Paul nam tijdens de coronacrisis een pleegkind in huis: 'Juist nu belangrijk'

"Als we ons aan alle coronarichtlijnen houden, kan pleeghulp niet doorgaan", zegt Paul van der Hoek (44). De kennismaking met zijn nieuwe pleegkind (11) ging keurig op 1,5 meter afstand. Maar zodra de jongen eenmaal aan de keukentafel zat, was die 1,5 meter er niet. "Dan is hij gewoon onderdeel van het gezin."

Uit privacy-overwegingen van de kinderen noemen we geen namen. Maar Paul wil wel zijn verhaal doen. Want juist nu in coronatijd is het volgens hem belangrijk dat alle kinderen een stabiele thuissituatie hebben.

1000 kinderen wachten op een stabiele plek

Vorig jaar lukte het Pleegzorg Nederland 2776 nieuwe gezinnen te vinden die een pleegkind in huis hebben genomen. Maar dat is lang niet genoeg om voor alle kinderen die op een tijdelijke plek zitten een vaste, stabiele thuissituatie te vinden. Ze zoeken voor nog 1000 kinderen een warm thuis.

Vandaag is de week van de Pleegzorg begonnen en juist in deze coronatijd hoopt Pleegzorg Nederland dat meer gezinnen zich openstellen en een ander kind een permanente stabiele thuissituatie bieden. Er is met name een tekort aan deeltijdpleegzorg.

Drie gezinnen in een

"Eigenlijk bestaat ons gezin uit drie deel-gezinnen", vertelt Paul. Hij heeft samen met zijn vrouw twee biologische kinderen van dertien en zeventien jaar. Een pleegkind van acht jaar woont al zes jaar bij hun in huis. Een ander pleegkind van acht jaar woont weer bij haar biologische ouders, maar komt in de vakanties bij het gezin logeren.

"Als ik met premier Rutte zou praten, dan zeg ik dat ons gezin uit minimaal drie huishoudens bestaat. Het is voor ons ingewikkeld ons aan alle regels te houden, want ons pleegkind van acht jaar ziet elke maand zijn biologische moeder."

Toch afspreken

De moeder van het pleegkind komt bij het gezin of het kind gaat naar haar toe. "Natuurlijk spreken we zoveel mogelijk buiten af en houden de volwassenen 1,5 meter afstand. Maar het helemaal voorkomen lukt soms niet."

Toch vindt Paul het voor de identiteitsontwikkeling van het pleegkind essentieel om contact met zijn biologische moeder te houden. "De schade van het niet gaan, is groter dan van het wel gaan."

'Het is een risico'

Sinds maart was er plek in huis voor nog een kind. "We hebben kennisgemaakt met het pleeggezin waar de 11-jarige jongen woont. Om de pleegouders te ontlasten, komt hij elke vijf weken een weekend bij ons. Dat is deeltijdpleegzorg en daar gaan we in deze coronatijd gewoon mee door." 

Ook al ziet de jongen zijn biologische ouders ook. "Door al die wisselende huishoudens is het risico op corona groter, maar een stabiele situatie voor de kinderen vinden wij belangrijker. Uiteraard doen we er alles aan om corona buiten de deur te houden. Het contact tussen alle gezinnen gaat via de telefoon of via Whatsapp en documenten kunnen prima digitaal verstuurd worden."

Vertrouwenskwestie

Het enige wat niet digitaal kan, is elkaar in de ogen kijken en polsen of het nieuwe kind en de pleegouders een goede match waren. "Je kunt veel online bespreken, maar zo'n grote vertrouwenskwestie kan gewoon niet digitaal. De pleegouders brengen hun kind naar een ander gezin. Zij moeten voelen dat het goed zit. En wij moeten die jongen in de ogen kunnen kijken en datzelfde vertrouwen hebben."

'Het is pittig'

Een nieuw kind heeft impact op de hele gezinssituatie. Helemaal als door corona de scholen worden gesloten. "Onze biologische kinderen leren heel zelfstandig, die vragen we af en toe of ze de planning op orde hebben en op tijd zijn ingelogd." 

Maar pleegkinderen hebben vaak een rugzakje. Ze hebben autisme spectrumstoornis of andere problematiek. "Toen de speciale scholen dichtgingen, vroeg ik me echt af of dat het waard was. Het is een kwetsbare groep die veel baat heeft bij structuur en regelmaat. Het was dramatisch toen hun klassikale onderwijs stopte. Het had direct impact op gedrag. We klagen niet, maar pittig is het wel. Toch blijven de kinderen bij ons welkom, want ook zij verdienen een stabiel thuis."