Carla is ongewenst kinderloos: 'Ik heb er alles aan gedaan'
Carla Beukers (46) probeerde achttien jaar lang haar kinderwens te vervullen. 3,5 jaar geleden kreeg ze haar tweede miskraam en besloot ze dat het genoeg is geweest. "Ik ging er aan onderdoor."
"Als ik met mijn vriend in de HEMA loop en ik zie een babypakje, stop ik. 'Kijk eens wat schattig!' zeg ik tegen hem. Daarna lopen we verder en is het goed."
Carla was 24 jaar toen ze samen met haar toenmalige man besloot om te stoppen met de pil. Na jaren zonder succes kreeg ze onderzoeken en twee trajecten met hormoonbehandelingen (Intra-uteriene inseminatie, IUI) om de vruchtbaarheid te stimuleren. "Dat is heel zwaar. Ik had stemmingswisselingen, een kort lontje en was snel geïrriteerd of boos terwijl dat niet in mijn aard zit."
31, single en een kinderwens
Na twee behandelingen verspreid over een aantal maanden stopte ze om tot rust te komen. "Niet veel later besloten mijn man en ik uit elkaar te gaan. Het was gewoon op tussen ons. Onze kinderloosheid was niet de reden, maar zeven jaar hiermee bezig zijn, is heftig. Als hij uit zijn werk kwam en ik had net mijn eisprong, zei ik: 'Het moet vandaag toch echt gebeuren'. De seks werd er niet leuker op zo."
Carla was geen hopeloze single op haar 31ste. "Ik dacht: ik heb nog tijd, ik kom vast weer iemand leuks tegen." Dat gebeurde ook. Drie jaar was ze samen met haar nieuwe vriend, maar ook met hem lukte een zwangerschap niet. "In de eindfase van onze relatie keken we samen naar de mogelijkheden om alleenstaande moeder te worden. Dat was bijzonder."
Wat als je niet zwanger wordt?
Wanneer je na een jaar onbeschermde seks niet zwanger bent, kun je naar de huisarts. Na diverse onderzoeken bij de man en de vrouw zijn er verschillende behandelingen mogelijk. De meest voorkomende:
- Hormonen spuiten om een eisprong op te wekken. De hormoonbehandelingen worden vaak gecombineerd met IUI of IVF/ICSI.
- IUI staat voor Intra Uteriene Inseminatie, het beste zaad wordt geselecteerd en rechtstreeks in de baarmoeder gebracht.
- IVF/ICSI. Een In Vitro Fertilisatie-behandeling gebeurt vaak als er geen eisprong plaatsvindt. Door de hormonen rijpen meer eitjes. Die worden door een punctie uit de eierstok gehaald. Nadat het zaad erbij geplaatst wordt, gaat het eitje terug in de baarmoeder. ISCI staat voor Intra-Cytoplasmatische Sperma Injectie en lijkt op IVF. Alleen bij deze behandeling wordt één goed zaadje geselecteerd en teruggeplaatst.
- MESA, PESA of TESE. Bij MESA wordt een zaadcel direct uit de bijbal gehaald door een microchirurgische ingreep. Via een PESA wordt de zaadcel opgezogen door een holle naald. Bij een TESE wordt een biopt uit beide teelballen genomen en onderzocht op zaadcellen. De gevonden zaadcellen worden ingevroren.
'Ik trek dit niet meer'
Bloedonderzoeken, baarmoederfoto's. Alles werd onderzocht, maar artsen vonden nooit een oorzaak waarom Carla niet zwanger werd. Uiteindelijk werd ze zwanger van haar toenmalige vriend met wie ze vier jaar een relatie heeft gehad. "14,5 jaar was ik bezig mijn wens uit te laten komen. Eindelijk was het zover, maar na elf weken ging het alsnog mis. Ik kreeg een miskraam."
Er volgden nog vier IUI-pogingen en twee keer IVF. "Ik trek dit niet meer, dacht ik toen ik 39 was. Ik kan hiermee doorgaan, maar dan ga ik er zelf aan onderdoor." En dus stopte ze met de behandelingen. Ze was 42 toen ze besloot nog één poging te doen in het ziekenhuis met een vriend als donor.
Bloedverlies en buikpijn
"Het was kerstnacht om 4.00 uur 's nachts. Ik had het idee dat ik weleens zwanger zou kunnen zijn en deed midden in de nacht een test. Die was positief! 's Ochtends reed ik meteen naar mijn ouders en mijn zus. Die waren, net als ik, zielsblij dat het eindelijk gelukt was."
Na acht weken kreeg Carla alsnog een miskraam. "Toen ik licht bloedverlies had en buikpijn, wist ik genoeg." Het was de genadeklap.
De pijn verzachten
Samen met een coach en vrienden en familie lukte het de pijn te verzachten. "Ik schreef veel dagboeken, gedichten en blogs." Ze stuurde haar omgeving een soort van geboortekaartje met de namen van een jongen en een meisje die nooit geboren zullen worden, en een gedicht. "Het was een afsluiting van achttien jaar proberen een kind te krijgen. Het kaartje was een teken dat het nu echt over was."
"Toen ik een boek las met ervaringsverhalen over mensen die in de tweede helft van de zwangerschap, tijdens of na de bevalling hun kindje verloren, dacht ik: dit zoek ik ook. Ik zoek ook antwoorden op vragen als 'Hoe ga ik hiermee om? Wat wil ik dan wél?'" Haar boek De Hoop Voorbij, met 27 ervaringsverhalen van gelijkgestemden, verschijnt vandaag.
Alles aan gedaan
"Ik kan nu zeggen dat ik er alles aan gedaan heb wat binnen mijn macht ligt en meer. Nu heb ik er vrede mee. Natuurlijk mist er iets, maar mijn leven is rijk. Ik heb een lieve vriend, fijne familie en vrienden en een ontzettend leuk huisje. Ik geniet van de grote en kleine zaken die om heen gebeuren, en ik geniet van de dingen die ik kan doen omdat ik geen kinderen heb. Toen ik midden in de behandelingen zat, zag ik dat geluk soms niet meer."
De optie voor adoptie viel af. "Dan moet je een langdurige stabiele relatie hebben en het kost rond de 25.000 tot 40.000 euro. Ik woon op een tweekamerflatje, de omstandigheden zijn er ook niet naar een pleegkind hier op te voeden, dus ook hier heb ik niet voor gekozen."
Vriendinnen en collega's kregen wel kinderen en dat is soms pijnlijk en verdrietig. "De zwangerschappen die ik de afgelopen achttien jaar heb gevierd, zijn niet meer te tellen. Natuurlijk was, en is, dat soms wel eens slikken, maar ik ben ook altijd oprecht blij voor de ander. Ik vind het fijn als mensen me hun geluk persoonlijk vertellen. Als ze me twee minuten voor een teamvergadering even aanschieten en zeggen: 'He Carla, ik wil je laten weten dat ik zwanger ben.' Dan is de klap tijdens de vergadering wat minder hard. Ik heb nooit iemand een zwangerschap misgund, ik gunde het mezelf alleen ook zo."