Nederlands sprookje op de skipiste: 'Ik ben een supertrotse moeder'

De 28-jarige Marcel Hirscher loopt in Nederland over straat zonder dat iemand hem herkent. Dat is best gek want hij is een ware kampioen, een wereldtopper. 

Zijn moeder Sylvia (59 jaar) vindt dat de grootse prestaties van haar zoon in Nederland wel wat meer aandacht zouden mogen krijgen. Daarom doet ze tegenover RTL Nieuws met plezier hun bijzondere levensverhaal.

Dat begint in Den Haag, waar Sylvia opgroeit. Gewoon hele fijne jeugd gehad in Holland, zegt ze. Op haar 28ste gaat ze voor het eerst op wintersport. Naar Oostenrijk met de auto. Samen met haar zus en haar zwager.

In het plaatsje Annaberg kunnen ze door een gigantische sneeuwbui niet verder rijden. Balen, zou je zeggen. Maar niet voor Sylvia, want daar staat ineens Ferdinand. "Een mooie verschijning. Hij hielp ons en maakte indruk op me", zegt Sylvia die hem die vakantie niet meer uit het oog verliest. Hij is nog skileraar ook, een sprookje.

Heen en weer pendelen

En als je denkt, ja leuk zo’n vakantieliefde, dat kan nooit lang duren. Bij Ferdinand en Sylvia ligt dat toch anders. Terug in Nederland houdt Sylvia veel contact met haar Oostenrijkse liefde. Ze reist een paar keer met de trein terug naar Annaberg en Ferdinand bezoekt haar in Den Haag.

Na twee jaar heen en weer pendelen en vele telefoontjes besluit Sylvia haar baan als receptioniste in een ziekenhuis op te geven en naar Oostenrijk te verhuizen. "Het is niet het einde van de wereld. Ik dacht: als het niet lukt, ben ik morgen weer terug."

Sylvia wordt goed ontvangen in Annaberg, de mensen zijn vriendelijk. Ze gaat werken als serveerster en ondanks de taalbarrière voelt zich al snel thuis in het dorp. Ferdinand geeft in de wintermaanden skiles, de rest van het jaar verdient hij zijn geld als houthakker. Ondanks hun sobere leven, zijn ze erg gelukkig.

Het stel opent een eigen skischool, die gelijk behoorlijk succesvol is. De geboorte van Marcel in 1989 maakt hun leven compleet. Als zoon van een skileraar, staat Marcel natuurlijk al snel op de ski's. Les had hij niet nodig, hij pakte het zelf op. Gewoon gaan. Op beelden die zijn oom maakte, is te zien dat hij als 2-jarige (met speen in de mond!) van de berg skiet:

De jonge Marcel skiet soepel de berg af. (beelden John Planken)

"Alle kinderen in Annaberg groeien op de ski's op", vertelt Sylvia. Maar dat haar zoon een bijzonder talent heeft, wordt al snel duidelijk. "Hij had een heel goed evenwichtsgevoel, de manier waarop hij remde, was niet normaal voor kinderen van die leeftijd. Als hij viel stond hij direct op, terwijl de meeste kinderen dan huilen en zeggen dat ze niet meer willen."

In de winter staat de jonge Marcel eigenlijk alleen niet op de skies als hij naar school moet en als hij slaapt. "Hij vond het geweldig", lacht zijn moeder. "Het ging ook vooral om het plezier. We dachten toen geen moment dat hij misschien wel eens een professionele skiër zou kunnen worden."

Wedstrijdjes winnen

Uiteindelijk wordt het toch een serieuze zaak. "Hij ging wedstrijdjes skiën en dat won hij met gemak. Ook van grotere jongens." Op de middelbare school is echt duidelijk dat Marcel een talent in de dop is. Sylvia en Marcel krijgen een telefoontje van de nationale bond. Hij wordt als tiener geselecteerd voor het nationale jeugdteam. Alsof je als Nederlands jochie wordt opgeroepen voor het nationale voetbalteam, vergelijkt Sylvia.

Marcel gaat op z’n 14de naar de hotelschool waar hij het skiën kan combineren met het leren van een vak. "Voor ons als ouders was het ook belangrijk dat hij een diploma haalde, want je weet nooit of het met de sport gaat lukken." 

In de wintermaanden draait het vooral om Marcel in het gezin Hirscher. "Maar daarna was het afgelopen en ging het weer om ons viertjes." Sylvia vindt het belangrijk te vertellen dat haar jongste  zoon Leon net zo belangrijk voor haar is. Ook hij heeft als kind talent, maar door een heupziekte mag hij vanaf zijn 6de niet meer skiën. "Soms was dat moeilijk op verjaardagen, want dan ging het toch wel vaak over Marcel. Dan zei hij:  'Jongens, kom op, ander onderwerp, ik ben er ook nog'. Daar waren wij het ook helemaal mee eens. Er is meer dan skiën."

Ook met broer Leon komt het goed. Hij werkt bij wintersportmerk Atomic als specialist in het op maat maken van ski's en schoenen. "Hij is de grootste fan van Marcel en leeft enorm mee en is zeker niet jaloers."

Mee met wedstrijden

Vader Ferdinand gaat bijna altijd mee met de wedstrijden van Marcel. Hij heeft er een bijzondere kijk op en is zijn hoofdcoach. En het nationale team accepteert dat sinds het begin.

"Als de mogelijkheid er is, ben ik er ook bij. Dan ga ik kijken", zegt Sylvia. Ze is supertrots op de prestaties van haar zoon. "Als je zo terugkijkt, is het eigenlijk ongelooflijk. Hij heeft bijna alles gewonnen wat er te winnen is." 

Lees door onder kader

Toch is het bij elke wedstrijd weer spannend, vindt Sylvia. "Ik ben altijd nerveus, al weet je dat het al jaren goed gaat. Je bent toch altijd een beetje bang dat er iets gebeurt." 

Tot nu toe is het altijd goed gegaan. Na weer een gewonnen wedstrijd is er nauwelijks tijd om hem te feliciteren. "Dan is er onwijze stress. Hij moet de pers te woord staan, naar de prijsuitreiking, de dopingcontrole. Pas na een paar uur kunnen we hem een knuffel geven."

Marcel met acteur Arnold Schwarzenegger. (foto AFP)

Voor Marcel is het winnen routine geworden. Toch is hij wel hetzelfde gebleven als vroeger, constateert zijn moeder. Maar er is ook een andere kant van de medaille. "Soms wordt hij wel eens moe van alle aandacht. Dan gaat hij ergens eten en dan wordt hij van alle kanten gefotografeerd, meestal zonder te vragen. Hij wordt overal herkend en heeft weinig rust. Dat is een nadeel."

Misschien is het wel daarom dat Marcel graag in het geboorteland van zijn moeder is. In Nederland herkent bijna niemand hem. "Hij vindt het heel leuk. De zee en het strand, even geen bergen."

Marcel spreekt Nederlands en houdt van de mentaliteit. "Nederlanders zijn meer open en toch ook nuchter." Zijn moeder vertelt dat hij duidelijk Nederlandse trekjes heeft. "Hij is ook best nuchter. Dat hij denkt: ach ja, zo is het. Beetje koel." En het eten, Nederlandse winterkost? "Dat maak ik wel eens voor ze, maar ze zijn er niet heel dol op. Dat geprak."

Sylvia en Ferdinand Hirscher. (Eigen foto)

Dat Marcel niet bekender is in Nederland, verbaast Sylvia. "Ondanks dat er zoveel Nederlanders skiën, is er weinig publiciteit voor Marcel." Dat was anders geweest als ze ervoor hadden gekozen om Marcel onder de Nederlandse vlag te laten skiën. Ze hebben daadwerkelijk voor die keuze gestaan, maar Marcel is zo goed dat hij de concurrentie in de Oostenrijkse ploeg aandurft.

Goud in Zuid-Korea?

Dat blijkt een goede keuze. Marcel wordt vier keer Oostenrijks sporter van het jaar en in 2017 is hij zelfs gekroond tot de allerbeste sportman van Europa (boven mensen als Roger Federer). In februari staat misschien wel de belangrijkste wedstrijd voor de deur. Waar hij vier jaar geleden al zilver won in Sochi, wil hij op de Olympische Spelen in Pyeonchang goud pakken. "Olympisch kampioen worden, is het grote doel. Die titel hou je je leven lang."

Marcel heeft goede kansen op Olympisch goud, maar het blijft een momentopname, zegt zijn moeder. "Alles moet passen. De vorm moet goed zijn, welk materiaal kies je, hoe ligt de piste erbij…"

Dit leven, een skischool in Oostenrijk, een zoon die skikampioen is… Sylvia had het 30 jaar geleden niet kunnen voorspellen toen ze op wintersportvakantie ging. "Ik had het zeker over gedaan, als ik opnieuw voor de beslissing zou staan. Ik heb een mooi leven in Oostenrijk, heb hier lieve vrienden en twee fantastische zoons."

Bonusfilmpje:

Omdat het zo leuk is nog een bonusfilmpje van de 2-jarig Marcel op de ski's.  (beelden John Planken)

Bekijk ook: Actiefoto's van Marcel Hirscher en de Nederlandse fanpagina op Facebook.