Wat maakt iemand een seriemoordenaar? Thijs H. verdacht van drie moorden
Als Thijs H. schuldig blijkt aan de dood van twee wandelaars op de Brunssummerheide en een vrouw in Den Haag, zou er sprake kunnen zijn van een seriemoord.
H. (27) werd gisteravond rond 22.30 uur opgepakt in Zuid-Limburg, nadat de politie hem op de nationale opsporingslijst had geplaatst. H. zit in volledige beperkingen en mag alleen contact hebben met zijn advocaat. Zaterdag zou hij in Den Haag voor het eerst hebben toegeslagen, afgelopen dinsdag bij Heerlen voor een tweede keer.
Bij een seriemoord gaat het om verschillende incidenten op verschillende tijdstippen. Massamoorden worden er niet toe gerekend en het moet ook niet gaan om afrekeningen in het criminele milieu of om gezinsdrama's. Vaak wordt uitgegaan van drie of meer (willekeurige) moorden, maar de Amerikaanse opsporingsdienst FBI hanteert de definitie al bij twee moorden.
Tussen de daden moet een afkoelingsperiode zitten waarin de moordenaar de mogelijkheid heeft gehad zich te bezinnen. Of hij dat ook daadwerkelijk heeft gedaan, is een tweede: het kan worden bemoeilijkt door een psychische aandoening.
Verband tussen slachtoffers
Vaak is er een bepaalde overeenkomst tussen de moorden. Ze kunnen bijvoorbeeld steeds op dezelfde manier zijn gepleegd. Maar er kan ook een verband zitten tussen de slachtoffers: ze kunnen uiterlijk op elkaar hebben geleken, ongeveer even oud zijn geweest, van hetzelfde geslacht of hetzelfde ras, of ze kunnen hetzelfde beroep hebben gehad.
Er zijn verschillende motieven denkbaar. Een seriemoordenaar kan handelen uit kwaadheid of lust. Hij kan verslaafd zijn aan de spanning die de moorden met zich meebrengen. Maar hij kan ook uit zijn op financieel gewin. En zijn daden kunnen een schreeuw zijn om aandacht.
Seriemoordenaars in Nederland
Sinds 1950 heeft Nederland meer dan twintig seriemoordenaars gekend. De beruchtsten zijn waarschijnlijk Willem van E., alias het Beest van Harkstede, en Frans H. (bijnaam: Dikke Frans).
Willem van E. vermoordde zeker vijf vrouwen: in 1971 en 1974, en na het uitzitten van zijn eerste gevangenisstraf opnieuw in 1993, 1995 en 2001. Hij wordt ook verdacht van betrokkenheid bij de dood van zeker drie andere vrouwen van wie het lichaam in de tweede helft van de jaren '90 in of bij Groningen werd gevonden, maar die zaken konden niet worden bewezen.
Van E. sprak uitgebreid over zijn daden met de journalist Sytze van der Zee, die een boek over hem schreef: 'De anatomie van een seriemoordenaar' (2006). De schrijver bestempelde hem als een 'gewetenloze psychopaat' en zei: "Een marmot heeft meer gevoel dan deze man."
De in 2006 overleden Frans H. was een verpleegkundige uit Kerkrade die de hand zou hebben gehad in de dood van 259 demente bejaarden. Vijf zaken werden bewezen. In 1977 werd Dikke Frans in hoger beroep veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf.
Monster van Spijkenisse
Patrick S., bijgenaamd het Monster van Spijkenisse, werd in 2014 in hoger beroep veroordeeld tot 25 jaar gevangenisstraf en tbs. In 2010 bracht hij twee vrouwen met veel geweld om het leven. Een jaar later sloeg hij, samen met een vriend, een Poolse man halfdood met een ijzeren staaf.
Niet uitgesloten is dat S. meer moorden op zijn geweten heeft. Tegen een politie-informant zou hij hebben gezegd dat hij vijf vrouwen om het leven heeft gebracht. "De perfecte misdaad bestaat", zou hij ook hebben gezegd. "Ik doe het al jaren."
De meest recente zaak is die tegen Rahiied A. De 22-jarige verpleger wordt ervan verdacht - zonder medische noodzaak - insuline te hebben toegediend bij elf ouderen. Vier van hen overleden.
