Anne: 'Er mag best een beetje valsig worden gezongen op mijn afscheid'
De dood hoort bij het leven, al schuiven we ‘m graag zo lang mogelijk voor ons uit. Denk jij wel eens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Omdat muziek je laat voelen tot in je diepste vezels, op de mooie momenten en de verdrietige. Anne Ermens (34) uit Breda geeft zanglessen en werkt als voice-over, en ontdekte al vroeg háár lied.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"In Remembrance, een koorstuk gecomponeerd door Eleanor Daley."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Ik hoorde het voor het eerst toen ik nog op het conservatorium zat en dacht meteen: ja, dit is ‘m. Oorspronkelijk is het een gedicht, maar juist door de zang raakt het me zo. Het stuk gaat over het levend houden van herinneringen, een troostend gegeven vind ik. In mijn leven heb ik nog weinig met de dood te maken gehad, gelukkig, maar ik voel duidelijk dat ik het gevoel van dit stuk wil meegeven aan anderen.
Het doet me denken aan zonlicht, aan de luchtigheid van vogels in de tuin en het idee: er is nog een deel van mij, dus troost je want niet alles is verloren. Het mooist lijkt me als de aanwezigen samen dit stuk zingen. En dat mag best een beetje valsig."
En wat zegt het over je leven?
"Als puber zat ik niet lekker in mijn vel. Ik had issues met mezelf, ADHD en hooggevoeligheid, waar toen nog niet zoveel over bekend was. Dat is allemaal rechtgetrokken, maar daar was wel wat hulp en tijd voor nodig. Er ontstond een lichte fascinatie voor de dood, of beter, voor het gevoel dat er wel een uitweg is. Dat is inmiddels wel over. Totdat mijn opa en oma overleden, dacht ik dat mensen er energetisch nog waren na de dood. Ergens kan dat natuurlijk wel zo zijn, maar concreet gezien heb ik er geen reet aan. Ik kan daar helemaal niet meer heen om soep te eten op zondag, en dat gemis blijft.
De contrasten van het grootse en meeslepende en het lichte en de kleine geluksmomentjes die in dit nummer zitten, vind ik mooi. Een gevoel zoals de wind die door mijn haren waait op de fiets. En de boodschap dat je troost kunt halen uit kleine dingen. De dood is ook wel iets waar ik met nieuwsgierigheid naar kan kijken. Het leven is elke keer leuk, maar het is ook dweilen met de kraan open. Er komt elke keer weer een nieuw probleem. Ik weet niet wat de zin van het leven is, maar ik hou me er maar aan vast dat ik vooral 100 procent Anne moet zijn, zoals iemand me ooit zei. Toen ik dat voelde, werd alles wel een stuk lichter.
En 100 procent Anne is ook leven van de muziek. Ik wilde als kind al de muziek in, maar het was ook zoeken. Wat past en wat kan? Nu weet ik: het is niet pas 'af' als ik een carrière heb als Pia Douwes. Ik wilde altijd musicalster worden, maar op het conservatorium merkte ik dat mijn liefde voor mensen net zo groot is als mijn liefde voor het theater. Het echte contact met leerlingen vind ik zo mooi. Alle ingrediënten die me blij maken in een musical vind ik ook in het lesgeven en dan hoef ik niet acht keer in de week te spelen."
Waar luister je het liefst naar muziek?
"Het liefst in de auto want dan kan het hele plaatje zo kloppen. Laatst toen het zo had gesneeuwd, heb ik ook bewust de auto geparkeerd om met pingelende pianomuziek naar het landschap te kijken. Prachtig was het, net een Efteling-attractie. Autorijden voelt voor mij als gedwongen ontspanning, op de snelweg althans. Niemand kan dan zeggen dat ik de was moet opvouwen of mails beantwoorden, want ik heb maar één duidelijke taak en dat is rijden. Of ongestoord zangoefeningen doen in de auto, ook zo fijn. Dat moment achter het stuur is echt helemaal van mij."
Hoeveel lijstjes heb je staan op Spotify?
"Een stuk of dertig, maar heel veel is van mijn leerlingen met zanglesliedjes. Ik heb ook een lijstje met kleffe duetten, die kunnen mensen binnenkort een avond bij me komen zingen. En verder vooral akoestische gitaar en peaceful piano. Vind ik heerlijk. Ik probeer mijn schermtijd echt te minderen, dus heb ik er voor gezorgd dat ik nu vanaf mijn smartwatch mijn radio kan aanzetten tijdens het lezen. Heerlijk!"
Wat is je guilty pleasure?
"Ricky Martin en Marc Anthony. En vooruit, Jennifer Lopez. Ik heb best een foute muzieksmaak. Van de Spaanse taal word ik vrolijk. Ik hou van zonnig en luchtig. Mijn vriend inmiddels ook, want hij weet precies dat als ik roep 'Hey Google, speel de Gipsy Kings', dat ik naar de wc ga. Niet zo verhullend nee, maar alles beter dat dan dat ‘ie een plons hoort. Het is een mooi ritueel geworden bij ons."
Meedoen?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl