Vluchten omdat je hooikoorts hebt: 'In Australië kan ik weer ademhalen'
De hooikoortsklachten van Maartje Sinot uit Waalre waren zo heftig, dat artsen maar één oplossing hadden: zo snel mogelijk naar het buitenland. Maartje liet alles achter en vertrok naar Australië.
"Onbekenden zeggen: stel je niet zo aan, een beetje niezen. Maar ik stel me niet aan. Mensen die mij kennen, weten dat het niet overdreven is." Maartje vertelt vanuit Melbourne hoe het met haar gaat. Ze zou bij vrienden zijn, maar zit eerst nog in een Airbnb. "Dikke pech, maar ik heb een luchtweginfectie opgelopen. Waarschijnlijk in het vliegtuig."
Prednison
Toch merkte Maartje bij aankomst in Australië meteen al dat het beter ging. "De eerste dag was er al een groot verschil. Ik merkte het aan het ademen, dat kon weer zonde moeite. En dat is echt zeldzaam in het hooikoortsseizoen."
In Nederland was Maartje zo ziek, dat ze prednison moest nemen. "Als je zo erg hooikoorts hebt als ik, heb je koorts en pijn en continu een dikke keel. En ik was heel benauwd en kon amper iets zien omdat mijn ogen steeds dicht zaten." Dat het dit jaar zo extreem is, komt volgens haar omdat ze vooral last heeft van berkenpollen en die zijn er dit jaar veel meer dan anders.
Opluchting
Prednison blijven slikken was volgens haar arts geen optie, dat was gevaarlijk. Ze had de keus: of accepteren dat ze ziek bleef, of naar het buitenland. "Ik dacht, hij maakt een grapje. Maar het was serieus." In Australië is het nu herfst. "Het is 13 graden en het regent. Er zijn hier bijna geen pollen nu."
Dat het in Australië beter gaat is voor Maartje een enorme opluchting. "Ik moest mijn baan opzeggen en mijn appartement achterlaten. En ik was net tante geworden. Ik werk met baby's en kinderen, dus dat vind ik heel leuk." Ze voelde zich gedwongen om toch weg te gaan.
Immunotherapie
Ze krijgt weleens de reactie: 'Lekker zo'n vakantie, wil ik ook wel.' "Dan zeg ik: nou, wat let je? Ik heb het ook gedaan." Maar wie denkt dat het makkelijk is voor Maartje, heeft het mis. Ze moet vier maanden in Australië blijven en mag daar niet werken. En omdat ze haar baan in Nederland moest opzeggen, heeft ze dus nauwelijks inkomsten.
Toch voelde blijven niet echt als een optie voor haar: "Als ik was gebleven was ik maanden zo ziek geweest dat ik niks kon." In september begint ze met immunotherapie. De hoop is dat ze daardoor volgend jaar niet nog een keer naar het buitenland moet. "Ik hoop dat naar het buitenland gaan altijd een keuze blijft en dat het niet moet."