Op vakantie als alleenstaande ouder: hoe flik je dat?

's Avonds in je eentje een glas wijn drinken voor de tent, als de kinderen naar bed zijn. Sommigen vinden het heerlijk, anderen reizen liever samen met familie of vrienden, of juist met een heel nieuw gezelschap. Als alleenstaande ouder met je kind(eren) op vakantie, hoe doe je dat eigenlijk? Single moeders Marloes, Vivian en Héloïse pakken het alle drie anders aan.

Alleen met de kinderen
Vivian van Bremen (41) gaat elke zomer in haar eentje kamperen met haar kinderen Mees (14) en Simon (12): “Zijn plotselinge dood mocht toch niet betekenen dat ik nooit meer op vakantie kon?”

Twaalf jaar geleden werd Vivian plotseling weduwe. Op de dag dat hun jongste zoon ter wereld kwam, verloor ze haar man. Een gescheurde aorta, zo bleek, waar artsen vanwege zijn leeftijd – 27 – niet alert op waren geweest. Totaal onverwacht overleed hij, 12 uur voordat zijn tweede zoon het levenslicht zag. “Een bizarre tijd”, zegt Vivian. “Ik heb alles heel bewust meegemaakt. Intens verdriet, ongeloof, wanhoop, maar ook intense blijdschap en geluk om de geboorte van Simon.”

Al snel was er ook vastberadenheid. “Ik dacht: dat dit me overkomt mag toch niet betekenen dat ik nooit meer op vakantie kan? Ik wilde per se op dezelfde manier op vakantie als we altijd gedaan hadden. Met een tentje, zonder te reserveren. Ik moest en ik zou. Vanuit een soort dwarsheid, ik wilde aan mezelf bewijzen dat mijn leven niet voorbij was.”

Omdat een tentje bij nader inzien niet heel handig leek, besloot ze een camper te huren. Daarin reed ze met Mees, toen 2,5 jaar, en Simon, een baby van nog geen half jaar oud, naar Frankrijk. Hoewel het een iets andere vakantie beleving opleverde dan ze gewend was – een baby voeden en verschonen in een camper, terwijl je ook een peuter in de gaten moet houden én de enige chauffeur bent, bleek geen doorslaand succes – was ze wel enorm trots op zichzelf. “Dat had ik toch maar mooi geflikt in mijn eentje.” Sindsdien gaan ze elk jaar met z’n drietjes weg. Zonder camper, maar mét de vertrouwde tent in de kofferbak. “Toen de jongens nog klein waren was het soms zwaar, maar inmiddels heb ik ook zelf echt weer een vakantiegevoel.” Heel Europa hebben ze doorkruist. In 2011 trokken ze zelfs twee maanden lang door Oostenrijk, Italië, Slovenië en Kroatië. “Van mij had het veel langer mogen duren.”

Momenteel kamperen Vivian, Mees en Simon in Italië. “Nu de jongens wat ouder zijn, zijn ze veel zelfstandiger. Met kleine kinderen zijn de uitdagingen anders dan met grotere kinderen. Vroeger kon ik niet een keertje laat naar bed of een middagdutje doen, want ze waren altijd vroeg op en ik moest ze continu in de gaten houden. Nu gaan ze tegelijk met mij naar bed en slapen ze ’s ochtends nog als ik wakker word. Ze gaan nu veel meer hun eigen gang. Als ik een camping uitkies waarop er voor hen genoeg te doen is, vermaak ik me ook prima. Ik heb nu veel meer tijd voor mezelf. Het kan weleens eenzaam zijn, daarom heb ik mezelf een tablet cadeau gedaan. Op wifi-kosten bespaar ik nooit. Als ik even een volwassene wil spreken, bel of chat ik gewoon met thuis.” Aanspraak van andere campinggasten is er ook genoeg. “Soms wat te veel zelfs. Mensen willen altijd weten waarom je alleen bent.” Als het aan Vivian ligt, gaan haar jongens nog jaren met haar mee. “Ik vind het gewoon onwijs leuk om met ze op vakantie te gaan.”

Met vriendinnen weg
Marloes Puijk (33) gaat op vakantie met haar zoon Jack (2,5) en twee vrijgezelle vriendinnen: “Op donderdag dacht ik: phoe, ik moet nog tot maandag”

Vorig jaar ging Marloes met Jack een week alleen naar Mallorca, voor de eerste keer met z’n tweetjes. Dat was pittig. “Het viel eerlijk gezegd een beetje tegen”, zegt ze.

De vader van Jack is al sinds de zwangerschap van Marloes niet in beeld. Ze is dus 365 dagen per jaar verantwoordelijk voor hun zoon. “Ik doe het altijd alleen, maar op vakantie is het toch anders. Je bent nog meer dan thuis op jezelf aangewezen. Thuis kan ik de buurman nog eens vragen om de babyfoon in de gaten te houden als ik een boodschapje moet doen. Op vakantie gaat dat niet zo makkelijk.”

Vooral tijdens het eten vond ze het lastig. “Dan sta je bij zo’n buffet met in je ene hand twee borden en aan je andere hand je kind, dat alles wil zien en pakken. Dan zette ik hem in een kinderstoel en ging ik eten halen, maar als ik halverwege het buffet was klonk er door de zaal: ‘Mamaaaaa’. Over dat soort dingen had ik van tevoren niet echt nagedacht.”

Voor hen beiden was er niet bijzonder veel te beleven. “Jack is nog zo klein. Vorig jaar was hij anderhalf, echt vriendjes maken doen ze dan niet. En de animatie op zo’n resort is ook pas vanaf 4 jaar. Je bent toch een beetje gebonden aan je hotelkamer.”

Veel aanspraak van andere hotelgasten had ze ook niet. “Er waren op dat resort veel grote gezinnen met opa’s en oma’s erbij, daar val je als alleenstaande moeder een beetje buiten. Maar ik heb toch veel behoefte aan contact met volwassenen. Gewoon een gesprek voeren af en toe is wel prettig. Op donderdag dacht ik: phoe, ik moet nog tot maandag. Ga ik dit de hele week volhouden? Later kwam ik een stel tegen met een kindje dat even oud was. Daar ben ik veel mee opgetrokken en uiteindelijk was het daardoor heel gezellig. Maar een echt vakantiegevoel heb ik niet gehad. Voorlopig zou ik het niet op die manier doen. Misschien als hij groter en zelfstandiger is.”

Dit jaar doet Marloes het daarom anders: ze gaat samen met Jack en haar twee beste vriendinnen een week naar Cyprus. “Jack en zijn harem, zeggen we weleens gekscherend. Mijn vriendinnen hebben geen kinderen. We zijn alle drie nog vrijgezel en vormen een soort gezin met z’n vieren. Ik heb heel lang samengewoond met een van die meiden en zij was ook bij mijn bevalling. We eten vaak samen. We zijn enorm op elkaar ingespeeld, ook met Jack erbij. Van tevoren hebben we het er wel over gehad met elkaar of het een goed idee zou zijn; het is toch een ander soort vakantie. Maar ik voorzie geen problemen. Ik ga me op vakantie nergens druk over maken. Ik kijk ernaar uit.”

Op éénoudervakantie
Héloïse Roger (33) en haar dochter Emma (10) zijn nu voor de derde keer op reis met een organisatie voor alleenstaande ouders: “Emma stapt uit de tent en heeft meteen zes vriendjes om zich heen”

Al sinds haar zwangerschap staat Héloïse er alleen voor. Toen Emma kleiner was, hadden haar vrienden nog geen kinderen. De eerste jaren ging ze nog met haar moeder op vakantie, maar om dat voortaan alleen nog maar te doen, zag ze niet zitten. Het alternatief, in haar eentje weg met Emma, beangstigde haar ook. “Ik zag er ontzettend tegen op. Wat als er iets gebeurt? Of als het niet leuk is, gaan we elkaar dan zitten aankijken twee weken lang?”

Een online zoektocht bracht haar bij OuderAlleen, een site die groepsreizen organiseert voor alleenstaande ouders. Het bleek voor haar de uitkomst. “Het was toen op een camping op de Veluwe. Als het niet bevalt, rij ik gewoon weer naar huis, dacht ik. Maar het is ontzettend goed bevallen.” Het jaar daarop ging ze meteen weer mee. Ze hield er zelfs een tijdje een vriendenclub aan over. “Met 5 ouders en 12 kinderen spraken we regelmatig af. Intussen is dat door omstandigheden verwaterd, maar ik denk er met een warm gevoel aan terug. Toch leuk dat zoiets ontstaat op een vakantie.”

Deze zomer zitten Héloïse en Emma in Limburg op een camping. Het is wederom een succes. “Het is echt vakantie, zowel voor Emma als voor mij. ‘s Avonds sluiten veel ouders bij elkaar aan. Ik ben niet iemand die dat per se opzoekt, maar er wordt mij regelmatig gevraagd of ik een biertje kom drinken. Het is geen georganiseerde reis waarbij alles in groepjes wordt gedaan. Als je geen zin hebt, dan ga je lekker je eigen gang. Dat vrije is heel prettig. Vaak barbecuën we een keer met z’n allen, en eens per week is het pizza-avond.”

Op de website van OuderAlleen kun je van tevoren zien welke leeftijdsgroepen voor wanneer hebben geboekt, en of er dus vooral jonge kinderen zullen zijn of pubers. En op het moment dat je hebt geboekt, kun je precies zien wie er meegaan. Vooral met kinderen in de basisschoolleeftijd is het ideaal, zegt Heloise. “Emma stapt uit de tent en heeft meteen zes vriendjes om zich heen. Het is leuk dat de kinderen zo snel aansluiting hebben, dat er helemaal geen barrière is tussen de mensen op dat veld. Je hoeft niet per se iets met elkaar, maar zonder er moeite voor te doen heb je al een band. Het gaat heel makkelijk. Je bent daar allemaal omdat je geen doorsnee gezin bent. Ik merk dat de gesprekken die je met elkaar hebt, daardoor al snel een iets diepere laag krijgen. ‘Goh, waarom ben jij eigenlijk alleen?’ is hier een heel normale vraag. Dat maakt ook dat de kinderen het ook heel normaal vinden, het is geen taboe. Ze hoeven niet veel uit te leggen over hun thuissituatie, ze zijn allemaal gewend dat het bij hen thuis iets anders gaat dan anders.”

Door Roxanne Vis

Wat leuk dat je er bent! Vind je ons ook leuk? Volg ons dan op Facebook of abonneer je op onze nieuwsbrief!