Mee met pakketbezorger Alieke: 'Bekaf, en dat voor 11,50 bruto per uur'

04.30 uur

Planner Dianne doet elke ochtend om 04.30 uur het licht aan in het distributiecentrum van koeriersbedrijf DHL in Zutphen. Ze maakt de planning voor de tientallen pakketbezorgers, onder wie de 48-jarige Alieke. De honderden en honderden pakketjes krijgen allemaal een code, de routes worden uitgestippeld, bezorgers ingedeeld. 

"Vanwege corona is het wel 40 procent drukker geworden", zegt Dianne vanachter haar geordende bureau. Wat iemand een goed pakketbezorger maakt? "Je moet vlot zijn. Vriendelijk. Stressbestendig en praktisch ingesteld. Zeker niet iedereen kan het."

08.00 uur

Het laden bij Alieke kan beginnen. Ze heeft vandaag ruim honderd pakketjes die vóór 17 uur bezorgd moeten zijn. Alieke moet eerst alle pakketjes inscannen en slim sorteren in haar bus. Waarom ze dit werk is gaan doen? "Nadat mijn man plotseling overleed, heb ik de boerderij verkocht en wilde ik een nieuwe uitdaging. Ook om mijn gedachten wat opzij te zetten. Vergis je niet, als pakketbezorger moet je continu alert zijn. Je zit de hele dag op de weg. Gelukkig ben ik dol op autorijden."

Boerendochter Alieke bezorgt vooral in het buitengebied tussen Lochem en Zutphen. "Ik rij van boerderij naar boerderij, maak zo'n 100 kilometer per dag. En nog nooit één boete hè", lacht ze.

09.30 uur

Paniek in het sorteercentrum. Een lading pakketten uit Hengelo ontbreekt, dus kunnen Alieke en collega Femmie – de enige vrouwelijke bezorgers – nog niet op pad. Femmie krijgt stress. "Ik loop nu al een uur achter op schema. Ik doe vooral woonwijken en per pakketje heb ik twee minuten. Eigenlijk niet te doen", vindt ze. "En dan heb je ook nog tijdschema's. Die zorgen voor extra stress, die moeten er echt uitgehaald worden."

In de kantine gaat het verder over maar één onderwerp: het dodelijke ongeluk vorige week waarbij een 22-jarige bezorger een man in scootmobiel heeft aangereden. De schrik zit er nog goed in. "We weten niet precies wat er is gebeurd, maar ons werk is veel meer dan alleen een pakketje bezorgen. Elke seconde moet je je koppie erbij houden. Die tijdsdruk kan levensgevaarlijk zijn."

10.30 uur

De bus zit stampvol, het bezorgen kan beginnen. Op naar Jeans Centre, hartje Zutphen. Vanwege corona zijn de regels een stuk strenger. Alieke belt het liefst aan en wijst de klanten van afstand op het pakketje. En anders zet ze een mondkapje op.

"Weet je waar ik een hekel aan heb? Mensen die de coronaregels niet naleven en toch dichtbij willen komen. Daar zeg ik wat van, hoor." Maar veruit de meeste mensen zijn heel vriendelijk. "Ik rij in mijn eigen dorp Harfsen en dus ken ik heel veel mensen. Maar omdat ik het vanwege corona zoveel drukker heb gekregen, is er nu bijna geen tijd meer voor een praatje. Dat vind ik heel jammer."

11.30 uur

We gaan de stad uit, het buitengebied in. Grote boerderijen, eindeloze weilanden, en oprijlanen waar de koning jaloers op zou zijn. Linda staat al voor het raam te wachten op haar pakketje: "Jaaaa! Mijn kerstcadeau voor de kinderen. Zo blij dat het op tijd is. Dit is een topbezorgster." Een blije klant.

Alieke glundert, maar is alweer onderweg naar de buren. Het begint wat te regenen, maar daar laat ze zich niet door tegenhouden. "Ik heb altijd een handdoek in de bus liggen. Om me even te drogen." 

12.20 uur 

Pauze. 80 pakketjes zijn bezorgd. We liggen op schema. Omdat Alieke in haar eigen dorp werkt, luncht ze als het even kan thuis. "Twintig minuten neem ik hooguit pauze. Ik wil niet uit mijn ritme raken. Ik laat vaak even hond Max uit, neem een koffie en een boterham."

Er zijn ook dagen dat ze achter het stuur eet. Net als collega Femmie. "Ik had haar net even op de app. Alles onder controle weer daar, maar geen pauze voor Femmie vandaag."

13.00 uur 

De nieuwbouwwijk van Harfsen is aan de beurt. Genieten: "In deze wijk kan ik heel veel pakketjes droppen. En daar ben ik dol op." Bijna iedereen is thuis, een voordeel van coronatijd. Een man doet open: "Weer een pakketje? Ik word niet goed van die vrouw van mij", grapt hij.

Of Alieke niet benieuwd is wat er allemaal in die pakketjes zit? "Nee. Daar denk ik nooit aan. Maar je hoort natuurlijk weleens verhalen van collega's hahaha. Het zal mij een zorg zijn, als die bus maar leeg raakt." Of ze weleens een pakketje kwijtraakt? "Nee. Nog nooit gebeurd. Je moet ook alles scannen."

14.00 uur 

We gaan richting Almen. De route krijgt ze door via de computer, maar ze kent hem ook uit haar hoofd. Ook hier is het soms minuten rijden voor er weer een pakketje geruimd kan worden. Een grote hond komt Alieke op een boerenerf tegemoet. Ze is een hondenkenner geworden door het vak. "Als de oren naar achter staan, moet je oppassen. Maar deze kan geen kwaad." 

Het begint harder te regenen. "Dat is minder leuk aan het vak, maar lang schuilen kan ik niet. Ik heb wel besloten om een dag minder te gaan werken en een dag in de huishouding te gaan werken. Ik krijg daar gewoon veel meer betaald. Bij DHL krijg ik 11,50 euro bruto per uur. Vanwege corona hebben we wel een bonus van 350 euro gekregen. Dat wel."

16.00 uur 

Terug de stad in. Bij winkel de Geluksvogels moet Alieke teruggebrachte pakketjes weer ophalen. "Zodat ze weer teruggestuurd kunnen worden", legt ze uit. Het wordt alweer donker en Alieke begint langzaam moe te worden. "Dat komt ook omdat ik zondag extra heb gewerkt. Er waren zoveel pakketjes dat we extra diensten moesten draaien. En drie keer raden bij wie ik zondag ook een pakketje moest bezorgen? Bij mezelf thuis. Voor mijn zoon."

17.15 uur

Alle pakketjes zijn bezorgd. Terug naar het distributiecentrum van DHL. De elektrische bus gaat aan de stekker, formulieren en scanmateriaal worden ingeleverd. "Soms doe ik nog een avondronde tot half 9, maar vanavond ben ik vrij. Ik ben toch bekaf, en morgen moet ik weer." 

Omdat ze de hele dag op de weg zit, is Alieke streng voor zichzelf: op tijd naar bed en 's avonds geen alcohol. "En nu lekker naar huis. Spaghetti eten die mijn zoon heeft gemaakt. Vanavond lig ik languit op de bank, samen met hond Max en zoon Dennis. Morgen mogen we weer."