Het huishouden van Maria: 'Sinds de lockdown ben ik sneller boos'
Jij ruimt nooit je vieze kleren op, hij vergeet consequent de lunchtrommels voor de kinderen. De dynamiek in het huishouden wordt onder de huidige omstandigheden nog extra uitvergroot, maar is natuurlijk altijd aanwezig in de onderstroom. Iedere week vragen we een lezer: hoe gaat dat bij jullie?
Met deze week
Naam: Maria (42)
Partner: Stefan (47)
Kinderen: Fien (8) en Kees (5)
Beroep Maria: Freelance journalist, 24-40 uur per week
Beroep Stefan: Eigenaar webshop, 40 uur per week
Verdeling inkomsten Maria/Stefan: 40/60
Verdeling huishouden: totaal 20 uur per week, Maria 14 uur en Stefan 6 uur
Werk
"Sinds een paar jaar werk ik als freelancer. Daar ben ik heel blij mee, want ik vond het niet te doen om de zorg voor twee kleine kinderen te combineren met een baan van vier dagen per week. Ik had een zware functie in uitdagende tijden - in de media wordt al jarenlang fors bezuinigd. Het ene kind op de crèche, de ander op school en de BSO, een hoge werkdruk, ontslagronde na ontslagronde… Stefan werkte in die tijd vijf dagen per week voor een baas en was vaak om een uur of half acht thuis. Daarmee kwam alles op mijn schouders terecht: kinderen ophalen van crèche en BSO, koken, eten geven, kinderen in bed leggen. Ik zie mezelf nog regelmatig tegen de kinderen blaffen: 'Schiet nou eens op, schiet op!!' Daar had ik geen zin meer in. Sinds mijn man en ik allebei zelfstandig zijn én thuis werken, gaat het beter. We zijn vaker bij de kinderen, vakanties zijn makkelijker in te plannen, we werken wanneer we willen. Die vrijheid bevalt heel goed."
Huishouden
"Ik doe veel meer in het huishouden dan Stefan. Ik erger me vaak al te veel aan iets voordat ik Stefan überhaupt vraag of hij het wil doen, zoals een vuilniszak vervangen. Opruimen, stofzuigen, ik vind het ook niet erg om te doen. Als ik opruim, maak ik mijn hoofd leeg en een blinkende kraan kan me echt gelukkig maken. Poetsen is echt een soort therapie voor mij. Alsof ik er ook mijn hoofd mee schoon poets. Ook koken doe ik om die reden graag. Bovendien vind ik het erg belangrijk dat mijn kinderen gezond eten.
Waar ik wel van baal, is dat mijn huisgenoten zo laks zijn en allemaal hun kleren neerpleuren waar het hun belieft. Pasgeleden kwam er zelfs het cliché: 'Ik ben jullie sloof niet!' over mijn lippen. Ook die vele wasjes per week, een stuk of acht, vind ik verschrikkelijk om weg te moeten werken. Soms blijven schone kleren dagenlang op zolder liggen. Dan pakt iedereen uit die schone berg wat-ie nodig heeft."
Management
"Ik ben de manager, zo voelt dat echt. Ik onthoud wie er jarig is, wanneer cadeautjes of kaartjes moeten worden geregeld. Ik zorg ervoor dat we geen kinderpartijtjes vergeten. Ik bedenk elke dag wat we eten, wanneer de hockeykleren schoon moeten zijn en dat er knutselspullen mee naar school moeten. Soms wordt me dat te veel, al die dingen die moeten gebeuren. Zeker als het druk is met werk. Gek genoeg nemen in die drukke tijden de taken op mijn lijstjes ook toe. Stefan, die altijd enorm relaxed is, waarschuwde me ooit: 'Als je to-dolijstjes maakt, is het de bedoeling dat ze korter worden, maar bij jou worden ze alleen maar langer.' Sindsdien probeer ik erop te letten dat ik niet te veel op die lijstjes knal. Ik word er namelijk echt geen leuker mens van. Stefan doet het fysiek zwaardere werk in huis en zorgt voor de administratie. Heel fijn, want ik háát alles wat met rekeningen, bonnetjes, uren bijhouden en onderhandelen over verzekeringen te maken heeft."
Lockdown
"Sinds de intelligente lockdown heb ik een bijzonder kort lontje. Ik vond het, zeker in die eerste, onzekere weken, veel brainpower kosten om ervoor te zorgen dat het huishouden op rolletjes bleef lopen. Elk nieuwsbericht las ik, en ik probeerde de situatie steeds voor te zijn. Zag ik op internet dat mensen in Italië in de rij stonden voor boodschappen, wist ik dat dit het moment was op wat extra boodschappen in te slaan. Ik zat me voortdurend van alles af te vragen. Kon ik de schoonmakers nog vragen om te komen? Hadden wij genoeg in huis voordat mensen hier wc-rollen zouden gaan hamsteren? Hoe kon ik ervoor zorgen dat mijn vaste bezorgmoment, waar ik al jaren gebruik van maak, niet meer werd ingepikt door mensen die nooit online bestellen en nu opeens wel?
Dat zorgde wel voor wat stress, ja. Toen mijn kinderen een keertje tijdens de lunch zeurden dat er zo weinig beleg was, gooide ik mijn boterham met kaas door de kamer en schreeuwde: 'Nu is het genoeg, stelletje zeurpieten!' Dat maakte indruk, normaal schiet ik niet snel uit mijn slof. Stefan snapte mijn stress pas toen hij voor een pak havermout naar de supermarkt ging. Hij schrok zich rot: rijen buiten, stippen op de vloer, plexiglas, lege schappen, die doodsbenauwde sfeer, mensen met plastic handschoenen aan… Pas toen begreep hij hoeveel moeite ik had gedaan om ervoor te zorgen dat wij niet elke dag in die shit terecht komen. Als we een keer iets missen, kopen we dat bij buurtwinkels. Heerlijk rustig."
Ontspanning
"Ik weet hoe belangrijk het is om te ontspannen, zeker in deze rare periode, maar ik denk dat wij, net als veel ouders op dit moment, moeite hebben onze draai te vinden. De ene dag gaat het beter dan de andere. En lesgeven, én thuiswerken, én 24/7 op elkaars lip zitten, én die onzekerheid wanneer het leven weer normaal wordt, het vergt behoorlijk wat aanpassingsvermogen. Maar goed, het is niet anders. Deze situatie vraagt van iedereen veel, dus we zetten onze schouders eronder. Ik probeer wel bewuster tijd vrij te maken voor ontspanning, want ik merk dat ik sinds de lockdown echt geen moment meer voor mezelf heb. Nul. Een warm bad, een goed boek, een rondje wandelen na het eten zonder gezin, even de moestuin in: al is het maar drie minuten, daar laad ik echt van op. Ik heb mezelf een dagje verwennerij beloofd als dit gedoe allemaal achter de rug is."
Tip
"Het is echt onmogelijk alles te doen wat van ons ouders verwacht wordt. Doe het jezelf niet aan. Snap je die sommen van dat ene lesje van je kinderen niet? Laat het. Geen tijd om te zoomen met de hele klas? Laat het. Zelf voor een zesje presteren terwijl je altijd voor een negen gaat op je werk? Prima! Zoals premier Rutte al zei: 'Dit is een van de heftigste periodes van onze Nederlandse geschiedenis.' We moeten roeien met de riemen die we hebben. De meeste ouders doen dat echt goed genoeg."
Wil je ook in De boel | de boel vertellen wie bij jullie de stofzuiger pakt en wie er aan de zwemtassen denkt? Hoe dat met je baan combineert en wat dat voor jullie relatie betekent? Stuur ons dan een mailtje op evajinek@rtl.nl.