Marianne: 'Thuis voelde ik me onveilig, Whitney Houston was mijn redding'
De dood hoort bij het leven, al schuiven we 'm graag zo lang mogelijk voor ons uit. Denk jij wel eens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Omdat muziek je laat voelen tot in je diepste vezels, op de mooie momenten en de verdrietige. Marianne (51) uit het Nederlandse Sint Maarten is oprichter van de stichting Speak Now en weet nu al wat ze wil laten horen als het eenmaal zover is.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"The Greatest Love of All van Whitney Houston, en dan vooral de live versie uit 1985, van het Arista-optreden."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist deze?
"Ik heb dit nummer wel 10.000 keer gedraaid. Het liefst op video, voor de totaalbeleving. Het is mijn redding geweest, in een tijd dat ik het nodig had. Ik ben enig kind en ik ben seksueel misbruikt door mijn vader. Mijn moeder kwam niet voor me op en thuis voelde ik me onveilig en niet gezien. Ik had alleen maar het voorbeeld gehad dat je jezelf moest pijnigen en ik haatte mezelf echt. Tegelijkertijd vond ik veiligheid in muziek. Ik zocht troost en werd een groot fan van Anita Meyer."
"Wanneer ik maar kon ging ik naar een optreden van haar, soms bijna elke week. Ik werd er vrolijk van en omdat ik bijna overal was, ontstond er een band tussen ons. Haar man liet me dan even in de kleedkamer en dan maakten we een praatje. Zij onthield of ik een proefwerk had, of dat ik jarig was, dat was heel anders dan thuis. In die tijd kwam ook The Greatest Love of All uit, en ik voelde direct zoveel emotie bij die tekst. Het was precies de zachtheid die ik nodig had, aangewakkerd door Anita Meyer."
"I believe the children are our future. Teach them well and let them lead the way. Show them all the beauty they possess inside, die tekst raakte me toen recht in mijn hart. Nu nog. Dat was de kern van mijn zoektocht. Het was alsof ze tegen mij zong: meisje, ik zie jou. Alsof ze zei wat ik moest doen: I decided long ago, never to walk in anyone's shadows, if I fail, if I succeed, at least I'll live as I believe. No matter what they take from me, they can't take away my dignity."
"Dit ene liedje heeft echt heling gebracht. Ik heb compassie met mezelf gevonden. Kinderen hebben bescherming en liefde nodig, die kreeg ik niet. Ineens begreep ik waarom ik zo worstelde met het leven. Het voelde alsof er weer licht aan het einde van de tunnel kwam. Dit liedje is mijn zielspad."
Wat zegt het over je leven?
"Ik heb lang geworsteld met het willen leven. Ik kom uit een gezin waarin ik de kans niet heb gehad om het moois van het leven te ontdekken. Omdat het thuis niet fijn was, was ik schrikachtig en huilde ik snel. Daarmee werd ik gepest. Ik ben opgegroeid met het gevoel dat ik er beter niet kon zijn. Ja, ik heb wel eens een poging gedaan om mezelf van het leven te beroven. In die tijd had ik oprecht het idee dat ik de wereld tot last was. Het lijkt ook wel alsof je het zelf creëert als je zo diep zit, want als zelfs de bakker lelijk tegen me deed dacht ik: zie je wel!?"
Heb jij vragen over zelfmoord?
Stichting 113 Zelfmoordpreventie: bel 113 of 0800-0113 (gratis), of anoniem via de chat op de website 113.nl
24 uur per dag bereikbaar, 7 dagen per week
"Pas toen ik echt aandacht aan mezelf ging besteden, werd het beter. Mijn zelfliefde groeide en ik verzamelde lieve mensen om me heen. Wat je uitstraalt, krijg je terug. Ik besef dat het om mij gaat in mijn leven. Je kunt op het oog een mooie relatie hebben of een goede baan, maar het gaat om mij. Ben ik gelukkig?"
"Ik ben nu op een punt in mijn leven dat ik in staat ben om alles achter me te laten als het me niet goed doet. Dat maakt me wat ongrijpbaar voor mensen. Ik begrijp heel goed dat iemand het zat wordt dat ik steeds mijn grenzen aangeef, maar ik verloochen mezelf gewoon niet meer. Ik ga geen millimeter meer pleasen. Dat is niet star, dat is gewoon eerlijk naar mezelf. Ik weet wat ik waard ben en de fouten die ik maak zal ik toegeven, maar een baan, een geliefde of wat dan ook behouden als het ten koste gaat van mezelf, daar begin ik niet meer aan."
Waar luister je het liefst naar muziek?
"In bed, omdat ik me dan helemaal over kan geven aan de emoties. Ik ben heel erg fan van countrymuziek en dat zijn vaak diepzinnige teksten, die zing ik heel graag mee. Dan zit ik er helemaal in, heerlijk! Veel liedjes raken me echt, maar ook de luchtige nummers vertellen vaak een mooi verhaal."
Hoeveel lijstjes heb je staan op Spotify?
"Precies nul, want ik luister alles op YouTube Music. Daar zoek ik artiesten op en die zet ik dan op shuffle. Met de radiofunctie ontdek ik bovendien veel nieuwe muziek, wat een uitkomst is dat."
Wat is je guilty pleasure?
"Voor veel mensen is country één grote guilty pleasure, maar ik hou er dus echt van. Ik ben zelfs een maand naar Amerika gegaan en vaak naar Nashville gereisd om van de muziek te genieten. Het nummer Concrete Angel van Martina McBride is exact mijn levensverhaal, alleen is het met dat meisje minder goed afgelopen. Op één van die reizen heb ik een meet & greet met Martina gewonnen en ik heb haar mijn hele levensverhaal verteld. Dat was zo mooi! Ze pakte mijn handen en droeg tijdens het concert dit nummer, wat ze bijna nooit live speelde en die avond wel, aan me op. Guilty of niet, het is een prachtige herinnering."