Verbod op 'schokhalsband': 'Hier gaan heel veel honden ongelukkig van worden'

"Ja dáág. Dat ga ik echt niet doen hoor, dat vind ik zielig." Dat waren de woorden van Ingrid uit Zaandijk, toen ze met haar onhandelbare hond Gaylen bij een hondentrainer kwam. Het dier had een kat doodgebeten en de trainer stelde voor om een elektronische halsband te gebruiken, waarmee hondenbezitters hun dier op afstand een schok geven.

Kritiek

Politici, onder andere van de Partij voor de Dieren, zijn niet te spreken over de halsbanden, en ook de Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren is fel tegen de halsband. Het kabinet stelde al eerder dat de pijnprikkel die de band afgeeft onnodig is.

Ingrid was bekend met het slechte imago van de halsband. "Ik was er echt geen fan van, wilde dat ding eigenlijk niet gebruiken. Ik heb altijd al honden gehad, 45 jaar lang, heb hem nog nooit nodig gehad."

Hoe pijnlijk?

Maar ja, Gaylen, de eenjarige Duitse staande die ze van een fokker kreeg, was wel 'andere koek'. "Deze hond was niet gesocialiseerd, hij had een megagroot jachtinstinct en ik had hem niet onder controle. Als baasje is het vreselijk als je hond een kat doodbijt. Ik was echt ten einde raad." Dus ze ging toch overstag. "Eerst checkte ik zelf hoe pijnlijk die schokjes waren. Als je het zelf nog kan handelen, dan kan de hond dat ook. En toen voelde ik wel: het is helemaal niet zo heftig als ik dacht."

Ingrid kreeg naar eigen zeggen binnen een paar weken een 'totaal andere hond'. "Gaylen kreeg signaaltjes van mij via de halsband als hij wegrende en we hebben samen met een trainer geoefend." De hond weet nu wanneer hij bij zijn baas moet blijven en dat hij moet komen als Ingrid hem roept. "En ik kan hem los laten lopen zonder problemen. Die vrijheid voor zo'n beest, dat is toch geweldig?"

Trainingen

Anniek Winters, hondengedragsdeskundige, gebruikt de elektronische band (afgekort e-band) ook 'al jaren' voor haar trainingen, voornamelijk bij onhandelbare, valse, niet-gesocialiseerde of weglopende honden waarbij alles al is geprobeerd. 

"Nog nooit is er een hond bang van geworden, nog nooit heb ik er problemen mee gehad", stelt Winters. "De halsband moet niet worden gezien als een manier om de hond te straffen, dat is een fout die veel mensen maken. Het is geen knopje dat je kan indrukken als de hond stout is. Het is een communicatiemiddel, en dat leren wij de mensen ook."

Nooit bang

En Winters leert het óók aan de hond: dat is volgens haar minstens zo belangrijk. "Het dier moet begrijpen wat hij moet doen als hij een schokje voelt. In het begin check je hoe de hond reageert. We gebruiken de laagste stand en voeren die op tót de hond reageert, met een knipperend oog, een opgetrokken snorhaar of een bewegend oor."

Wat Winters ermee wil zeggen: de hond moet niet jankend of piepend reageren, en ook een schrikreactie is niet goed. "Dan staat-ie te hoog en dan krijg je een schuwe hond."

Gaatjes in de hals

Hondentrainer Edith Peters, die vooral jachthonden behandelt, heeft het weleens gezien: een hond die niet goed met de e-band is behandeld. "In de ergste gevallen hebben ze gaatjes in de hals. Die baasjes weten dan niet hoe ze zo'n band moeten gebruiken, en zetten dat ding dan op standje 127. Ja, dat is de hoogste stand, dat doet pijn. Dat is dierenmishandeling."

Maar de band op zich vindt Peters geen dierenmishandeling. Integendeel: ze gebruikt hem voor alle honden die ze traint. "Altijd met succes", stelt ze. "Zonder die band zouden heel veel honden hun vrijheid kwijt zijn doordat ze niet meer los kunnen lopen. Of erger: ze moeten worden ingeslapen."

Ook Ingrid uit Zaandijk denkt er zo over. Geen dode katten meer. Geen sprintjes meer richting een konijn. "Hij luistert gewoon. Zonder die halsband was-ie er misschien wel niet meer geweest."

Onder controle

Winters en Peters benadrukken wél: de halsband moet op de juiste manier worden gebruikt. "Ik ben alleen maar voorstander van een e-band voor mensen en honden die goed getraind zijn door een ervaren trainer", zegt Winters.

Haar dringende advies: "Koop nóóit zomaar een losse halsband zonder uitleg of training."

Laatste redmiddel?

Peters: "Als de halsbanden worden verboden, worden heel veel honden ongelukkig. Maar weet je wat ze wel mogen verbieden? De verkoop van die halsbanden aan wanhopige hondenbaasjes die het niet meer weten en dan zonder begeleiding aan de slag gaan." Zo'n e-band moet volgens haar niet het laatste redmiddel zijn, 'maar het eerste hulpmiddel'. "En je moet wéten waar je aan begint, anders moet je het niet doen."