Chantal Janzen maakte zich vooral zorgen om stemmen vakjury
Chantal Janzen (42) maakte zich nauwelijks zorgen over de presentatie van het Eurovisiesongfestival, maar zat vooral met het binnenkomen van de vakjurystemmen in haar maag. "Ik was meer nerveus voor de techniek dan voor ons", blikte ze in 'Op1' terug op de drie liveshows rondom het internationale muziekevenement.
"Ze brengen mensen naar de maan, maar vertraging op tv is toch nog altijd dat je denkt: ik kan heen en weer naar Limburg"
"Of alle landen wel binnenkomen. Of alle verbindingen kloppen, want als ze niet kloppen gaat een land schuiven. Wat als we ze niet horen? Dan moet je naar Martin Österdahl, de supervisor", schetste Chantal haar zorgen. "Dat zou ik zo rommelig vinden."
De zorgen van de presentatrice waren niet helemaal onterecht. Tijdens een repetitie zaterdagmiddag verliep niet alles vlekkeloos. "Het ging niet lekker. De verbinding viel eruit en iemand zei iets anders", zei ze, die toegaf dat dat mogelijk opzet was om haar en Jan Smit te testen. "Dat maakte het einde met de voting wel heel spannend."
De punten van de vakjury's, waarvoor alle 39 deelnemende landen inbellen, kwamen vlotjes binnen. Slecht één keer was er vertraging. "Het duurt als je daar staat veel korter naar mijn idee", blikte Jan terug. "Ze brengen mensen naar de maan, maar vertraging op tv is toch nog altijd dat je denkt: ik kan heen en weer naar Limburg. Ongelooflijk", aldus Chantal.
Dat de televoters vier landen nul punten gaven, zorgde ook bij de twee presentatoren die de puntentelling doornamen voor ongeloof. "Wij zien de punten van tevoren en dan denk je: o god nee, nul punten. En dan weer nul, en weer nul", zei Chantal. "Dat de eerste vier landen nul punten krijgen heb ik nog nooit meegemaakt", viel Jan bij, die de afgelopen jaren met Cornald Maas het commentaar bij het songfestival verzorgde. "Bij de derde, vierde nul denk je: is dat ding stuk of zo?!"
Edsilia Rombley was, net als Nikkie de Jager, niet betrokken bij de puntentelling. Zij kreeg tijdens de liveshows met een hele andere uitdaging te maken. "Wat ik lastig vond, is dat je in je oor hoort hoeveel seconden je hebt om een gesprek met iemand aan te gaan", vertelde Rombley. "Als ik met iemand in gesprek ben, wil ik die uit laten praten. Maar dan hoor je in je oor: oké, vijf, vier... maar die persoon is nog helemaal niet klaar. Dan heb ik paniek in m'n hoofd, maar moet ik toch rustig blijven."
