Joodse Boaz en islamitische Selma willen vrede in Nederland bewaken: 'We moeten oorlog niet importeren'
Tot voor kort kenden ze elkaar nog niet. Boaz en Selma zijn allebei jong, religieus en allebei woonachtig in Amsterdam. Maar tot vorige week woensdag hielden daar de gelijkenissen wel op. Door de oorlog tussen Israël en Hamas kwamen de joodse Boaz en islamitische Selma met elkaar in contact. Nu zetten ze zich samen in om in Nederland de vrede te bewaken.
De ontwikkelingen in Gaza en in Israël maakte vanaf het begin af aan veel los bij beiden. Enkele dagen na de uitbraak en aanval van Hamas werden ze allebei uitgenodigd in de ambtswoning van burgemeester Femke Halsema. Op een avond waar veel inwoners van de stad met een joodse of islamitische achtergrond met elkaar in gesprek gingen, leerde de 25-jarige Selma naast Boaz ook de joodse Noa en islamitische Oumaima kennen.
"De avond was heel emotioneel, zowel in de zaal als voor mij persoonlijk", vertelt Selma. "Na het gezamenlijke gedeelte raakte ik met Noa in gesprek en we herkenden die emoties in elkaar. We herkenden het verdriet, we herkenden de angst. De angst voor de situatie daar, maar ook voor wat het voor onze samenleving betekent. Die herkenning was heel bijzonder."
"Ik weet dat dit soort gebeurtenissen helaas zorgen voor meer antisemitisme in Nederland, maar door de gesprekken met Noa en Boaz krijg ik daar nu ook een gezicht bij", zegt Selma.
Islamofobie
"En door te spreken met Selma en Oumaima, weet ik ook hoe zij zich voelen als zichtbare moslima's", zegt de 24-jarige Boaz. "Hoe ook de islamofobie toeneemt en hoe ook moslims zich onveilig voelen."
Later voegde ook hij zich in het gesprek. Hij kende Noa al, maar Selma nog niet. "Ze betrokken me in het gesprek en ik kreeg heel erg het gevoel dat we hier iets mee moesten doen, dat dat ook kon. Eerder op de avond hoorden we Oumaima ook veel mooie dingen zeggen. Nadat we haar ternauwernood nog konden spreken voor ze wegging, wilde ook zij zich gelukkig aansluiten en zijn we aan de slag gegaan."
"Ik merkte hoe het mij heel erg hielp om zo snel al na de eerste gebeurtenissen met elkaar in gesprek te gaan", vertelt Selma. "Maar ook om elkaar buiten die religieuze identiteit te zien. We zijn ook gewoon allemaal jongeren, studenten of net klaar met studie, Amsterdammers. Onze belevingswereld is echt anders dan die van ouderen."
"Wij krijgen bijvoorbeeld zoveel mee via Instagram en andere social media", zegt Boaz. "Dat kan heel erg zorgen voor polarisatie ook. Maar een universiteit of hogeschool is ook weer anders dan de samenleving in het algemeen."
Mensenlevens
"We wilden laten zien dat we als moslims en joden de handen ineen kunnen slaan en naast elkaar kunnen staan. In plaats van tegenover elkaar, zoals we vaak worden neergezet", zegt Boaz. "De hele oorlog is veranderd in een publiek debat, maar het gaat over mensenlevens. Daar debatteer je toch niet over? En toch gebeurt het."
Om minder over elkaar te spreken en meer met elkaar besloten de jongeren in actie te komen. Ze bedachten een campagne voor sociale media en wilden rondetafelgesprekken organiseren met jongeren.
"Om zo elkaar als mens te blijven zien", zegt Selma. "Het mag in die gesprekken schuren, maar je intentie moet wel zijn om dichter naar elkaar toe tekomen. Niet om te vervreemden. We willen onze gelijkenissen opzoeken. En die hebben we een hoop als joden en moslims. Ik geloof in dezelfde God als zij. "
Gesprekken voeren
Vanavond organiseerden de jongeren het eerste rondetafelgesprek met islamitische en joodse jongeren uit Amsterdam.
Morgen bieden de vier jongeren Karien van Gennip, minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, een vredesduif aan. En dat moet het startschot vormen van de online campagne Deel de Duif waarin ze eenieder oproepen om de voor de campagne ontwikkelde duif te delen op sociale media. Als symbool van vrede.
"We moeten het conflict niet importeren naar hier", stelt Boaz. "Het is moeilijk om dit gesprek te voeren, want er zit veel emotie in. Dat merk ik zelf ook. Maar het is wel noodzakelijk."
"Het organiseren van zulke gesprekken voelt soms dubbel. Enerzijds zet ik me volledig in voor de Palestijnse zaak, ik probeer naar zoveel mogelijk demonstraties te gaan bijvoorbeeld", zegt Selma. "Maar dat is de situatie daar. De situatie hier is anders: vanuit mijn geloof wil ik werken aan vrede. En daarom organiseren we deze gesprekken ook."
Ook voor Boaz is het momenteel niet altijd makkelijk om zich hiervoor in te zetten. "Je denkt ook veel na de hele tijd over de situatie daar. Ik maak me zorgen om familie en vrienden in Israël ook. Maar ik maak me ook zorgen om toenemend antisemitisme en islamofobie. We moeten dit doen."