Deze vrouwen gingen juist niet minder werken toen ze moeder werden

Meteen na de geboorte van hun eerste kind verliezen veel vrouwen al een deel van hun inkomen, doordat ze doorgaans minder gaan werken. In een heterorelatie verdienen Nederlandse vrouwen zeven jaar na de geboorte van een kind zelfs gemiddeld 46 procent (!) minder dan hun partner, blijkt uit een studie van het CPB. Hiermee is het verschil in inkomen een van de grootste in de, voornamelijk westerse, OESO-landen (samenwerkingsverband van 36 landen om sociaal en economisch beleid te bestuderen en te coördineren).

Het inkomen van vaders daalt gemiddeld genomen helemaal niet. Het inkomensverschil is het grootst in religieuze gemeentes, blijkt uit het onderzoek. Dat kan ermee te maken hebben dat de rolverdeling daar over het algemeen wat traditioneler van aard is. Bij Joy, Debby en Stephanie is dat laatste duidelijk niet het geval. Zij werken alle drie fulltime en hun gezinnen zijn allesbehalve traditioneel.

Joy Akkerman (31) woont samen met Ilona (39), hun vier dochters (12, 10, 7 en 1 maand oud), drie cavia’s, twee honden en een kat. Joy en Ilona werken beiden fulltime.

Joy: "We hebben nooit overwogen om minder te gaan werken, want we zijn allebei enorm gepassioneerd over wat we doen. We werken allebei voltijd, in de zorg komt dat neer op 36 uur. Daarnaast volg ik nog een opleiding tot GZ-psycholoog. De ene week gaan de meiden twee dagen naar een gastouder, de andere week drie. Om het weekend gaan de drie oudsten naar hun vader. We draaien wisselende diensten.

Hoe we het soms doen, geen idee, maar we zijn een topteam. Dat is het belangrijkste. Ik vind het fantastisch hoe het gaat. Het is druk, maar altijd gezellig. Het vraagt wel veel planning en organisatie. Met de kleinste hebben we bijvoorbeeld nog afspraken bij het consultatiebureau, terwijl de middelste in de selectie danst en twee keer per week lessen heeft. Soms is het een beetje puzzelen met agenda’s, maar het lukt altijd. Wij genieten allebei intens van onze baan én van de meiden. Als je het wil, dan kan het. Zo zien wij het althans.

Ik sta ervan te kijken dat Nederlandse vrouwen bijna de helft van hun inkomen verliezen na de geboorte van hun eerste kind. Jammer dat die rolverdeling nog steeds zo traditioneel is. Ik begrijp dat het lang duurt voordat tradities veranderen, maar het is zonde dat vrouwen zo hun financiële onafhankelijkheid kwijtraken. Ik ben er zelf gelukkig niet op achteruitgegaan sinds ik moeder ben, en mijn vrouw ook niet. Zij had hiervoor een relatie met een man en werd er toen wel op aangekeken dat ze bleef werken met drie dochters. Maar ze heeft de meiden samen met haar carrière op een gedeelde eerste plek gezet en is er financieel gezien alleen maar op vooruitgegaan. Haar visie is dat blijven werken ook een investering is in jezelf. Dat heeft ze top gedaan.

We zijn beiden niet van plan om de komende jaren minder te gaan werken. Ja het is veel, het is multitasken, maar wat zou het. Als je houdt van wat je doet, van je partner, van je kids, dan loopt het gewoon wel. Waarom zou je als vrouw moeten inleveren qua financiën of werk, als je samen voor een kind kiest? Dan moet je het ook samen dragen. En ja, dat vraagt wat aanpassingen en creativiteit van béíde ouders. Als de een minder wil werken is dat natuurlijk helemaal prima, maar laat het wel een keuze vanuit jezelf zijn."

Debby Ixchel (33) is alleenstaande moeder van een 5-jarige dochter en werkt fulltime

Debby: "Ik ben papa en mama in één. De vader van mijn dochter is niet in beeld, hij woont in het buitenland, dus ik ben in mijn eentje op het ouderschap aangewezen. Ik moet alles zelf regelen, zowel de geldzaken als de zorgtaken en alle coördinatie eromheen. Meestal gaat dat prima, al is het weleens wat chaotisch.

Ik ben meer gaan werken sinds ik moeder ben, maar ik ben er financieel niet echt op vooruitgegaan. Het scheelt dat ik als alleenstaande ouder een hoop toeslagen krijg, anders zou ik niet rondkomen. Ik werk 24 uur in loondienst en daarnaast twee middagen en sommige avonden als ondernemer. Ik ben yogadocent en coach voor moeders. Als ik werk gaat mijn dochter naar de opvang of naar mijn ouders. Zij zijn heel close met z’n drieën. We hebben nog jaren bij hen ingewoond, pas sinds twee jaar wonen we echt alleen. Ik wil niet dat mijn dochter elke dag naar de buitenschoolse opvang moet, dus ik probeer ook bewust tijd met haar door te brengen. Twee middagen in de week en de weekenden hou ik vrij voor haar, om samen leuke dingen te kunnen doen.

Soms kan ik balen van het feit dat ik het zelf allemaal moet doen en niemand heb om de mooie momenten mee te delen. Ik mis het weleens om iemand anders dan mijn ouders als klankbord te hebben. Bij ons is er geen sprake van rolverdeling, alle rollen zijn voor mij. Van die typische mannendingen zoals een nieuwe auto uitzoeken, een gaatje boren of de zijwieltjes van de fiets van mijn dochter erop zetten, stel ik eindeloos uit omdat ik me er geen raad mee weet. Het is echt niet altijd makkelijk.

Maar aan de andere kant wil ik niet in die slachtofferrol gaan zitten, want het heeft ook voordelen. Ik mag alles zelf bepalen en hoef met niemand te overleggen over de opvoeding. Ik probeer het van de positieve kant te bekijken. We hebben het goed samen en ik geniet enorm van haar met haar grapjes en rijke fantasie.

Mijn dochter is mijn grootste inspiratie om juist mijn eigen dingen te blijven doen. Ik wil mezelf niet op de tweede plaats zetten, omdat ik een voorbeeld wil zijn voor haar. Je hoeft je carrière en je dromen niet op te geven als je kinderen hebt. Waarom ‘of-of’ als het ook ‘en-en’ kan zijn?"

Stephanie Osunwokeh-van Buitenen (34) werkt fulltime, haar man Morgan (40) is huisvader. Ze hebben samen twee dochters (7 en 5)

Stephanie: "Ik was 8 maanden zwanger van de jongste, eind 2015, toen Morgan werd ontslagen. Daarvoor had hij al een aantal keer laten vallen dat hij het niet erg zou vinden om huisvader te zijn en lekker voor de kids te zorgen. Nou, dat kwam mooi uit. Ik was op dat moment nog in loondienst. Destijds had ik niet de behoefte om fulltime te blijven werken, maar sinds ik ondernemer ben en doe wat ik leuk vind, vind ik meer werken helemaal niet erg. In de basis ben ik timemanagementcoach voor ondernemende ouders, daarnaast doe ik nog wat interimwerk als secretaresse.

Ik ben er in inkomen op vooruitgegaan sinds ik moeder ben. Deze rolverdeling bevalt me goed. Praktisch gezien ben ik thuis niet nodig, Morgan brengt en haalt onze dochters en regelt alles. Maar emotioneel gezien wil ik er natuurlijk wel voor ze zijn. Ook ik wil een goede balans hebben tussen werk en privé. Het is niet zo dat ik fulltime de hort op ga omdat mijn man toevallig thuis is. Ik werk deels vanuit huis, zodat ik ze ook af en toe kan wegbrengen of ophalen. En op dinsdagavond ga ik altijd met ze naar zwemles; dat is echt ons momentje.

Over het algemeen heeft Morgan er geen moeite mee dat ik de kostwinner ben van ons gezin, terwijl dat in zijn cultuur uitzonderlijk is. Ik vind hem daarin echt een voorbeeld. Hij is half Nigeriaans en half Surinaams. In die landen is het niet gebruikelijk dat een man huisvader is. Zijn familie heeft het wel geaccepteerd. De mijne had er meer moeite mee. Die wilden nog weleens vragen: ‘En, heeft hij al werk?’ of ‘Is hij wel op zoek?’ Jongens, kom op, denk ik dan. Ik vraag me af of ze die vraag ook aan mij hadden gesteld als het andersom was geweest. Als ik aan mensen vertel dat mijn man het eten klaar heeft als ik thuiskom, krijg ik wel verbaasde blikken. Blijkbaar is wat wij doen nog bijzonder. Maar dit is hoe wij het willen, dus dit is hoe wij het doen.

Dat is het belangrijkst, denk ik: de keuze maken die bij jullie past, en daarover in gesprek blijven met elkaar. Andere ouders hebben misschien een oordeel, maar laat je dat niet aanpraten. Als traditioneel voor jou prima is, helemaal goed. Zo niet, dan doe je het anders. Durf voor je eigen keuzes te staan. Je hoeft buitenstaanders niet tevreden te houden, het gaat om jou en je gezin."