Hoge babysterfte? 'Zwangere vrouw is niet zo snel bang'
Het babysterftecijfer in Nederland is hoog. Maakt dit vrouwen bang? "Zwangeren bekijken alles door een roze bril."
De cijfers liegen er niet om: in 2010 kwam Nederland er slecht uit in een Europese ranglijst van geboortesterftecijfers; Nederland stond op de zesde plek. Per duizend geboren baby's overlijden er zeven. De afgelopen weken laaide de discussie over de geboortezorg weer op. Dat laat vrouwen niet onberoerd, zo blijkt uit een enquête van de Telegraaf. 40 procent gaf aan minder vertrouwen te hebben in de geboortezorg.
Psycholoog en verloskundige Marja van Deursen helpt mensen met trauma's rond de zwangerschap en bevalling. Zij nuanceert de uitslag van het onderzoek. "Vrouwen die zwanger zijn en géén trauma hebben, halen vaak hun schouders op bij dit soort berichten. Zo van: dat gebeurt bij de buurvrouw, niet bij mij. Zwangere vrouwen dragen de hele zwangerschap een roze bril. Ze luisteren selectief, horen alleen de leuke verhalen."
Een beetje angst
Dat is goed, zegt de psychologe. Maar: een beetje angst is gezond. "Je ziet vaak dat vrouwen een veel te rooskleurig beeld hebben van bevallingen", zegt Van Deursen. "Die denken: we doen kaarsjes aan, zetten een rustgevend muziekje op. Dat kan lang niet altijd: soms gaat het niet goed, en dan moet er acuut worden ingegrepen."
Als vrouwen hun verwachtingen iets zouden bijschaven, dan zouden minder jonge moeders na de bevalling een trauma ontwikkelen. Van Deursen helpt dit soort vrouwen in haar praktijk. "Wat je heel veel ziet na een traumatische bevalling of zwangerschap, is emotionele labiliteit. Ze kunnen nauwelijks praten over de bevalling zonder in huilen uit te barsten. En ze vermijden het onderwerp. Negatieve berichten over geboortecijfers, verhalen van moeders met een horror-bevalling: ze negeren die compleet."
Vertrouwen kwijt
Sommige vrouwen zijn doodsbang dat er iets gebeurt met henzelf, of de baby, en willen per se in het ziekenhuis bevallen. Anderen zijn juist doodsbang voor bijvoorbeeld spuiten en willen thuis bevallen. Er zijn vrouwen die een trauma ontwikkelen na de bevalling omdat ze zich schuldig voelen dat de bevalling niet goed ging, dat ze denken te hebben gefaald. Voor anderen was het gevoel van machteloosheid – afhankelijk van anderen, het gevoel de controle te verliezen – traumatisch. "In bijna alle deze gevallen is er een gebrek aan vertrouwen", zegt Van Deursen. "In het eigen lichaam of in de zorg."
En naarmate die buik dikker wordt en die bevalling dichterbij komt, raken de vrouwen gestresster. "Dat is slecht voor de baby. Door de stresshormonen groeit het kindje minder goed en is er een grotere kans op vroeggeboorte. Dan begint het kind al met een achterstand."
Helpen
Van Deursen benadrukt: als vrouwen op tijd komen, dan kan ze hen helpen. "Vaak komen ze pas als ze 34 weken zwanger zijn. Ze stellen het uit, bagatelliseren de traumatische ervaring. Ze zeggen tegen zichzelf: 'Zeur niet zo, je hebt toch een gezond kind gekregen?' Daardoor worden ze nog banger. Zonde, want als ze eerder komen, kun je met met goede behandelingen en gesprekken trauma's verwerken." En dat geeft 'een kick', zegt de psychologe. "Ik zie zo'n vrouw gewoon tijdens zo'n sessie opknappen."
Meer op rtlnieuws.nl: