Schrijftherapie: alle hoogte- en dieptepunten in je dagboek
Het is een terugkerend voornemen: schrijf een dagboek. Toch lukt het redacteur Lizzy van Hees maar niet om het in de praktijk te brengen. En dat terwijl het bijhouden van een dagboek zoveel voordelen heeft. Zeker nu, schrijft The New York Times.
Of je nou bedolven bent onder stress, jezelf beter wil leren kennen of een geheugensteuntje zoekt voor de toekomst: een dagboek helpt je op weg. Een soort therapie, maar dan vriendelijk voor de bankrekening, suggereert The New York Times. En volgens de Amerikaanse krant is dit hét moment om ermee te beginnen.
Minder stress
Door je gedachten, gevoelens en ervaringen op te schrijven, verminder je stress en in sommige gevallen kan het zelfs een remedie zijn tegen depressie. Het is een manier om lekker stoom af te blazen, je frustraties of verdriet te ventileren en door daarmee te oefenen op papier, creëer je meer zelfbewustzijn. Een eigenschap waar we allemaal iets aan hebben.
'Misschien houden je eigen woorden je zelfs een beetje gezelschap'
Therapeut Susan Borkin vraagt haar cliënten niet voor niets om een dagboek bij te houden. In haar boek 'The healing power of writing: a therapist's guide to using journaling with clients' legt ze uit dat het de mensen in haar spreekkamer zichtbaar helpt om zich beter uit te drukken, hun gevoelens onder woorden te brengen.
Dichterbij je gevoel
En die paar zinnen per dag komen vooral van pas op de moeilijkste momenten, volgens The New York Times. Tijdens een maandenlange pandemie bijvoorbeeld, waarin economische onzekerheid en huidhonger best voor wat stress kunnen zorgen. Maar los daarvan kan schrijven ook helpen wanneer je ontslagen wordt of een conflict hebt met je baas of collega. Of als je gedumpt wordt, nét voor kerst. Denk aan Bridget Jones die het jaar begon met een dagboek vol goede voornemens onder haar arm. Maar ook wanneer een dierbare overlijdt, zonder dat je afscheid hebt genomen. Je gevoel verdient een plek op papier.
Door over deze ervaringen te schrijven, blijf je in ieder geval in beweging. Je gaat vooruit, niet letterlijk, maar vaak wel figuurlijk. Een van de mooiste dingen die ik iemand ooit heb horen zeggen is dat mensen niet schrijven om iets van zich af, maar juist naar zich toe te schrijven. Je schrijft de complexe gevoelens en emoties naar je toe, zodat je ze beter begrijpt en vervolgens een plek kan geven. Of dat nou om verdriet, woede, jaloezie of onzekerheid gaat.
Dat merk je vooral wanneer je terugleest wat je eerder hebt opgeschreven. Alsof je bij het teruglezen met een helikopter boven de situatie zweeft en veel beter ziet waar het misging, waarom je ergens verdrietig over bent én wat je de volgende keer kan doen om een andere uitkomst te bewerkstelligen. Misschien houden je eigen woorden je zelfs een beetje gezelschap, alsof je het leed niet alleen ondergaat, maar samen met iemand. Samen met jezelf.
Al het moois onthouden
Maar voordat je jouw dagboek of blocnote opbergt naast de doos tissues, hold on, want de mooiste momenten en herinneringen verdienen het natuurlijk ook om te worden vastgelegd. Hoe leuk is het om later de euforie terug te lezen van de dag dat je een huis kocht of het verlossende telefoontje kreeg na een sollicitatiegesprek? Die gedachten kunnen jaren later nog een lekkere portie zelfvertrouwen geven. En misschien zorgen de goede herinneringen aan je vroegere hartsvriendin er wel voor dat je twintig jaar later toch nog eens contact legt.
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Natuurlijk hebben we tegenwoordig ook bijna allemaal een archiefje aangelegd op Instagram, maar dat is volgens de Amerikaanse krant écht iets anders dan een dagboek. De beste dagboeken zijn rauw en ongelofelijk eerlijk – en dat kunnen we niet bepaald zeggen van alle shiny happy people op the gram. Eerlijkheid in dagboeken is net zo cruciaal als in therapie: het is de enige manier vooruit, de enige manier om je ware gevoelens te verkennen. Soms schrijf je iets op en merk je meteen dat het niet zo erg is als je op voorhand dacht. Denk aan een knetterende ruzie met je zus bijvoorbeeld, drie tegen één dat je haar perspectief veel beter begrijpt op het moment dat je erover schrijft.
Zo begin je
Zoals het gaat met goede voornemens, is het verleidelijk om groots en meeslepend te beginnen, maar wacht nog even met de dure vulpen of voordeelverpakking notitieblokken. Volgens The New York Times heb je de meeste kans van slagen als je rustig begint, denk aan een of twee zinnen per dag over wat je hebt gedaan. Hoe je dat in je dag bouwt? Misschien kan je het moment gebruiken waarop je normaal gesproken in de trein naar huis zou zitten vanuit werk.
'Focus op wat je er leuk of plezierig aan vindt'
Overigens hoef je echt niet iedere dag te schrijven, als je maar je best doet om iets op te schrijven over elke dag. Heb je geen tijd of puf meer 's avonds, kan je ook een paar steekwoorden opschrijven als geheugensteuntje, het hele verhaal komt later wel. Het zal ook een kwestie van wennen zijn, ben je lekker op dreef, dan zal je achterstallig pennen steeds makkelijker inhalen.
Schrijven of typen?
De één zweert bij ouderwets pen en papier, maar je kan net zo goed 'journalen' op de computer of op je telefoon, al zorgt die laatste misschien voor te veel afleiding. Pen en papier voelt misschien het meest authentiek, maar een voordeel van digitaal dagboeken is bijvoorbeeld de zoekfunctie. Even dicht bij het gevoel komen van kersverse verliefdheid? Control F is your friend. Een voordeel van met de hand schrijven is dan weer, volgens Julia Camerons klassieker The Artist's Way, dat je nooit zo snel kan gaan dat je gedachten de afslag missen.
Er zijn ook steeds meer mensen die zweren bij dagboek-apps zoals Journey en Day One, maar alle flitsende foto-, dicteer- en tekenmogelijkheden leiden stiekem best wel af van het schrijven. Terwijl daar nou juist zoveel voordelen aan kleven.
De laatste schrijftip luidt: laat perfectionisme zoveel mogelijk los. Focus op wat je er leuk of plezierig aan vindt. En als het nog een beetje moeilijk is om je gevoel onder woorden te brengen, is het goed om te beseffen dat verder niemand meeleest.
Benieuwd naar het artikel van The New York Times en de rest van hun tips? Lees het hier.