'Dat onze bank volledig is afgeragd komt louter en alleen door de kinderen'
Freelance journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week: er moet hoognodig een nieuwe bank komen, maar dat blijkt moeilijker dan gedacht. "Waarom zijn die krengen zo duur?"
De stof is gescheurd, waardoor er twee gaten zitten van 20 centimeter breed waar de vulling naar buiten steekt. De hoes is omhoog gekropen en toont een stuk kale bank, lekker ordinair. Het maakt niet uit of je rechts of links plaatsneemt, want je rolt vanzelf naar het midden. Zo vreselijk is-ie doorgezakt. Wil je zitten, dan moet je eerst de kussens goed leggen, anders word je eraf getorpedeerd. Dat ding is geen relaxplek, maar een gevaar voor eigen leven.
Dat onze bank zo vreselijk is toegetakeld, komt louter en alleen door de kinderen. Die hebben ’m de afgelopen jaren veelvuldig gebruikt als bioscoopzaal - inclusief lekkere hapjes en dranken - indoorspeeltuin en freerun-parcours. Hij is zo afgeragd, dat je het eigenlijk geen bank meer kunt noemen. Het is meer een vuilstort van kussens met her en der een kleverige substantie, waarvan ik me überhaupt niet wil afvragen wat het is.
"We moeten een nieuwe bank", riep ik de afgelopen maanden gemiddeld twee keer per week geërgerd zodra ik er plaatsnam. Mijn huisgenoten reageerden niet enthousiast op die mededeling. Puk (9) en Olle (7) zijn gewend aan hun ranzige habitat en manlief heeft vooral geen zin om een nieuwe bank te moeten uitzoeken.
Als hij op een gegeven avond plaatsneemt op een kruk náást de bank, weet ik dat ik moet toeslaan. "Waarom ga je daar zitten?", vraag ik sluw. "Last van mijn rug", antwoordt hij naar waarheid. "Komt door de bank, hè? Omdat je er niet meer op kunt zitten." Hij knikt schuldbewust. "Dan komt er een nieuwe bank, anders bestel ik nú een Ektorp (type bank van IKEA, red.) online", zeg ik dreigend. Hij zucht en geeft zich gewonnen.
De weekenden daarop slaan we ons vloekend door verschillende woonboulevards in Nederland, maar de ideale bank lijkt niet te bestaan. Hij moet precies 2.43 meter zijn, vooral niet te loungy, groot genoeg voor manlief (die twee meter is) én kindproof (sterk, dus). "Waarom is een normale bank niet te vinden? Waarom zijn ze zo dúúr?" Onze zoektocht dreigt te sneuvelen, totdat we bij vriendin Christine op bezoek zijn. Als ik ga zitten op haar kersverse, hemelse exemplaar vraag ik geschokt: "Waar heb je déze vandaan?" Hij blijkt van een winkel op nog geen kilometer van ons huis.
Tranen in onze ogen
Puk (9), Olle (7), manlief en ik nemen dat weekend plaats op een lichtblauw dotje. De kinderen zeggen 'ehhhh' en manlief en ik krijgen tranen in onze ogen als we allebei onze onderrug voelen ontspannen. Gelukzalig zitten we daar met zijn vieren in de showroom tot een beeldig meisje genaamd Franka (het schiep meteen een band) ons alle mogelijkheden liet zien.
Dolgelukkig trok ik mijn pinpas door het apparaat. Nog maar 16 weken, dan kunnen we eindelijk weer normaal zitten.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.