Amanda twijfelt of ze naar Frankrijk wil verhuizen voor de liefde: 'Is dat wel echt zo romantisch?'

"Ik ging op singlereis naar Zuid-Frankrijk met het idee van avontuur. Nieuwe mensen leren kennen en mooie plekken zien, en verder niks ingewikkelds. En daar, in een bar, ontmoette ik Ana. Ze vroeg me lachend wat mij gelukkig maakte, en ik somde meteen een top vijf op. 

'En hoe deel je dat met de mensen om je heen?', vroeg ze, en die vraag blies me compleet van mijn sokken. Ik wilde alles van haar weten en ben tijdens die vakantie nauwelijks met de groep opgetrokken. We kusten de volgende dag en sindsdien zien we elkaar zo vaak mogelijk, maar sowieso elke maand."

"Samenwonen in Frankrijk is zo’n beetje ons gezamenlijke plan. Klinkt heerlijk, en voelt ook als een geweldig avontuur. Maar ja: ik wil naar haar, maar ik wil ook hier blijven. Dat voelt alsof ik moet kiezen welke helft van mezelf ik wil zijn."

Geen vuurwerk maar zonlicht

"Vanaf januari kan ik keyaccountmanager worden bij het reclamebureau waar ik werk. Een grote stap waar ik echt mijn best voor heb gedaan. Ik houd van de dynamiek, van campagnes verkopen, van late brainstorms met pizza. Mijn leven hier bruist. 

Bij Ana ben ik iemand anders. Minder rennend en meer aanwezig. We kunnen uren samen koken, stil zijn en een boek lezen in bed. Ik dacht altijd dat liefde vuurwerk moest zijn, maar bij haar is het eerder zonlicht. Warm en constant. En misschien is het nog wel spannender hoe goed het voelt."

Ze zegt altijd: 'Als ik kon, kwam ik meteen naar jou.' Maar dat kan niet, want ze zorgt voor haar zieke vader. Dat begrijp ik, en soms voel ik me schuldig dat ik niet met dezelfde overtuiging regel dat ik bij haar ga wonen. 

Ik hou van Ana, maar ik geniet ook zo van mijn leven hier. Mijn baan hier past me zo goed en ik heb zoveel vriendinnen in de stad dat er altijd wel wat gezelligs te doen is. Bij Ana kom ik tot rust, en als we samen zijn, zijn we vooral gefocust op elkaar. Ben ik egoïstisch als ik mijn eigen leven niet wil opgeven voor de liefde, of is dat realistisch?"

"De lange afstandsrelatie is verre van ideaal, en tegelijkertijd voelt het alsof ik hem nu een beetje uitrek. Door niks te beslissen, hoef ik nu nog niet te kiezen tussen mijn leven hier alleen of een leven samen daar. Ook al missen we hierdoor de kleine dingen. Juist het dagelijkse contact, tegen elkaar aan zitten op de bank of de blik die zegt dat alles oké is."

Hopen op een antwoord

"Ik wil haar niet alleen via een scherm liefhebben. Toch is alles opgeven voor de liefde ook een risico. Krijg ik heimwee? Klinkt in Frankrijk wonen romantischer dan het is? De vraag is niet alleen: kies ik voor haar, maar ook: kies ik dan ook mezelf nog? Misschien is liefde niet alleen samen zijn, maar ook weten wat je allebei écht nodig hebt. Ik weet het nog niet. 

Maar ik leer nu dat liefde niet mislukt als je kiest voor jezelf. Over twee weken ga ik weer naar Ana toe, en ik zie ernaar uit. Ik blijf drie weken vanwege de feestdagen en ergens hoop ik dan mijn antwoord te krijgen. Liefde vraagt soms om offers, maar nooit om zelfopoffering. Je kunt iemand liefhebben en trouw aan jezelf blijven, dat heb ik bij mijn ouders gezien. De kunst is uitzoeken waar die twee elkaar voor Ana en mij raken."

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.

Klik hier voor meer Lifestyle