De opvoedkwestie: mijn zoon wil zijn vader niet meer zien
Een half jaar geleden gingen Sabine en haar man uit elkaar. De reden: hij had een ander. Nu wil hun elfjarige zoon zijn vader niet meer zien. Hoe kan Sabine dit contact toch bevorderen?
Natuurlijk was Sabine boos, verdrietig en gefrustreerd toen bleek dat haar man verliefd was geworden op een ander en voor deze vrouw koos: "Maar ik heb geprobeerd deze gevoelens niet te veel naar Ruben te ventileren. Daar wilde ik hem niet mee belasten. Toch weigert hij nu om zijn vader te zien, ondanks de omgangsregeling. Hij wil niet naar zijn nieuwe woning, wil z'n vader niet aan de telefoon spreken en er het liefst niets meer over horen. Ik wil niet dat de scheiding tussen Ruben en zijn vader komt te staan en heb hem al honderd keer gesmeekt om wél naar zijn vader te gaan. Ondanks mijn verdriet vind ik hun band heel belangrijk. Hoe zorg ik ervoor dat mijn zoon zijn vader weer wil zien?"
'Kinderen nemen hun ouders vaak in bescherming'
De eerste twee jaar na een scheiding zijn voor kinderen het meest turbulent, zegt opvoeddeskundige Loes Waanders: "Alle veiligheid valt plots weg. Daarnaast is de verwerking van een scheiding voor kinderen een rouwproces en dat kost tijd." Waanders raadt Sabine aan om vooral met haar zoon te blijven praten en alert te zijn op directe of indirecte boodschappen om erachter proberen te komen wát precies voor hem de reden is om contact te weigeren. "Maar met je ouders 'openlijk' over hun scheiding praten is niet vanzelfsprekend. Kinderen nemen ouders vaak in bescherming."
Daarom is het ook goed om iemand die iets verder weg staat – bijvoorbeeld een tante of een coach – in te schakelen, zegt Waanders. "Soms voelt het voor kinderen veiliger om iemand in vertrouwen te nemen die niet direct betrokken is. Misschien ziet deze jongen op tegen de confrontatie met de nieuwe werkelijkheid als hij naar zijn vader gaat: een ander huis waar zijn vader woont, een nieuwe vrouw aan zijn zijde. In het geval van vreemdgaan voelt een kind vaak loyaliteit voor de 'slachtofferouder'. Omgaan met de andere ouder kan dan voelen als verraad. Plus: kinderen hebben bij een breuk ook vaak irrationele gedachtes, bijvoorbeeld dat de scheiding hun fout is."
'Laat zien dat je je kind steunt'
Vaak is er tijdens een scheiding al zoveel boven het hoofd van een kind besloten, dat het slim is om in dit geval het gevoel van Ruben leidend te laten zijn. Waanders adviseert: "Bouw het rustig op. Begin met een telefoontje en spreek later een keer op neutraal terrein af, dus niet meteen bij vaders nieuwe woning. Blijf het contact stimuleren en breng bijvoorbeeld zelf je zoon naar de afspraak met zijn vader. Hierbij laat je zien dat je hem steunt. Het is belangrijk dat vader en zoon samen nieuwe, positieve ervaringen opdoen. Zodat een kind weet: papa houdt dan wel niet meer van mama, maar nog wel van mij."