Van azc naar azc: Abdul had werk in Den Haag, maar moest naar Assen verhuizen

Hij had in Den Haag werk als schoonmaker, toch moest Abdul (23) van het COA verhuizen naar Assen. Zo'n verplichte verhuizing overkomt zo'n 40 procent van de asielzoekers in Nederland, ongeacht of ze op school zitten of werk hebben. "Ik was net mijn leven aan het oppakken en Nederlands aan het leren, en toen moest ik weg. Naar Assen."
Op 9 september vorig jaar kwam Abdul naar Nederland, waar hij zich meldde als asielzoeker. Abdul komt uit Syrië, uit het stadsdeel Baba Amr in Homs. Dat stadsdeel keerde zich af van de Syrische dictator Al-Assad, waardoor hij werd platgebombardeerd en jarenlang werd omsingeld.
Illegaal in Turkije
"Het was daar niet meer leefbaar", vertelt hij. "En naar een andere plek in Syrië konden we niet, omdat we uit Baba Amr kwamen, werden we overal vervolgd." Als kind vluchtte hij daarom met zijn familie naar Turkije. Daar verbleef hij negen jaar en studeerde hij elektrotechniek. In Turkije werkte hij wel, maar illegaal omdat hij geen papieren kreeg. Daardoor was zijn positie zwak en werd er misbruik van hem gemaakt."
Het verplaatsen van asielzoekers
Zo'n 40 procent van de asielzoekers in Nederland wordt tijdens de asielprocedure minstens één keer verplaatst naar een ander asielzoekerscentrum. 16 procent overkomt dit meer dan vier keer, blijkt uit cijfers van het ministerie van Binnenlandse Zaken.
Redenen daarvoor variëren, schrijft VluchtenlingenWerk in een rapport. Soms zijn er minder asielzoekers en dus minder locaties nodig, op andere momenten loopt een huurovereenkomst af of moet er bijvoorbeeld ruimte worden gemaakt voor meer structurele plekken.
"Dat verplaatsen gebeurt ook met kinderen die naar school gaan", zegt een woordvoerder van VluchtelingenWerk Nederland. "Die moeten dan – weer – afscheid nemen van hun vriendjes en vriendinnetjes om ergens anders opnieuw te beginnen."
Volgens VluchtelingenWerk Nederland hebben de overplaatsingen veel negatieve gevolgen. Zo verstoort het het sociale netwerk dat mensen proberen op te bouwen en veroorzaakt het mentale problemen door de stress en het verlies van controle over hun leven, en leren ze daardoor minder goed Nederlands.
De woordvoerder vertelt dat dat bijvoorbeeld gebeurt in Biddinghuizen, waar de noodopvanglocatie op het festivalterrein staat waar onder meer Lowlands wordt gehouden. "Als het festivalseizoen begint, dan moet de noodopvang dicht en worden alle bewoners verspreid over andere locaties. Eind oktober gaat hij dan weer open, om het jaar daarna hetzelfde te doen."
Het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers (COA), dat over de huisvesting van asielzoekers gaat, zegt niet op korte termijn te kunnen reageren op vragen over dit onderwerp, en 'niet te reageren op individuele casussen' zoals die van Abdul.
Daarom besloot hij naar Nederland te komen, waar hij werd geplaatst in een asielzoekerscentrum in Den Haag. "In Nederland heb je eerlijke kansen op werk en een studie, en kun je als je hard werkt je doelen bereiken."
"Ik leerde de stad kennen, en via vrienden vond ik een baan als schoonmaker. Het was de makkelijkste baan om te krijgen. Ik wil in de toekomst graag iets doen met mijn studie, maar voor nu wil ik vooral werken. Ook vond ik een goede taalschool in Den Haag, waar ik Nederlands kon gaan leren. Daarmee vergroot ik mijn kansen om straks werk te vinden in de elektrotechniek."
Enorme afstand
Maar na tien maanden kreeg Abdul, net als veel andere asielzoekers, te horen dat hij moest verhuizen. "Waarheen zeiden ze niet. Pas één dag voor de verhuizing hoorde ik dat ik naar Assen moest. Ik dacht dat ik binnen de regio Den Haag zou blijven wonen, zodat ik kon blijven werken. Maar Assen is een enorme afstand."
Abdul zocht contact met het COA en gaf aan dat hij een baan had. "Maar ze zeiden dat veel mensen werken, en dat dat niet hun probleem is. Dat frustreerde me: ik kan vanuit Assen mijn werk niet blijven doen. En vrienden van mij moesten vanuit Den Haag naar Gouda, veel dichterbij, terwijl zij geen werk hebben en geen taalles volgen. Daar houden ze duidelijk geen rekening mee."
Wil geen uitkering
"Zolang ik geen andere oplossing heb, woon ik bij een familielid in Den Haag. Het appartement is klein, dus ik kan daar niet lang blijven. Maar vooralsnog kan ik blijven werken en Nederlands leren. In Assen ken ik niemand en zou ik niet weten hoe ik werk kan vinden. Eén keer per maand moet ik me nu melden in het asielzoekerscentrum in Assen, met een vingerafdruk. Het is geen ideale situatie, maar voor nu de beste optie."
"Ik hoop dat ik binnenkort van het COA terug mag verhuizen naar Den Haag. Pas dan weet ik zeker dat ik hier kan blijven werken. Ik wil een kans om mee te doen in de samenleving, geen uitkering. Ik heb een opleiding gevolgd, ik heb werkervaring. Ik mis alleen de steun van de overheid om mijn leven hier echt op te bouwen."
Klik hier voor meer Lifestyle
