Laura liet haar borsten verwijderen: 'Ik had nog een heel leven voor me'
Bewust kiezen voor je gezondheid? Dat kan op allerlei manieren. Bijvoorbeeld door te sporten, te stoppen met roken, of elke dag te mediteren. De wereld van Laura de Looze (30) uit Achterveld stortte in toen twee jaar geleden in haar rechterborst een kwaadaardige tumor werd ontdekt. Vorig jaar werden haar borsten geamputeerd. Na een zware periode van ziekenhuizen, chemotherapie en hormoonbehandelingen, is ze inmiddels goed op weg naar herstel.
“Het was november 2017. Mijn ouders waren 30 jaar getrouwd, dus gingen we naar Disneyland Parijs”, begint Laura, die destijds 27 jaar oud was. “Terwijl we daar waren ontdekte ik een gekke knobbel in mijn rechterborst, maar ik dacht er verder niks bij. Wel zei mijn moeder bij thuiskomst dat ik het voor de zekerheid even moest checken bij de huisarts.”
Omdat Laura’s moeder ook borstkankerpatiënt was, verwees de huisarts haar voor de zekerheid door naar het Meander ziekenhuis in Amersfoort. “Daar bleek uit een echo dat de bobbel een goedaardige cyste was. Op 22 februari 2017 werd deze verwijderd en op kweek gezet. Een week na de operatie moest ik terugkomen om mijn hechtpleisters te laten verwijderen. Of nou ja, dat dácht ik. Bij terugkomst in het ziekenhuis kreeg ik het bericht dat de cyste toch een kwaadaardige tumor bleek: ik had borstkanker. Een week later ging ik terug voor een MRI-scan. Daarop bleek zelfs een tweede tumor te groeien. De grond zakte onder mijn voeten vandaan.”
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Borsten laten verwijderen
Er brak een zware periode aan. “Ik kreeg de keuze of ik beide borsten wilde laten verwijderen, of alleen de borst met de tumor. Ik koos voor het eerste, omdat ik hiermee de kans verkleinde dat de kanker terug kon komen. Op 26 april 2018 ging ik voor de tweede keer onder het mes en zijn mijn beide borsten geamputeerd. Ik zou daarna protheses krijgen, maar omdat de huid op mijn borst nog zo strak zat, kreeg ik eerst tissue expanders; hiermee werd mijn huid stukje bij beetje opgerekt.”
Na haar tweede operatie stond Laura wederom voor een moeilijke keus: wel of geen chemo? “Door chemo verkleint de kans dat verdwaalde kankercellen in je bloed zich kunnen ontpoppen als tumoren. Mijn tumor was 1,2 cm groot en valt daarmee onder eerstegraads tumoren; daarmee hoef je niet per se chemotherapie, maar vanwege mijn jonge leeftijd en richtlijnen van het ziekenhuis werd dit toch aanbevolen door het Meander. De keuze werd bij mij gelegd - en ik kan je vertellen, dat soort keuzes wil je echt niet maken. Na een second opinion van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam, besloot ik de chemotherapie aan te gaan.”
Niet verzekerd
In de zomer van 2018 stond Laura op het punt om te starten met de chemo, toen er allemaal rekeningen op de mat vielen. “Bij elkaar wel zo’n 7.000 euro. Wat bleek: mijn ziekenhuis was niet aangesloten bij mijn verzekering, dus 20% van mijn behandelingen moest ik zelf betalen. Het ziekenhuis reageerde dat ik dit van tevoren had moeten uitzoeken, maar dat was niet het eerste waar ik aan dacht toen ik te horen kreeg dat ik kanker had. Ik kon het niet betalen en de behandeling werd stilgezet, terwijl wordt aanbevolen om chemo binnen 10 tot 12 weken na je borstamputatie te doen. Ik was daar al overheen.”
Laura moest zo snel mogelijk op zoek naar een ander ziekenhuis, dat wél aangesloten was bij haar verzekering. Ze kwam uit bij het Alexander Monro ziekenhuis: een gespecialiseerd borstkankercentrum. “Ik kon meteen op gesprek komen. Eind juli 2018 begon ik met de chemotherapie, die bestond uit 16 chemokuren. Voordat ik startte, doneerde ik mijn haar aan het goede doel, omdat ik wist dat het zou uitvallen. Op die manier kon ik er andere mensen mee helpen - en dat was maar goed ook, want al na 2 chemotherapieën viel het haar dat ik nog over had ook uit.”
“Soms droeg ik dan een hoofddoek of pruik, zodat ik mezelf nog herkende in de spiegel. Mijn gezicht werd opgeblazen en ook mijn wimpers verdwenen. Eerst vond ik dat verschrikkelijk. Het voelde alsof ik mijn vrouwelijkheid verloor. Later dacht ik: ‘Ach dat groeit wel weer aan als ik straks beter ben’. Ik lag gelukkig niet alleen in het ziekenhuis en had veel steun aan de andere vrouwen. Het was er gezellig, bijna een feestje.”
Een week voor kerst 2018 onderging Laura haar laatste kuur. “Daarna was het tijd voor de laatste stap. In januari 2019 begon ik met hormoontherapie, maar daar kon ik helaas niet mee doorgaan omdat ik er trombose van kreeg.”
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Op weg naar herstel
Toch is Laura nu langzaam op weg naar herstel en doet ze er alles aan om weer helemaal gezond te worden. “13 september 2019 ben ik geopereerd om de tissue expanders te verwisselen voor protheses en die zien er goed uit, al zeg ik het zelf. Als je niet weet dat het nep is, zie je het niet eens. Mijn littekens zitten onder de plooi van mijn borsten en ze voelen net zo zacht als mijn ‘oude’ borsten. Ik ben er helemaal aan gewend. Ik heb er alleen geen gevoel meer in, dat is wel gek.”
Inmiddels heeft Laura vrede met alles wat er is gebeurd. “Mijn haar is alweer zo’n 20 centimeter gegroeid. Ik had altijd stijl haar, maar heb er prachtige krullen voor terug gekregen! Op het eerste gezicht vreemd, maar ik ben allang blij dat er weer iets groeit daar bovenop mijn hoofd. We weten nog niet of ik voorgoed schoon ben. Omdat ik ben gestopt met de hormoontherapie is er nog geen volledige zekerheid. Hier hoor ik binnenkort meer over.”
Ondanks dat Laura jong is, altijd heel gezond leefde en 6 keer in de week sportte, kreeg ze kanker. “Iedereen kan kanker krijgen, maar niemand is daarop voorbereid. Op Instagram deel ik daarom mijn verhaal. Toen ik ziek was hoorde ik weinig over andere jonge meiden met borstkanker. Via Instagram kwam ik in contact met lotgenoten die hetzelfde meemaken en die me begrijpen. Door mijn verhaal zo openlijk te delen, hoop ik dat ik op mijn manier weer een steun kan zijn voor anderen.”
Wat zegt de gezondheidsexpert?
Per jaar krijgt 1 op de 7 à 8 vrouwen borstkanker in Nederland. Dat is ongeveer 17.000 vrouwen (inclusief het voorloperstadium). “Het is de meest voorkomende soort van kanker bij vrouwen”, vertelt Annebel Schipper, woordvoerder van Pink Ribbon. “Gelukkig is het goed te behandelen en neemt het percentage vrouwen dat geneest van borstkanker elk jaar iets toe. Helaas zijn er nog steeds wel circa 3.200 vrouwen die aan de ziekte overlijden. Er wordt veel onderzoek gedaan naar betere behandeling en naar de kwaliteit van leven voor de borstkankerpatiënten.”
“Veel vrouwen hebben na hun behandeling last van klachten als vermoeidheid, zenuwpijn en concentratieproblemen. Pink Ribbon financiert ook onderzoeken om ervoor te zorgen dat bijwerkingen minder zijn en dat deze klachten op de lange termijn verminderen. Op basis van de onderzoeksresultaten kan gezegd worden dat geen enkele tumor hetzelfde is. Iedere tumor is uniek en daarbij zie je dus ook dat er steeds meer wordt gekeken naar behandeling op maat. Dat de therapie op de ene persoon aanslaat, wil niet betekenen dat deze werkt voor alle vrouwen.”
Kun je borstkanker voorkomen?
Preventie van borstkanker is nooit helemaal mogelijk, omdat er geen duidelijke oorzaken aan te wijzen zijn. Wel is bekend dat er bepaalde risicofactoren zijn, waarbij levensstijl een cruciale factor is. Denk hierbij aan roken, alcohol en te weinig bewegen.
"Andere risicofactoren die de kans op het krijgen van borstkanker kunnen vergroten zijn hormonale, erfelijke en leefstijlfactoren", zegt Marjolein de Jong van het Alexander Monro Ziekenhuis. "Bij hormonale factoren gaat het om bijvoorbeeld de leeftijd waarop je een kind krijgt, hoe vaak en hoe lang je borstvoeding hebt gegeven en het gebruik van hormoonsuppletie tijdens de overgang."
Als Laura het knobbeltje niet ontdekt had in haar borst, was ze er misschien veel later achter gekomen dat ze borstkanker had. Schipper adviseert daarom alle vrouwen om hun borsten regelmatig te checken op veranderingen. “Als je er vroegtijdig bij bent, is de kans op succesvolle behandeling en beter worden groter. Dingen waarop je kunt letten, zijn: kleurverschillen, vocht uit je tepel en knobbeltjes. Ontdek je iets ongewoons, twijfel dan niet en ga langs de huisarts.”