#Wezijnheusweleenslief: ‘Een klein gebaar kan zo veel betekenen’
Met de campagne #doeslief roept SIRE Nederlanders op om aardiger tegen elkaar te zijn. Gelukkig heeft niet iedereen die aansporing nodig. Vriendelijk zijn voor een ander, ook als je die niet kent, is voor veel mensen al vanzelfsprekend, bleek uit reacties van onze lezers.
We staan bekend als een tolerant en gezellig volkje, maar in werkelijkheid worden we met z’n allen steeds hufteriger. Uit onderzoek van SIRE (Stichting Ideële Reclame) blijkt dat asociaal gedrag toeneemt. Van het negeren van een caissière in de supermarkt tot het bespugen van OV-medewerkers: het gebeurt steeds vaker, zegt SIRE. Zeker op sociale media is de negativiteit vaak niet van de lucht. Vorig jaar telde de stichting alleen al op Twitter bijna 150.000 scheldtweets met het woord ‘kanker’. Daarom is de organisatie deze week de campagne #doeslief gestart, om mensen bewust te maken van dat soort nare gewoontes.
Dat zo’n campagne kennelijk nodig is, stemt een beetje treurig. Maar tegenover alle voorbeelden van asociaal gedrag, staan gelukkig ook nog genoeg positieve verhalen. Op onze Facebookpagina vroegen we naar ervaringen met de vriendelijkheid van vreemden, en die bleken er in overvloed te zijn.
Zo schrijft Sanne Rusthoven dat ze vorig jaar op een warme dag bij de plaatselijke bouwmarkt was, toen twee wildvreemden haar kinderen zomaar trakteerden op een ijsje. “Gewoon als lief gebaar!”
'Ze kende mij niet, maar vertrouwde erop dat ik het geld terug zou komen terugbrengen. Dat heb ik gedaan, met een slagroomtaart erbij'
Pay it forward
Ze bestaan nog, de mensen die iets voor een ander doen zonder er iets voor terug te verwachten. Ramona van Dijk is de vrouw die haar jaren geleden hielp toen ze in nood was, nog steeds dankbaar. De paniek sloeg toe toen ze als stagiair gymles moest geven aan een kleuterklas en haar OV-kaart in de trein had laten liggen. Ze moest nog met de bus, had geen contant geld op zak en mobiele telefoons bestonden nog niet. Een NS-medewerkster gaf haar zonder aarzelen 25 gulden en belde een taxi voor haar. “Ik was zo dankbaar! Ze kende mij niet en vertrouwde erop dat ik het geld terug kwam brengen. Dat heb ik gedaan, met een lekkere slagroomtaart als bedankje.” Jaren later kon ze hetzelfde voor een ander doen, schrijft ze. “Toen een dame niet genoeg geld had om haar parkeerkaart te betalen, schoot ik het voor. Diezelfde week heeft ze het me nog teruggegeven. Geweldig toch!”
‘Mijn dag kon niet meer stuk’
Rachel van Ooijen deelde eens een bijzonder moment met een barmhartige fietser. Toen een man langsfietste met een bos rode rozen en zij grappend zei: ‘Dat had u niet hoeven doen’, stopte hij om haar de bloemen te overhandigen. “Ik was echt overdonderd”, schrijft ze, “Mijn dag kon niet meer stuk. Zo’n ontzettend lief gebaar.”
Christiane Bakker keek op een dag verrast op toen iemand die ze kort daarvoor de weg had gevraagd, ineens weer voor haar neus stond. “Ze bleek me de verkeerde kant opgestuurd te hebben en kwam terugfietsen om mij te zoeken. Achter op haar fiets gaf ze me een lift naar de goede plek.”
'Als ik zie dat mensen al tellend hun boodschappen doen, spring ik gerust bij en betaal voor ze'
Marcel Brussee en zijn vrouw zal je niet gauw horen klagen over de jeugd van tegenwoordig. Zij werden tot hun opluchting niet aan hun lot overgelaten toen ze in Duitsland met hun auto vast kwamen te staan in de sneeuw. “We zijn 71 en konden het met zijn tweetjes niet klaren. Binnen 1 minuut stonden er drie jonge echtparen voor ons klaar om te duwen.”
Fanny Davaniël had vorig jaar een hectische middag toen een van haar kinderen plots moest overgeven achter in de auto. Toen ze bij een pompstation stopte om water te kopen en een nukkige kassamedewerker haar gebood netjes aan te sluiten in de lange rij, schoot een aardige vrouw haar te hulp. Ze rekende de fles water voor haar af en wilde geen geld aannemen van Fanny. “Dat was echt een mooi gebaar. Ik ben deze mevrouw eeuwig dankbaar. Zij verdient een bos bloemen!”
Boodschappen betalen
Zelf geven onze lezers ook geregeld het goede voorbeeld. Veel mensen noemen het vanzelfsprekend om eens iets aardigs te doen voor je medemens. Zo betaalt lezeres Jessica Swevels weleens boodschappen voor mensen, gewoon omdat het kan. “Als ik het gewoon kan missen en ik zie dat mensen al tellend boodschappen halen, dan spring ik bij en loop ik gewoon door. Bij de visboer doen we het ook.” Haar dochter rekent dan een visje af voor een ander, en pas als ze de zaak verlaten hebben, vertelt de visboer de ontvanger dat de vis al betaald is.” Hilarisch, vindt ze. Daan IJzweg pakt het anders aan: die heeft in zijn tuin een voedselweggeefkastje gezet. “Soms zit daar veel in, soms wat minder.” Een mooi gebaar is het hoe dan ook.
'Een klein gebaar kan voor een ander zo ontzettend veel betekenen'
Sandy schoot eens een man te hulp die op een winterse dag een magnetron probeerde te vervoeren onder de snelbinders van zijn fiets. “Ik heb dat ding in de auto geladen en ben zachtjes achter hem aangereden tot zijn huis. Hij wou nog benzinegeld geven, maar dat was niet nodig. Kleine moeite om elkaar te helpen, toch?”
Win-winsituatie
Dat vindt ook Saskia Wellink. Ze aarzelde geen moment toen ze op Facebook zag dat een vrouw in een rolstoel niet in staat was haar hulphond uit te laten in de sneeuw. “Ik zag dat ze een stad verderop woonde en heb contact met haar gezocht.” Ze besloot in de bus te stappen en de hond voor de vrouw uit te laten. “Het was wel even spannend voor allebei. Ik ging tenslotte naar een vreemde toe en zij moest een vreemde, mij dus, haar hond meegeven. Ik ben nog steeds dankbaar voor het vertrouwen dat ze me gaf.” En uiteindelijk werd ze er zelf ook beter van, zo laat ze weten: “Het was een win-winsituatie, want daardoor heb ik een geweldige vrouw leren kennen.”
Afgaand op de Facebookreacties lijken we vooral voor ouderen graag klaar te staan. Zoals Jaymie Muijzer. Ze stopt altijd voor oude mensen die moeten oversteken, ook wanneer ze geen voorrang hebben, helpt ouderen hun boodschappen inladen in de supermarkt en is nooit te beroerd om bij te springen als iemand eens wat geld tekort komt bij de kassa. “Ik vind dat eigenlijk niet meer dan normaal. Een klein gebaar kan voor iemand anders zo ontzettend veel betekenen. Laten we gewoon lief zijn voor elkaar.” Hoe gezellig zou Nederland zijn als we dat allemaal eens wat vaker deden?