Zo is het nu met Maran en Robert-Jan: ‘We trokken bijna de stekker eruit’
Robert-Jan en Maran woonden al jaren in het centrum van Utrecht. Ze hadden het hier naar hun zin, maar sinds zoontje Wolf is geboren is de woning te klein. Tijd voor een volgende stap: hun eerste koophuis! Helaas is ook hier de hitte op de markt een probleem en dus gaven ze al hun geld aan Bob en Alex. De heren mochten voor dit jonge stel op zoek naar een nieuwe plek.
Hoewel ze prachtig woonden in Utrecht werd het huis simpelweg te klein. Daarnaast was de huurprijs van €1400 exclusief ook niet echt om over naar huis te schrijven. Dit bedrag stop je natuurlijk veel liever in een hypotheek. Genoeg redenen om te verhuizen dus. Maar, waarheen en hoe kom je er tussen op de markt? Meedoen aan Kopen Zonder Kijken is wellicht wat extreem, maar het is voor Robert-Jan en Maran wel dé oplossing voor het probleem.
‘We kwamen niet toe aan een bod’
Anderhalf jaar heeft het jonge stel gezocht naar een huis. Ze hebben twintig huizen bekeken, maar kwamen eigenlijk nooit toe aan een bod. Maran: “Vaak kwamen we er al niet tussen om ergens te gaan kijken en wanneer we mochten kijken stonden we met dertig anderen in de rij. We hebben uiteindelijk ook nooit een bod gedaan. We wilden na een bezichtiging altijd even met de makelaar overleggen en dingen afstemmen. Er nog nachtje over slapen en dan een mooi bod neerleggen. Die tijd was er niet en uiteindelijk lag het eindbod dan vaak nog €50.000 hoger dan dat wij in gedachten hadden om te bieden. Zo kwamen we er nooit.”
“Toen we in augustus 2020 op vakantie waren leek het ons een goed idee om ons op te geven voor het programma. Onder het mom ‘we zien het wel’. Daarna ging het balletje eigenlijk heel snel rollen.”
Het zijn maar stenen
Waar het ene koppel bij de deelname nachten niet kan slapen en door de bomen het bos niet meer ziet, waren Maran en Robert-Jan redelijk steady en kalm. Hoe komt dat toch? Hoe blijf je al die tijd zo rustig?
Maran: “Ik denk dat wij echt met twee benen op de grond begonnen. Bij de notaris zeiden ze al ‘jullie staan er wel heel nuchter bij’. Maar wij dachten vooral: ‘het zijn maar stenen’. Dat gevoel is eigenlijk ook heel lang zo gebleven. Totdat het écht maanden duurde en we maar niets hoorden. Toen bouwde de spanning wel op.”
“Het was uiteindelijk heel spannend, maar we bleven ook relaxed. De spanning kwam vooral uit de wachttijd”, vult Robert-Jan aan.
Om kosten te besparen verhuist het stel al vrij snel naar Zeist. Ze kunnen tijdfelijk bij familie inwonen om de periode te overbruggen. Maar hoewel ze hadden gedacht dat ze zes à zeven maanden in Zeist zouden logeren, hebben ze daar uiteindelijk een jaar gezeten. “We zagen de tijd steeds vooruitschuiven en dat gaat echt aan je knagen”, vertelt Maran. “We woonden er heel fijn, maar het zicht op een eigen plek kwam nog niet.”
Een reality check
“Dat wat jullie zoeken bestaat niet”, hoorde je Alex zeggen in het programma. De huizenmarkt ligt momenteel zo op zijn kop dat – zelfs voor het prachtige bedrag dat het stel heeft – geen huis kan worden gevonden binnen de wensen en eisen. Daarom moeten ook Maran en Robert-Jan om de tafel voor de welbekende concessie. Uiteindelijk werd het zoekgebied daardoor groter en het aantal minimale m² minder. Met succes! Bob en Alex vinden al vrij snel een parel in Hilversum.
Maran: “Tijdens de puzzeltocht waren we heel nuchter, maar daarna namen we de huizen nog even flink onder de loep. We hebben anderhalf jaar dag en nacht op Funda gezeten. De meeste buurten kennen we en we weten ook wel wat die huizen ongeveer kosten. Zo konden we naar aanleiding van de tocht veel wegstrepen: ‘die kan niet, die is te duur, die is te klein, die kan je upgraden maar het verschil haal je er niet uit’. We hebben een weekend enorm gepiekerd en toen ook bijna de stekker eruit getrokken.”
“In een van de twee huizen die voor ons gevoel over bleven wilden we namelijk echt niet wonen”, vult Robert-Jan aan. “Ik wilde daar ons geld echt niet aan uitgeven. Je kon aan het huis goed zien dat het aan alle wensen zou voldoen, maar de buurt leek me niet fijn. Ik zag ons daar niet wonen.”
Maran: “Toevallig hadden we het huis ernaast bekeken vlak voordat we ons opgaven voor het programma. We hebben toen heel bewust geen bod gedaan. Als je daar dan ineens voorbij rijdt dan voelt dat niet goed. We twijfelden heel erg of we wel met het programma moesten doorgaan na de puzzeltocht.”
Een oude bende
Gelukkig rolde de bal de goede kant op en komt dit jonge gezin in Hilversum te wonen! Maran: “We waren er toevallig al eens langs gereden. Na het concessiegesprek met Alex moesten we het zoekgebied uitbreiden. Hij gaf ons toen als tip: ‘ga een rondje rijden en kijk ook in andere buurten’. We zijn hier toen letterlijk langs gereden om te kijken en zeiden meteen: ‘dit is een wijkje waar we ons wel zien wonen’.”
Eenmaal binnen is het wel even schrikken voor de twee. Werkelijk alles moet worden verbouwd en aangepakt. Ze zijn heel blij, maar hopen ook dat er genoeg over is om het helemaal te strippen.
Precies om die reden hadden Robert-Jan en Maran dit huis dan ook zelf niet gekocht.
“We hebben wel ideeën, maar kunnen het niet zelf realiseren”, vertelt Maran. “Je moet op zoek naar een aannemer, een begrotingen maken en de kosten in de gaten houden. Je hebt ook geen idee wat het dan gaat kosten. Zo’n totaalverbouwing is niets voor ons.”
Daar staan we dan
Het eerste moment alleen in je nieuwe huis is altijd een beetje gek en voor de stellen met kinderen gaat vaak de klok meteen weer tikken. Zo ook voor Maran en Robert-Jan. “Wanneer de camera’s weg zijn denk je echt ‘oke en nu, daar staan we dan.’ Heel gek is dat”, vertelt Maran. “We bleven redelijk beduusd achter en zijn eerst Wolf gaan halen.”
Robert-Jan: “Het is eigenlijk net alsof je voor het eerst in een vakantiehuis aankomt. ‘Oke, dus dit is dan de keuken en daar is de badkamer’. Je beseft niet meteen dat het jouw huis is en je kunt ook niet alles direct vinden. De meeste dozen zijn nog ingepakt en soms staan ze ook op een onverwachte plek. Je bent echt nog een beetje je weg aan het vinden. Het voelt alsof je bent opgepakt en op een andere plek wordt neergezet. Daar moet je wel even aan wennen.”
“Onze eigen spullen stonden ook een jaar in de opslag”, gaat Maran verder. “Je komt dus ook spullen tegen die je alweer was vergeten. Dat is wel heel leuk!”
Even in de bubbel
Het stel verhuisde een dag voor kerst en sloegen de drukte met de feestdagen even over. Ze bleven met zijn drieën in de bubbel om het huis te ontdekken, spullen uit te pakken en de buurt te verkennen.
Maran: “We hadden niet meteen mensen over de vloer. We verhuisden in een ongelukkige tijd met de lockdown. Alle winkels waren dicht én het was een dag voor kerst. Tegen familie en vrienden hadden we dan ook gezegd dat ze niet op ons moesten rekenen. We zijn heel bewust lekker met zijn drieën gebleven. Na een paar dagen kwamen wel onze broertjes en zusjes langs. Maar we vonden het fijn en belangrijk om zelf alles eerst uit te pakken.”
‘We hadden nooit voor blauwe kozijnen gekozen’
Wanneer je meedoet heb je geen idee hoe je huis er echt uit gaat zien, maar gelukkig is Roos daar ontzettend goed in. Ze verbaast de kandidaten altijd en voldoet – zonder dat ze het weten – volledig aan de verwachtingen.
Maran: “We hadden ervoor gekozen dat Roos alle spullen nieuw mocht kopen. We namen dan ook in verhouding heel weinig mee van het oude huis en hebben daar helemaal geen spijt van. We dachten ‘als we dan een keer een stylist hebben, dan doen we het meteen goed’.”
“Er zijn nog wel een paar details van het vorige huis terug te vinden”, gaat Robert-Jan verder. “De schilderijtjes in de keuken, de antieke kist van de TV, foto’s en een kastje dat nu in de slaapkamer staat.”
“Dat is nog wel een leuk verhaal”, grapt Maran. “Dat kastje vond hij namelijk eerst heel lelijk. Ik moest het echt weggooien van hem.” “Klopt helemaal” beaamt Robert-Jan. “Ik had hem het liefst uit huis verwijderd. Ik had er helemaal niets mee. Maar nu hij in de slaapkamer staat vind ik het ineens leuk.”
Maran: “Het houtwerk in huis is allemaal blauw. Dat hadden we zelf nooit gedaan. Er is ook geen enkele muur wit en de combinatie is zo tof. Er komen nooit meer witte muren in ons huis. Het is heel warm en gezellig zo.”
Robert-Jan: “Een stylist inhuren is echt een aanrader. Ik had als man nooit voor een wandkleed gekozen en ook de roze stoelen en een marmeren tafel had ik niet toegelaten. En toch zou ik nu niet anders meer willen. Het klopt allemaal. De salontafel, de indeling van de kaarsjes in combinatie met de onderzetters en andere dingetjes. Als je het anders neerzet ziet het er meteen niet meer mooi uit. Echt alles in huis is een match.”
Wel nog even wennen
Dat ze blij zijn met het huis is tijdens het interview goed te merken, maar ze moeten wel nog een beetje wennen aan de buurt.
Maran: “Het duurt even, maar langzaam wennen we steeds meer. Deze wijk stond niet op onze favorietenlijst, maar gelukkig hebben we wel heel leuk contact met de buren en alle spelende kinderen op straat. Dat is voor Wolf echt waanzinnig leuk. Maar we moeten zelf nog echt landen.”
Robert-Jan: “Voor nu is deze plek wel fantastisch. We blijven denk ik zo’n drie tot vijf jaar hier wonen en gaan dan weer door. Het is hier prachtig maar het is niet ons eindhuis en dat hoeft ook niet.”
Fotografie:
- Eerste 2 foto's: Maran & Robert-Jan
- Overige beelden: Sonja Velda
