Gefascineerd door stierenvechten: 'Maar ik hoop nooit meer een matador te zien sterven'
Marcel kan niet wachten tot hij volgende week weer naar Spanje gaat. De Amsterdammer is gefascineerd door het stierenvechten. Dat hij al eens een matador heeft zien sterven en er ook een goede vriend aan heeft verloren, maakt hem niet minder enthousiast.
Een fan wil hij zichzelf niet noemen, want dat klinkt zo oppervlakkig, maar Marcel (niet zijn echte naam, hij wil anoniem blijven) gaat sinds 1977 naar stierenvechten, een keer of drie per jaar.
"Ik vind het fascinerend hoe een matador willens en wetens die ene stap naar voren zet. Als hij de arena instapt, kan hij niet meer terug. Het is als een parachutist die op de rand van het vliegtuig staat en die ene stap moet zetten. Je weet dat het slecht kan aflopen."
Getuige van een sterfgeval
Dit weekend kwam de Spaanse matador Víctor Barrio (29) om het leven tijdens een gevecht met een stier. Volgens de persbureaus was het bijna 30 jaar geleden dat een stierenvechter in het harnas stierf. Dat klopt helaas niet, zegt Marcel. Het zijn er zeker nog drie geweest. Een keer gebeurde het zelfs voor zijn ogen.
Dat was in 1996. "Het was geen matador met een rode lap, zoals dit weekend, maar een banderillero. Die gebruikt van die gekleurde stokken en prikt die in het dier. Maar in dit geval miste hij waardoor hij struikelde. Hij liep zo dezelfde verwondingen op als de matador dit weekend: de hoorn van de stier doorboorde zijn aorta. Dan is het afgelopen."
Als toeschouwer had Marcel niet meteen door dat het goed mis was. "Het gebeurt vrij vaak dat een stier de overhand krijgt, maar meestal niet met zulke gevolgen. Ik had het pas door toen ze de matador van de grond tilden. Een ongelooflijke gewaarwording. De blik in iemands ogen die dodelijk getroffen wordt, die blijft je levenslang bij."
Matador Víctor Barrio wordt zwaargewond uit de arena gedragen.
'Zo is het nou eenmaal'
Na het dodelijke ongeluk werd het festival voor die dag stilgelegd. De arena werd één grote rouwplek, herinnert de Amsterdammer zich nog. "Die stierenvechter werd in de arena opgebaard. De hele nacht zijn mensen daar langs getrokken. "Een gruwelijke, maar onvergetelijke beleving."
Ook al is het verdriet groot, de Spanjaarden weten heel goed dat er zoiets kan gebeuren, zegt Marcel. In 1992 kwam een goede vriend van hem om tijdens het stierenvechten. "Zijn vader ging het lichaam ophalen. Ik heb gehoord dat het enige wat hij kon uitbrengen was: 'Zo is het nou eenmaal'. Er werd uitgebreid respect getoond, maar de volgende dag ging het weer verder."
Familieleden dragen het stoffelijk overschot van matador Víctor Barrio door de straten van Sepulveda.
'Stier sterft waardig'
Volgende week gaat Marcel weer naar Spanje. Voor het stierenvechten uiteraard. Zielig voor de stieren vindt hij het niet, in tegenstelling tot Spaanse dierenactivisten. Vooral jongeren in Spanje protesteren tegen de traditie van het stierenvechten en stierenrennen. Barbaars en achterhaald noemen ze het.
"Kijk dan ook even hoe wij met ons vee voor consumptie omgaan", is het antwoord van Marcel. "Dat wordt anoniem geslacht, in rijen achter elkaar. Die dieren kunnen nergens heen, hebben geen enkele persoonlijkheid. De stieren in een stierengevecht sterven niet anoniem in een slachthuis, maar waardig en met respect voor de ogen van duizenden mensen."
De dood van de ervaren matador Víctor Barrio noemt hij 'tragisch', maar zal hem er niet van weerhouden weer naar het stierenvechten te gaan. "Alleen, iemand zien sterven in de arena, dat hoop ik niet nog eens mee te maken."
Meer op rtlnieuws.nl: