Meghans miskraamverhaal biedt troost aan vrouwen: 'Ik kon jaren geen kinderwagen zien'

Veronique (46), nu moeder van drie gezonde kinderen, kreeg drie miskramen. De eerste, was 15 jaar geleden. "En nog altijd zorgt dat voor verdriet", zegt ze.

Intens gevoel van verdriet

"Ik was zwanger van mijn eerste kindje en had al allemaal babyspulletjes gekocht. ik was helemaal klaar voor een nieuwe toekomst. De opa's en oma's konden ook niet wachten."

Na 16 weken kreeg ze een miskraam. "Ik ben in het ziekenhuis bevallen van een dood kindje. Daar kreeg ik goede begeleiding en had ik lieve artsen om me heen. Maar daarna zit je thuis. Op de bank. Dan wordt het stil en komt dat intense gevoel vol verdriet. En een gevoel dat je hebt gefaald."

Ze was tegelijk met drie collega's zwanger. "Ik kon het niet opbrengen om hen naar hun zwangerschap te vragen. Te verdrietig. Jaren ben ik niet naar een kraamvisite gegaan. Bij de echo's van mijn oudste kind durfde ik niet te kijken."

Meghan

Dat Meghan Markle (39) vandaag in de New York Times openhartig haar miskraam beschrijft, raakt Veronique. Volgens de vrouw van prins Harry is het verliezen van een kind 'de meest ondraaglijke vorm van rouwen en praten weinig mensen erover'.

Volgens cijfers van de KNOV, de beroepsvereniging van verloskundigen, eindigt 1 op de 10 zwangerschappen in een miskraam. Hoe hoger de leeftijd van de moeder, hoe groter de kans.

Taboe

Miriam van Kreij van Miskraambegeleiding Nederland ziet dat het nog altijd voor veel vrouwen moeilijk is om hun verdriet te delen. "Al wordt er wel meer gepraat dan vroeger." Er waren jaren dat vrouwen het verdriet helemaal niet deelden. Dat werd normaal gevonden.

Een miskraam zorgt volgens Van Kreij voor een groot verdriet dat je eerst vooral alleen wilt verwerken. "En niet wilt delen met de rest van de wereld."

Lichaam

Het is een heel precair onderwerp. "Als je vertelt dat je een miskraam hebt gehad, weten mensen ook dat je een kinderwens hebt." Naast emotionele klachten, lopen vrouwen ook tegen lichamelijk klachten aan, stelt Van Kreij. "Het is nogal wat wat een lichaam meemaakt."

Dat bekende mensen zoals Meghan Markle vertellen over hun verdriet is goed, vindt ze. "Het kan anderen weer helpen in hun verdriet. En hoe daar mee om te gaan."

Confronterend

Ook Emma verloor haar kindje. Vijf jaar geleden, na tien weken. Het verhaal van de wereldberoemde Meghan kan zeker een steun zijn voor vrouwen, denkt Emma, maar elk miskraamverhaal is ook weer confronterend. "Door Meghans verhaal, moet ik ook weer denken aan mijn eigen verdriet."

Emma is nu moeder van twee kinderen. Het vertellen van haar miskraam ging beter na de geboorte van haar eerste kind. "In het begin was het gewoon te moeilijk. Te pijnlijk. Toen ik opnieuw zwanger raakte, wachtte ik ook extra lang met het goede nieuws te delen. Om mezelf te beschermen."

Klompje cellen

De meeste mensen reageren heel lief en begripvol, zegt Emma. "Maar er zijn ook mensen die zeggen; 'ach, het was maar een klompje cellen'. Of mensen die over hun eigen verdriet gaan praten, terwijl ik juist met mezelf bezig wilde zijn."

Miriam van Kreij herkent dat: "Het is misschien goed bedoeld, maar soms worden heel pijnlijke dingen gezegd."

Of er een taboe op het praten over miskramen rust, vindt Emma wat ver gaan. Maar een ding viel haar wel op: toen zij over haar eigen miskraam begon, hoorde ze allerlei andere vrouwen die ook een miskraam hadden gehad. "Een heel bijzondere ontdekking."

Verwerkingsproces

Veronique gebruikte haar rouwproces om andere vrouwen te helpen. Ze werd een aantal jaar geleden fotograaf bij stichting Still. Ze legt nu de geboortes van doodgeboren kindjes vast. "Je merkt dat foto's van zo'n ingrijpend moment heel veel troost kan bieden. Ik leg vooral kleine details vast. De vorm van het voetje of een vinger."

Ouders vinden dat een ontzettende dankbare en mooie herinnering, ziet ze. "Dat kan weer helpen in het verwerkingsproces."