwezig, Paola afstandelijk. De kinderen werden opgevoed door kindermeisjes en hofpersoneel. Waar Filip klaargestoomd werd voor het koningschap, zocht Laurent vooral naar aandacht - en die kreeg hij, maar zelden op de manier die hij zelf wilde.
De wetswijziging die alles veranderde
Tot 1991 leek het erop dat prins Laurent als derde in rij de troon zou kunnen bestijgen. Zijn oom, koning Boudewijn, had geen kinderen en daarmee stond Laurent, na zijn vader Albert en broer Filip, op plek drie in de lijn van troonopvolging. Maar de Belgische politiek greep in. Dat jaar werd de eeuwenoude Salische wet afgeschaft en dat had voor Laurent verstrekkende gevolgen.
Voor prins Laurent betekende dit dat zijn zus Astrid en diens oudste kind ineens voor hem in de lijn van opvolging kwam te staan. In een klap zakte hij van plaats drie naar plaats vijf. Zijn toekomst als mogelijke koning? Foetsie.
Volgens royaltykenners was de wetswijziging niet alleen een feministische stap vooruit, maar ook een strategische beslissing van het paleis. In de documentaire Laurent – de rebelse prins zei journalist Mario Danneels daarover: "Boudewijn was geen feminist. Hij was echt traditioneel. Hij wilde vasthouden aan de mannelijke opvolgers vanaf Leopold I. Maar naarmate Laurent ouder werd, was dat opeens niet zo goed meer en werd Astrid een zeer levensvatbaar alternatief voor haar jongere broer."
Mario, die in 1999 ook het bestaan van prinses Delphine onthulde, stelde dat koning Boudewijn het gedrag van zijn neefje steeds moeilijker te negeren vond. Laurent werd gezien als onvoorspelbaar, lastig in de omgang en moeilijk te sturen. In een koninklijk huis waar stabiliteit alles is, was dat geen aanbeveling.
Geheimen en geruchten
Die afwijzing uit de troonopvolging liet diepe sporen achter bij Laurent. In zijn jonge jaren botste hij al met het paleisprotocol, raakte hij vaak in opspraak en werd hij zelfs tijdelijk ondergebracht bij een gastgezin om zijn gedrag bij te sturen. Zijn baldadigheid maakte hem berucht, maar dat bleek uiteindelijk nog maar het begin te zijn.
Begin jaren 2000 hing er voortdurend een zweem van mysterie en schandaal rond de prins. Zo deden er hardnekkige geruchten de ronde over een geheime relatie met de Vlaamse zangeres en tv‑persoonlijkheid Wendy Van Wanten. Laurent zou haar volgens meerdere media zelfs een Mercedes ML 430 cadeau hebben gedaan - met een geschatte waarde van 2,3 miljoen Belgische frank.
In 2003 trad de prins in het huwelijk met Claire Coombs. Samen kregen ze drie kinderen: prinses Louise (2004) en de tweeling prins Nicolas en prins Aymeric (2005). Het huwelijk leek Laurent even rust te brengen, maar echt geruisloos bleef het niet.
In juli 2006 ontstond opnieuw opschudding toen media meldden dat Laurent twee babyfoto's van zijn pasgeboren tweeling voor 15.000 euro wilde verkopen aan een roddelblad. Hoewel het bericht later werd ontkend, leidde de rel tot een officiële waarschuwing van de toenmalig Belgische premier Guy Verhofstadt.
Een prins op glad ijs
De jaren na de fotorel brachten weinig rust. Laurent probeerde zich steeds vaker te profileren als 'de groene prins', met aandacht voor dierenrechten, duurzame energie en milieuprojecten. Op zich een nobel streven, maar de prins maakte er een potje van.
Zo zorgde Laurent in 2011 opnieuw voor politieke kopzorgen wanneer hij - zonder toestemming van de Belgische regering - afreisde naar Congo. Officieel om er zich in te zetten tegen ontbossing, maar wat vooral bleef hangen was zijn ontmoeting met president Joseph Kabila. In een land met een beladen koloniale geschiedenis lag zo'n bezoek politiek gevoelig. Premier Yves Leterme was woedend en dreigde zelfs publiekelijk met het afnemen van Laurents koninklijke toelage als hij zich nog eens buiten het boekje zou begeven.
Het imago van Laurent als losgeslagen royal werd datzelfde jaar nog verder gevoed. In een omstreden reportage van RTBF-journalist Frédéric Deborsu werd hij neergezet als een 'nutteloze prins met verschillende gezichten'. De documentaire veroorzaakte veel ophef en zette de discussie over zijn rol - en nut - binnen de monarchie weer op scherp.
Toch was Laurent niet alleen maar rel en roddel. Zijn passie voor dierenwelzijn en zijn werk voor duurzame initiatieven leverden hem ook positieve aandacht op. Zo richtte hij onder meer een stichting op voor maritieme milieubescherming en zette hij zich actief in voor zieke kinderen en zwerfkatten.
De diplomatieke drama's
Begin 2013 was het opnieuw raak: het Belgische parlement moest in actie komen nadat prins Laurent weer in opspraak raakte. Dit keer vanwege contacten met Angolese diplomaten over een mogelijk milieuproject. Op zich passend binnen zijn 'groene missie', maar wel tegen de afspraken in: internationale contacten zonder toestemming van de regering waren strikt verboden. Achteraf bleek het slechts een informeel praatje tijdens de klimaattop in Rio de Janeiro, waar zijn aanwezigheid dan weer wel netjes was goedgekeurd.
Alsof dat nog niet genoeg was, dook Laurent een paar maanden later op in Israël. De prins reisde af op uitnodiging van het Joods Nationaal Fonds, een organisatie die volgens Amnesty International omstreden doelen nastreeft. Het zorgde voor flinke ophef, maar juridisch zat hij dit keer safe: ook deze privétrip was vooraf goedgekeurd door de Belgische staat.
In 2017 ging het wel echt mis. Laurent postte op Twitter een foto waarop hij, gehuld in een uniform van het Belgische leger, een taart aansnijd. Het probleem? Het was in de Chinese ambassade en opnieuw had de prins geen toestemming gevraagd - niet bij de regering, niet bij het paleis. De woede in Brussel was dan ook groot. Kort daarna verdween zijn Twitteraccount als sneeuw voor de zon en dook Laurent onder.
Na jaren van koninklijke controverse bleef het ook in 2018 onrustig rond prins Laurent. Zo kwam hij opnieuw in opspraak door contacten met diplomaten uit Libië. Hij probeerde via hen een investering van zo'n 50 miljoen euro terug te krijgen die hij in 2008 stak in een herbebossingsproject. Volgens het Libische Investeringsfonds zette Laurent daarbij druk op betrokken partijen - zoveel zelfs, dat de organisatie hem in 2023 officieel aanklaagde voor afpersing en fraude. Zelf noemt hij het 'belachelijk' en 'politieke pesterij'.
Prins Laurent drukt op pauze
En dan was er nog het defilé-incident in 2022. Terwijl de rest van de koninklijke familie plichtsgetrouw naar de troepen keek op de nationale feestdag van België, sloot Laurent meerdere keren zijn ogen. Een onschuldig dutje? Het was niet de eerste keer: ook in 2015 viel hij tijdens het evenement in slaap.
Opvallend was ook zijn smartphonegedrag tijdens de feestelijkheden: bellen, foto's maken… De prins leek eerder op een toerist dan op een royal. In 2019 was hij tijdens het defilé al eens eerder druk in de weer met zijn telefoon.
De verloren zoon
En ook dit jaar dropte de enfant terrible nog een bommetje: hij erkende officieel zijn zoon Clement, het resultaat van zijn relatie met zangeres Wendy Van Wanten, vóór zijn huwelijk met Claire. De onthulling kwam als donderslag bij heldere hemel, zeker omdat Laurent het vaderschap eerder zelf ontkende.
Maar dit jaar kwam er een einde aan de jarenlange ontkenning. "Met dit bericht erken ik de biologische vader te zijn van Clement Vandenkerckhove. De afgelopen jaren hebben wij hierover open en eerlijk gesproken", deelde Laurent mee in een persbericht. "Deze mededeling is gebaseerd op een gevoel van begrip en respect voor de betrokkenen. Het is het resultaat van gezamenlijk overleg."
Het gaat in België ondertussen nergens anders meer over. In een documentaire deed zoon Clement onlangs zijn verhaal. Meer hierover zie je in de video hieronder.
