'Als het 'Squid Game'-koekje breekt ga je dood? Lekker dan'
Journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week bakt ze dalgona-koekjes uit de populaire Netflixserie Squid Game. "Wat ruikt dit chemisch, niet opeten hoor!"
Opeens lag het huis vol felgekleurde envelopjes. Ik weet niet wat Olle had aangeklikt op zijn tablet, maar duidelijk was dat het algoritme hem de krochten van Squid Game-knutsels op YouTube had ingestuurd. "Challenge doen, mama? Je moet die blauwe op de rode gooien en als-ie omdraait, heb je gewonnen."
Ik probeerde het een paar keer, maar zag er de lol niet van in. De envelopjes waren keurig strak gevouwen, dat wel. "Mooie dingetjes hoor, hoe kom je hieraan?" "Met Max gemaakt, het is een spelletje uit Squid Game." Ik knikte. Ik had de serie nooit gezien, maar wist hoe populair het was en herkende de symbolen.
Een dag later had Olle weer iets nieuws ontdekt. "Zullen we koekjes maken?", vroeg hij. "Wat voor koekjes?" "Deze", hij pakte zijn tablet erbij en wees simpele, platte koekjes aan. "Ziet er niet bijzonder appetijtelijk uit", mompelde ik.
Olle rolde met zijn ogen. "Dat is ook niet de bedoeling. Het is een spelletje. Je moet het koekje zo maken dat de vorm nog een beetje vastzit aan de rest en dan moet je met een breinaald de vorm eruit krassen."
"En dan?"
“Als-ie breekt, ga je dood.”
"Lekker dan!", antwoordde ik terwijl ik naar de keuken liep. "Kom, we gaan bakken."
Olle kroop op een stoel die hij de keuken in had gesleept, terwijl ik hem minstens 34 keer voor exact hetzelfde waarschuwde. "Dit koekje bestaat bijna alleen maar uit gesmolten suiker. Dat wordt snoeiheet. Als je dat op je huid krijgt, wil je alsnog dood", zei ik streng. "Dus precies doen wat ik zeg, oké?" Olle knikte.
De geur van gebrande suiker dreef het pubermeisje haar kamer uit. "Wat zijn jullie aan het doen?", vroeg Puk (13), terwijl ik verwoed in een pan roerde en Olle geconcentreerd een lepeltje baking soda bij de gesmolten suiker gooide. "Wat ruikt dit chemisch, niet opeten hoor", zei ik terwijl ik de schuimende suikerbrij op een bakpapier stortte.
Slay, mag ik meedoen?
Snel drukte ik de hoopjes aan met een pan, waarna Olle de vormpjes in de plakken duwde. "Dalgona’s? Slay, mag ik meedoen?", vroeg Puk. De kinderen schoven aan tafel en prikten voorzichtig de suikerkoekjes uit hun vorm met behulp van metalen prikkertje. "Cool", knikten ze tevreden toen ze klaar waren. Missie geslaagd.
Nieuwsgierig geworden zette ik die avond aflevering 1 van Squid Game op. Met mijn hart bonkend in mijn keel keek ik vol afgrijzen naar de lugubere kinderspelletjes en bizarre hoeveelheden bloedspatten. Ik was meteen hooked.
Wel besloot ik ter plekke de volgende keer gewoon weer iets uit ons Heel Holland Bakt-boek te bakken. Een ouderwets Hollandse appeltaart. Niet alleen stúkken lekkerder, maar vooral ook veel minder traumatisch.