Marc: 'Officieel heb ik geen kinderen, officieus heb ik er vijf'

Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?

"Redemption Song van Bob Marley."

Waarom juist dit nummer?

"Ik was altijd al reggaefan. Mijn oom liet me UB40 horen, Aswad, Alpha Blondy en wat Bob Marley, maar dit nummer kende ik nog niet. Op mijn vijftiende kocht ik van mijn eerste geld, verdiend met mijn krantenwijk, mijn eerste cd-speler en een cd van Bob Marley & The Wailers. Ik was verkocht. Puur om de muziek. Pas later begreep ik waar de tekst over gaat en wat 'redemption' betekent. Dit is het enige nummer dat Bob Marley solo doet, en akoestisch. Het gevoel dat hij erin legt, dat raakte me. En nog."

Wat zegt het over je leven?

"Zelf heb ik ook wel die reggaevibe. Ik ben rustig en geduldig en sta relaxed in het leven. Dat brengt ook rust naar de mensen om me heen, wat fijn is, want ik trek vaak types aan die juist heel druk zijn. Het is denk ik een karaktertrek, maar deels ook opvoeding. Bij ons thuis was het altijd rustig, maar dat kwam ook omdat niemand ooit over gevoelens sprak. Mijn ouders scheidden toen ik achttien was, wat werkelijk niemand verraste, en drie weken later ging ik de deur uit. Ik vond het wel prima.

Ik had zelf graag kinderen gewild, maar het is er niet van gekomen. Eerst trouwde ik met een vrouw die al drie kinderen had. Na mijn scheiding werd ik verliefd op een vriendin van vroeger, die ook al twee kinderen heeft. Officieel heb ik dus geen kinderen, maar officieus heb ik er vijf. Ook de kinderen van mijn ex-vrouw zie ik gelukkig nog geregeld. Ze noemen me geen stiefvader of bonuspapa of wat dan ook. Ik ben gewoon Marc. Het is fijn om op deze manier in hun leven te zijn: samen plaatjes draaien tijdens het koken, naar het zwembad en op een verloren moment mooie gesprekken voeren in de tuin, die ze uiteindelijk toch weer wat verder brengen in het leven."

Waar luister je het liefst naar muziek?

"Als ik onderweg ben. Op de fiets naar mijn werk of in de metro. Toen ik nog alleen woonde had ik van het moment dat ik wakker was totdat ik ging slapen, muziek aanstaan. Nu zijn er genoeg andere dingen om me heen die geluid maken, maar tijdens het koken zet ik nog steeds graag een mooie plaat op. Ook lekker: de auto pakken en een uur ronddolen naar overal en nergens, puur en alleen om muziek te luisteren. Dat heb ik al een tijdje niet meer gedaan, maar is wel echt genieten."

Hoeveel lijstjes heb je op Spotify?

"Dat zijn er drie. Eentje heet Marc’s favorites, daar staan 3000 nummers op, dus ik neem mijn favorieten vrij ruim. Dan heb ik nog een 'brave fishbone'-lijstje met een stuk of vijftig nummers die veel voor me betekenen. Mooie teksten, de nummers voor mijn begrafenis en nummers met bijzondere herinneringen. En dan het lijstje 'is het wat', met nummers die ik ergens tegenkom, en onbekende bands die ik nog even goed wil luisteren. Die lijst groeit ook. Verder nog wat niet noemenswaardige vakantielijstjes en iets met carnaval for dummies. Ik woonde als Hagenaar een tijdje in Den Bosch en ontdekte dat carnavalsmuziek puur cultuur is. Die nummers zijn nooit mooi, behalve als het carnaval is."

Wat is je guilty pleasure?

"Bright eyes van Art Garfunkel. Van die plaat krijg ik altijd natte ogen. Die zet ik niet voor mijn plezier op, maar hij raakt me altijd. Misschien wel door de film Watership Down, waar-ie in zat. Over een konijntje dat staart in de koplampen en daarna jammerlijk overreden wordt. Een prachtplaat. Hij staat niet in mijn lijst,  maar dat zou eigenlijk wel moeten."

Meedoen?

Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl