'Stoppen met roken was hels, maar toch heel erg de moeite waard'

Tijdens het scrollen zag ik het voorbijkomen: Stoptober. De maand waarin rokers een poging doen om voorgoed te stoppen met roken. "Hoelang roken wij inmiddels niet meer?", vroeg ik manlief vanaf de bank. Hij keek op van zijn telefoon. "Geen idee", mompelde hij. In mijn hoofd begon ik te rekenen.

"Olle was een jaar of twee", zei ik, "dus een jaartje of zeven alweer. Wat een hel was dat, hè?" Omdat we het na talloze kansloze pogingen (ik rookte gewoon mét die nicotinepleister op mijn arm) anders wilden aanpakken, gingen we langs bij een acupuncturist. Als een cactus vol goede hoop lagen we op zijn behandelbed. En jawel, het lukte. Maar ik ga er geen suikerlaag over gieten: het was vreselijk. Vooral de eerste drie dagen. Ik bedoel weken. Of maanden. Misschien zelfs wel jaren.

Wat in ons voordeel had gewerkt, was dat we om beurten een wegtrekker kregen - nooit tegelijkertijd. Stond de een tegen de draken in zijn hoofd te vechten en het behang van de muren te trekken, dan was de ander er voor een stevige peptalk. En andersom. "Dat we elkaar niet de kop hebben afgebeten, is bijzonder knap", zei ik. Manlief knikte.

Cold turkey

We hadden elkaar vakkundig door de negen ringen van de hel getrokken, die we elk op onze eigen manier beleefden. Manlief stopte cold turkey en heeft nooit meer een sigaret aangeraakt. Ik rookte af en toe, op momenten dat ik echt niet zonder dacht te kunnen: op verjaardagsfeestjes, bij een glas wijn op het terras. Maar de sigaretten bij stress, bij gezelligheid, bij een borrel, na de maaltijd: het aantal momenten nam af, langzaamaan, tot er geen meer over waren.

"Mis je het nog weleens?", vroeg ik, terwijl ik de wikkel van een chocoladereep trok. "Ja, alleen als ik een zweem sigarettenlucht opvang op straat." "Ik ook", beaamde ik, "dan denk ik echt: god wat goddelijk! Maar om daar nu weer die piepende longen voor terug te krijgen? Nee, dank je de koekoek."

Onrust en ochtendrochels 

We waren het eens: het stoppen was vreselijk, maar uiteindelijk, na heel veel chagrijn, gevloek, scherpe nagels trekken over alle oppervlaktes waar nagels in te zetten waren, blijkt het toch heel erg de moeite waard. Niet meer stiekem hoeven doen voor de kinderen, altijd onrustig op zoek naar peuken in huis, de ochtendrochels: het is allemaal voorbij. 

Rokers die op dit moment aan het stoppen zijn: I feel you. Het is echt niet leuk, ik weet het. Máár: You can do it. Zet ’m op, allemaal. Er is licht en schone lucht aan de andere kant van die negen ringen van de hel. Echt waar. 

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.