'Niemand mag de ander een nieuwe dag ontnemen'

Beelden van een on-Nederlandse ravage, als ware het een oorlog, in een wijk zoals zovele. Aan de Tarwekamp in Den Haag vond vorige week een desastreuse explosie plaats, vijf huizen werden weggevaagd, en daarbij, in één knal, ook kostbare, jonge mensenlevens. 

'Hoe is het mogelijk', is de algemene tendens op sociale media, 'gewoon, in een woonwijk'. 'Vreselijk.' 'Och, wat erg.' 'Mensen die daar gewoon lagen te slapen', schrijft iemand anders. 

Bewijzen van levens die aan de Tarwekamp werden geleefd, werden zichtbaar op de foto’s. Geparkeerde fietsen, maar dan gesmolten. Een onaangetast Heineken-bord voor een volledig uitgebrande kroeg. Een zwartgeblakerde auto voor waar ooit een deur zat. Een okergele kledingkast die tegen een muur aan stond, die nu niet meer bestaat. Ze stralen nietsvermoedendheid uit. Zo van: ik stond hier, en ineens gebeurde dit. Alsof ze het zelf ook nog niet kunnen geloven.  

En ook: beelden van brandweermannen, vechtend tegen vuur, redden wat er te redden valt, zoeken naar overlevenden, en later, naarmate de uren, dagen verstreken: zoeken naar in elk geval lichamen. Naast groot ongeloof en empathisch medeleven, was er vooral ook veel lof voor de hulpdiensten, a.k.a 'helden', a.k.a 'redders in nood' a.k.a 'dit zijn nou écht moedige mannen en vrouwen'. 

Hoop doet leven 

Er wordt een vrouw onder het puin vandaan gehaald, levend, collectieve opluchting is voelbaar, hè hè, ook een beetje goed nieuws, al dat zoeken niet voor niets. 'Hoop doet leven', schrijft iemand treffend. 

Maar ook de dood blijkt voor sommigen onontkoombaar. Er werden leeftijden bekend, hun verhalen, een 31-jarige jongen, die toevallig bij een vriendin op bezoek was, kwam niet meer thuis. Een 44-jarige man, een man van 63. Een meisje van 17, haar 8-jarige broertje overleefde de explosie als enige, ook hun vader en moeder zijn overleden. 

Facebook diende spontaan als condoleanceregister, maar was ook een uitlaatklep, toen duidelijk werd gemaakt dat de politie vermoedde dat de explosie mensenwerk was, en er verdachten (tot nu toe vier) werden opgepakt.

'Je zult dit maar op je geweten hebben', schrijft iemand, en ook, altijd weer de mensen die voor eigen rechter willen spelen: 'De hoogste straf', 'levenslang'.

Ongehavend opstaan 

'Huizen moeten veilig zijn', zegt een ander. Iedereen voelt dat het allerbelangrijkste is dat je ongehavend kan ontwaken, bed uit, ontbijt klaar, aan een nieuwe dag beginnen, en: 'Niemand mag de ander een nieuwe dag ontnemen'.