Vechtende ouders en fysiek geweld: deze kinderen wachten te lang op hulp
Kinderrechters hebben uitspraken van jeugdzaken gepubliceerd. Zo willen ze laten zien dat kwetsbare kinderen door te lange wachtlijsten geen hulp van jeugdbescherming krijgen. RTL Nieuws las de geanonimiseerde uitspraken. Wat erin staat, is heftig. Vijf uitspraken uitgelicht.
1. Echtscheidingsproblemen
De ouders van een kind communiceren na hun scheiding bijna niet met elkaar. De ouders vertellen het kind negatieve verhalen over elkaar en worden het maar niet eens over de opvoeding. Het kind, dat ADHD en ASS heeft, heeft veel last van de spanningen tussen de ouders en groeit op in twee uiteenlopende opvoedsituaties.
Het kind werd onder toezicht gesteld en de ouders worden gedwongen op één lijn te komen in de opvoeding. Ze gaan hiermee akkoord, het enige probleem: er is geen jeugdzorgwerker beschikbaar die hen hierbij helpt.
Wat is een ondertoezichtstelling (OTS)?
Als het bij een gezin thuis niet goed gaat, kan de overheid ingrijpen. Alleen een rechter mag beslissen of een kind onder toezicht komt of zelfs uit huis geplaatst wordt. Daarmee wordt het ouderlijk gezag beperkt.
Een OTS is de belangrijkste maatregel van de kinderbescherming. Het doel is om kinderen te beschermen die in hun ontwikkeling worden bedreigd of veiligheidsrisico’s lopen.
Er wordt een OTS aangevraagd als er sprake is van ernstige bedreiging van de belangen van een kind. De Raad voor de Kinderbescherming dient het verzoek in bij een kinderrechter.
Als die de OTS toewijst, moet er binnen vijf dagen een gezinsvoogd zijn, geregeld door een gecertificeerde instelling zoals jeugdbescherming. Die bekijkt de situatie en zorgt ervoor dat er binnen zes weken een plan is.
Bron: Nederlands Jeugdinstituut
2. Vader dreigt met ontvoering
Gevlucht uit Syrië, dealen met een oorlogssituatie, in verschillende opvangkampen voor asielzoekers gezeten. Een voorval van huiselijk geweld en een scheiding. Deze moeder met twee minderjarige kinderen wordt met fysiek geweld bedreigd door de vader en hij dreigt de twee kinderen te ontvoeren.
De Raad voor de Kinderbescherming maakt zich grote zorgen: de kinderen gaan niet naar school en hebben geen contact met vriendjes. Ook de rechter wil met hoge prioriteit stabiliteit en veiligheid voor dit gezin, maar er is ook voor hen geen jeugdzorgwerker beschikbaar. Wel is er een ander team dat de zaak maximaal drie maanden waarneemt en daarna overdraagt aan de jeugdbescherming.
3. Jongen glijdt af
Deze minderjarige jongen heeft paniekstoornissen en depressies. Sinds 2016 gaat hij niet meer naar een reguliere school. Zowel hij als zijn moeder gebruiken 'middelen'. Welke dit precies zijn, is niet bekend. De Raad voor de Kinderbescherming is bang dat hij verder zal afglijden en wil met gestelde doelen werken aan zijn toekomst.
Daar is haast bij, want de jongen wordt binnenkort achttien. Dan kan hij geen aanspraak meer maken op jeugdhulp. De moeder verklaart dat ze eerder wel hulpverlening heeft geprobeerd, maar dat de jongen niet gemotiveerd genoeg is om dit vol te houden. De jongen zelf wil een opleiding vanuit huis volgen. De jeugdzorg kan geen toezegging doen wanneer deze jongen geholpen kan worden.
4. Ouders én kinderen vechten
Ook hier is een echtscheiding de grootste veroorzaker van de problemen. Het gezin heeft drie minderjarige kinderen, van wie er één bij de vader woont en twee bij de moeder. Niet alleen de ouders vechten met elkaar, ook de kinderen kiezen een kant. Het kind dat bij de vader woont heeft een vorm van autisme en is dyslectisch. Hij geeft aan dat hij veel alleen is en zich buitengesloten voelt door zijn moeder.
Een van de twee kinderen die bij moeder woont heeft PDD-NOS en ADHD. De kinderen zitten klem in de strijd tussen hun ouders. De ouders staan achter de ondertoezichtstelling, maar volgens jeugdzorg is niet hulp te leveren omdat er niemand beschikbaar is. De rechter noemt het een schrijnende zaak die eigenlijk niet kan wachten.
5. Verkeerde vrienden
Ongeveer een jaar geleden liep deze jongen weg van het huis waar hij met zijn moeder en stiefvader woonde. Volgens hen wilde de jongen meer vrijheid, blowt hij veel, ging hij niet naar school, bleef veel thuis en had hij verkeerde vrienden. De jongen is weleens veroordeeld voor diefstal.
Zijn vader is buiten beeld. De jongen heeft geen contact meer met zijn moeder, maar die heeft hij wel nodig om sommige zaken te regelen. Binnenkort wordt hij achttien. Daarom wil de Raad voor Kinderbescherming nu investeren in hem. Ze willen contactherstel en hem ondersteunen in de eerste stappen naar zelfstandigheid.