'Stem kwijt, uren bijslapen en overgeven: Puks kamp was 'n topfeestje'

Het was haar eerste kamp. Samen met haar klasgenoten zou ze drie dagen in een gezellig huis verblijven. Puk (11) had er enorm veel zin in, maar vond het ook spannend met wie ze op de kamer zou komen, of ze heimwee zou krijgen en of knuffels wel mee mochten.

We brachten haar naar school, een lijst afgevinkt aan benodigdheden in een rolkoffer, de slaapzak los erbij. Op het schoolplein maakten ouders foto’s van verschillende combinaties kinderen. De meester loste nog even snel het probleem op voor het klasgenootje met wagenziekte dat haar pillen was vergeten. "Komt goed", wapperde hij met zijn handen naar haar ouders, "we zetten haar voorin en ik heb ergens nog wel een plastic zakje liggen voor als het misgaat."

Het programma was uitvoerig uitgelegd, uitgestippeld en besproken. De kinderen wisten bij wie ze in de auto moesten plaatsnemen, met wie ze op de zaal sliepen en wat ze zouden eten. Puk stapte in bij haar klasgenoten, wij keuvelden met wat andere ouders. Het officiële uitzwaaimoment misten we compleet.

Zombie

Elke avond, rond een uur of 21.30 uur, videobelde Puk via WhatsApp. Ik zag een slaapzaal vol opengerukte koffers en tassen en een dochter die in een zombie was veranderd. Ik kreeg summier wat info door over wat ze had meegemaakt. "Urenlang gewandeld, modder, uitgegleden, file." Piepkleine fragmenten van de dag, tussen gillende meiden op de slaapzaal.

Drie dagen later was ze terug. Ze hinkte, haar stem was ze kwijt. Haar wallen waren niet blauw, maar gitzwart. Ze snauwde, sliep uit, lag languit op de bank, had geen honger en kotste voor het slapengaan de badkamer onder. "Lisa en Dex voelden zich ook al niet lekker", verklaarde ze, "misschien waren de hamburgers niet goed."

Puk had hamburgers gegeten, patat en pannenkoeken. In combinatie met de kilo’s snoep die ze hadden gedeeld en de 6 uur slaap per nacht was het een beetje te veel van het goede geweest. "Morgen eten we extreem gezond", waarschuwde ik manlief voor het slapengaan.

Ik ging aan de slag met courgettes, aubergine en tomaten. We probeerden Puk ’s middags naar bed te duwen en troostten haar bij elke huilbui. Van broertje Olle (8) kreeg ze extra knuffels, hij had haar gemist zei hij. "Als je er maandag nog steeds zo bij hangt, sla je maar een dagje over", zei ik, geïrriteerd dat mijn kind in zo’n razend tempo compleet gesloopt was, en tegelijkertijd blij dat ze het zo naar haar zin had gehad.

Puber in huis

Haar thuishouden bleek niet nodig. Na een weekend lethargisch bankhangen had ze weer kleur op haar wangen en kon ze weer normaal lopen en praten. Stem kwijt, urenlang bijslapen en overgeven: het was het bewijs dat het echt een topfeestje was geweest. Voor ons was het meteen een goed inkijkje in wat ons te wachten stond met een puber in huis.

Het belooft een dolle boel te worden. 

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.