Jesse (14) overwon kanker en zamelde duizenden mobieltjes in voor lotgenoten
Jesse Mulder (14) heeft 26.000 mobieltjes ingezameld. Ieder telefoontje is 2 euro waard en gaat naar Stichting Opkikker, die dagjes uit voor zieke kinderen organiseert. Want Jesse weet heel goed hoe het is om ziek te zijn. "Mijn ouders mochten me niet knuffelen omdat ik te veel pijn had."
De bijkeuken in huize Mulder is eigenlijk geen bijkeuken meer. De ruimte dient als opslagplaats voor mobieltjes die Jesse sinds 2011 inzamelt. "We begonnen met honderd", zegt hij. "Het is een beetje uit de hand gelopen."
Even niet ziek zijn
De opbrengst van de apparaten (nu zo'n 50.000 euro) wordt gebruikt om zieke kinderen een dagje uit te geven. Stichting Opkikker zorgt ervoor dat de mobieltjes bij een recyclebedrijf terechtkomen en krijgt daar ongeveer 2 euro per mobieltje voor. "Als kinderen een dagje uit kunnen, kunnen ze hun ziekte even vergeten en ontsnappen aan alle chemo en onderzoeken", vertelt Jesse.
Zelf was hij 7 toen hij zelf de diagnose kreeg: hij had lymfeklierkanker en de kans op genezing was niet groot. "Ik had géén idee wat kanker was, heb er nog nooit van gehoord." Hij werd meteen door de doktoren in het Universitair Medisch Centrum Groningen behandeld om de tumor in zijn buik – 'er zat een hele bult' – weg te krijgen. Ook werd hij geopereerd.
Jesse (toen 7) en zijn Kanjerketting. Iedere kraal staat voor een behandeling.
Geen aanraking
In totaal lag hij vier maanden in het ziekenhuis, af en toe was hij een paar dagen thuis. "Ik kan me er niet heel veel van herinneren, maar wel dat het een zware periode was. Soms was ik zó ziek, dat ik alleen maar kon liggen. Alles deed pijn. Zelfs mijn ouders mochten me niet meer aanraken, zo veel zeer deed het." Ook was hij heel misselijk. "Ik weet nog dat ik net was geopereerd aan mijn buik en moest overgeven. Ik schoot overeind om naar het bakje te grijpen, en dat deed zo veel zeer, omdat die wond nog heel vers was."
Jesse had niet meteen door dat hij dood kon gaan. "Ik was nog heel jong. Ik dacht meer: ik kan niet meer turnen, en ik zie mijn vriendjes veel minder. Maar na de eerste of tweede kuur, besefte ik wel dat het ernstig was en dat als ik een kans wilde hebben om te overleven, ik er écht voor moest gaan." Maar hij zag ook in dat het een kwestie is van geluk hebben. "Sommige vriendjes en vriendinnetjes die ik op de afdeling oncologie ontmoette, gingen dood. Dat was heel gek en erg verdrietig."
Kanjers
'Acht kanjers', noemt Jesse de acht kinderen die hij tijdens zijn ziekteperiode leerde kennen en aan kanker overleden. Soms plaatst hij op zijn Facebookpagina een fotootje met kaarsjes, ter nagedachtenis.
Wat hij ook op die Facebookpagina plaatst: de foto's van alle ingezamelde mobieltjes, die hij opstuurt naar Stichting Opkikker. "Er zijn nog steeds heel veel zieke kinderen die het verdienen om een dagje iets leuks te doen", zegt Jesse. Toen hij zelf ziek was, kreeg hij ook een Opkikkerdag. Hij ging – ja, op één dag – achterop een motor, in een sportauto, vissen op forel, hij maakte een helikoptervlucht en schilderde met chocola. "Het was fantastisch. Zo fijn om alles even te vergeten."
Na vier maanden kreeg Jesse te horen dat hij was genezen. "Ik was zó blij. Echt fantastisch." Vlak daarna besloot hij dat hij iets wilde betekenen voor andere kankerpatiëntjes.
30.000 telefoontjes
De mobieltjes krijgt hij per post van mensen die zijn oproepjes op zijn weblog of Facebookpagina lezen. "Soms krijg ik er een kaartje bij. Dat ik een topper ben. Hartverwarmend." Ook benadert Jesse bedrijven, of ze nog oude telefoons hebben om te doneren. Op een papiertje turft hij per week hoeveel mobieltjes er bij komen. Zo houdt hij zijn digitale teller op zijn site bij. Die staat nu op 26.000. "Ik wil de 30.000 aantikken, ik hoop dat mensen me daarbij willen helpen."
En dan? Jesse lacht. "Zelfs als ik nu zou stoppen, denk ik dat mensen me nog weten te vinden. Maar ik denk dat ik gewoon doorga. Doordat ik zelf zo ziek ben geweest, besef ik heel goed hoe belangrijk het is dat kinderen weer even kunnen genieten."
Meer op rtlnieuws.nl: