Gezin ontvlucht huis voor processierups: 'Mijn zoontje schreeuwde het uit van pijn'
Een straat in Eindhoven wordt geterroriseerd door eikenprocessierupsen. Sommige inwoners, zoals Robin van de Laar, zijn zelfs hun huis uit gevlucht vanwege de plaag. "We zitten onder de bulten en worden gek van de jeuk. Mijn zoontje kan niet meer slapen."
Overal zitten ze. In de bomen, op de muren, onder de rolluiken, in huis. De plaag van de processierupsen is gekmakend, zeggen inwoners van de Tilburgseweg-Oost in Eindhoven.
Trekken het niet meer
Eindhovense Robin van de Laar is met haar man, die ook Robin heet, en hun twee jonge kinderen zelfs haar huis ontvlucht.
"We hebben een paar dagen op een camping gezeten in Zeeland en nu logeren we even bij mijn zus. We trekken het thuis gewoon niet meer. Mijn zoontje Jayden (2) heeft dagenlang alleen maar gehuild en is zelfs bang in ons eigen huis."
Processierups
Deskundigen waarschuwden al dat deze processierups voor veel overlast kan zorgen. Niet alleen zijn er veel meer, maar het noodweer van de laatste dagen heeft er voor gezorgd dat ze zich nog meer verspreid hebben en daardoor moeilijker te bestrijden zijn.
Grootse probleem vormen de brandharen waarmee de eikenprocessierups is bedekt. Contact leidt tot jeuk, huiduitslag, irritatie aan de ogen of aan de luchtwegen. De klachten kunnen twee weken aanhouden. Elke rups heeft 700.000 van die brandharen.
Van top tot teen onder de bulten
Voor het huis van Robin staat een rij eikenbomen. De rups is er er elk jaar wel, maar sinds vorig weekend is het volgens de Brabantse niet meer te doen. "Mijn zoontje zit sinds vorig weekend helemaal onder de bultjes. Van top tot teen, zijn hele gezicht zat er ook vol mee. Hij huilde en gilde het uit. We weten ons geen raad."
Robin bezocht meerdere keren een arts. De dokter dacht eerst nog dat het waterpokken waren. Of schurft. "Maar waterpokken had-ie al gehad; en wij zaten snel daarna ook helemaal onder de bulten. En heel veel mensen in onze straat. Hoe het voelt? Als de jeuk van muggenbulten, maar dan keer tien."
Gek werd van de jeuk
"Omdat mijn zoontje niet meer stopte met huilen en gek werd van de jeuk, zijn we naar een camping in Zeeland gereden. Daar verdwenen de bultjes binnen een paar dagen."
Robin en haar buren hangen continu aan de lijn met de gemeente. "Die zijn verantwoordelijk voor die bomen." Maar er gebeurt bar weinig, tot grote frustratie van de inwoners. "Dinsdag is de bestrijdingsdienst een hele middag geweest. Ook die schrokken zich rot. Ze hadden nog nooit zulke volle bomen gezien. Maar ze hebben lang niet alles weggehaald. Echt overal kom je ze tegen."
'Kan zo niet langer'
Vooral door dat het noodweer verspreiden de rupsen, die zich met eikenblad voeden, als een malle. "Zo'n bestrijdingsdienst kost zo 400 euro per uur. En ze zijn wel uren bezig. We zijn ten einde raad. Van de week hebben we weer een nacht thuis geslapen, maar van half 1 tot half 6 heeft mijn zoontje gehuild vanwege de bultjes. Hij schreeuwde het uit, het gaat door merg en been."
Robin vervolgt: "Daarom zijn we sinds eergisteren naar mijn zus vertrokken. We durven ons eigen huis gewoon niet meer in. Hopelijk komt er snel een oplossing. Dit kan zo niet langer."
