Bert: 'Ik ben al 33 jaar op zoek naar mijn vader'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij wel eens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Omdat muziek je laat voelen tot in je diepste vezels, op de mooie momenten en de verdrietige. Bert (59) werkt bij de overheid en woont in Goor. Zijn plaat moet en zal van The King zijn.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"My way van Elvis Presley, en dan specifiek de uitvoering van 1977, vlak voor zijn dood."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Ik ben een groot fan van Elvis en dit nummer illustreert alles in mijn leven. Echt alles. Ik ben heel eigenwijs, typisch Italiaans is dat. Juist in deze versie, van 1977, voel je dat Elvis geweten moeten hebben dat hij er spoedig niet meer zou zijn. Hij zingt: 'Regrets, I had a few, but I lived my life as full, I did what I have to do, and I did it my way.' Elvis raakt hiermee de juiste snaar, want ik wil dat ze straks ook over mij kunnen zeggen dat ik mijn leven leefde op mijn manier. Misschien niet de juiste, maar wel de mijne."
En wat zegt het over je leven?
"Ik ben de zoon van een Italiaan, maar ik heb mijn vader nooit gekend. Ik ben al 33 jaar aan het zoeken. Het enige wat ik weet is dat hij Giuseppe heet en uit Palermo komt, en dat hij een korte relatie met mijn moeder had. Ik ben al jaren naar hem op zoek. Hij kwam naar Nederland als gastarbeider en ging al snel weer terug naar huis, en ik wil graag weten wie hij is.
Elke paar maanden reis ik naar Sicilië, om mijn vader te zoeken maar ook omdat ik me verbonden voel met het eiland. Wanneer ik daar één voet buiten het vliegtuig zet, voel ik me weer thuis. Door mijn zoektocht heb ik daar een vriendenkring opgebouwd en kan ik altijd wel ergens logeren. En aangezien ik alleen ben en mijn kinderen al volwassen zijn, heb ik alle tijd.
Nu staat de zoektocht op een laag pitje want twee jaar geleden bleek dat ik een oogtumor heb. Gelukkig ben ik aan de betere hand en kan ik binnenkort het vliegtuig weer pakken. Ook hier in Nederland zoek ik verder. Ik heb Spoorloos wel eens ingeschakeld en zit in verschillende groepen op Facebook waarin lotgenoten elkaar helpen. Ik mag nu ook een filmpje opsturen naar de Italiaanse versie van Spoorloos, wie weet helpt het.
Mijn moeder leeft niet meer. Alles wat ik weet over mijn vader heb ik van haar, maar sommige dingen heb ik in twijfel getrokken. Zo vertelde zij dat ze een relatie van twee jaar hadden, maar ze wist zijn achternaam niet meer. Dat vind ik gek. Ik hoop vooral dat ik in Palermo iemand tegenkom die hem kent. Hij zal daar toch ook wel een keer verteld hebben wat hij heeft meegemaakt in Nederland?"
Waar luister je het liefst naar muziek?
"Vooral thuis, en dan echt van alles. Ik heb altijd muziek aan. 'Music was my first love, and it will be my last', zoals John Miles zingt. Door mijn liefde voor Elvis heb ik ook andere soorten leren waarderen. Country bijvoorbeeld, en blues, disco en de classics uit de jaren '30 en '40. Ik werk ook bij de lokale radio-omroep in Goor, waar ik ook veel oude muziek draai."
Hoeveel lijstjes heb je op Spotify?
"Hahaha! Daar durf ik geen antwoord te geven. Het zijn er misschien wel 2000. Van alles wat ik leuk vind om te horen maak ik meteen een lijstje. Van Hazes tot Elvis en van René Froger tot Bill Baize."
Wat is je guilty pleasure?
"Nou, dat zijn er véél. Ik denk The Andrew Sisters toch wel het meest. Ik heb iets met vrouwelijke vocalen. Het is ook wel het sentiment, The Andrew Sisters waren groot in de tijd van onbezorgdheid, net voor de Tweede Wereldoorlog. Zij maakten het leven een beetje leuker voor de mensen. Bijna honderd jaar later droom ik daar nog steeds graag bij weg."
Meedoen?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl