Jongeren over de versoepelingen: 'Ik besef nu dat twee jaar van mijn leven weg is'
Wekenlang geen school, niet uitgaan, en niet eens je beste vriend een knuffel kunnen geven. Corona heeft het leven van jongeren volledig overhoop gegooid. Nu zijn er dan versoepelingen, maar voelt het als bevrijdingsdag? Drie jongeren vertellen: "Ik zit nu in een rouwproces."
Reda (17): 'Ik voelde me zwaar lullig'
Het ging mis toen de school dicht ging en hij thuis lessen moest gaan volgen, zegt Reda uit Rotterdam. "Mijn motivatie was helemaal weg man, ik kon het niet opbrengen. Ik ben toen gestopt met mijn mbo-studie logistiek en zat een paar maanden thuis. Alles was dicht, ik had geen school en ook even geen baan. Ik voelde me toen zwaar lullig. En ik kreeg ook nog een boete omdat ik me niet aan de coronaregels hield."
"Omdat ik nog minderjarig was, kreeg ik bezoek van een leerplichtplichtambtebaar. Ik kreeg een dagprogramma, ging kinderen begeleiden bij activiteiten en werd beheerder van een parkje. Het ging toen weer stukken beter en ik kreeg inspiratie voor een nieuwe studie. Ik volg nu de opleiding voor sociaal werker. Dit past veel beter bij mij. Toen de scholen weer dicht moesten, heb ik geregeld dat we met een groepje toch naar school mochten. Dat werkt echt veel beter voor mij."
Geen coronabewijs
Reda is niet gevaccineerd en is ook niet van plan dat te doen. "Ik heb dus geen coronatoegangsbewijs. Veel plekken zijn dan nu wel open, maar ik baal ervan dat ik niet meer spontaan dingen kan doen met mijn vrienden."
"Meestal hangen we op een plein en gaan we daarna naar een buurtzaakje. We hebben niet echt een planning, maar die coronatoegangsbewijzen werken als een muur waar je steeds tegenaan loopt. Ik baal ook dat ik mijn vrienden niet meer kan begroeten. Dat hoort er gewoon bij, weet je. Ik ben blij dat ik weer werk heb en een studie. Ik heb nu hartstikke druk dus ik mis het niet heel erg dat ik naar weinig plekken kan. Maar ik ben wel bang dat straks alles weer dicht gaat."
Freija (21): 'Krijg twee jaar van mijn studietijd niet meer terug'
Student Freija uit Utrecht is zo druk met haar scriptie dat ze niet eens weet wat precies de versoepelingen zijn. "Ik ben er nog niet uit geweest, ik ben heel druk met mijn scriptie en werk. Ik bescherm mezelf ook een beetje. Ik ben toch weer bang voor teleurstellingen als alles toch nog langer dicht blijft."
Al vrij snel nadat Freija aan haar studie begon, brak corona uit. "Voor de pandemie had ik al last van onder andere depressieve klachten. Corona verergerde dat, maar ik heb vorig jaar wel goede hulp gekregen. Daardoor gaat het een stuk beter gaat bepaalde mentale klachten. Ik baal dat ik niet meer de dingen kan doen die me helpen om mezelf te ontdekken, te zien wat me gelukkig maakt en hoe ik mezelf kan ontwikkelen."
Nog geen jubelstemming
Deze periode ziet Freija als een rouwproces. "Nu komt het besef dat je twee jaar van je studietijd niet meer terugkrijgt. Soms denk ik erover om een tweede bachelor te gaan doen om die studietijd opnieuw te beleven, maar ik weet niet of ik dat kan betalen in verband met het leenstelsel."
"Ik ben wel blij met mijn huisgenoten, daar heb ik veel aan gehad. We wonen met z'n vieren. Ik wil nog niet helemaal losgaan, het voelt ook een beetje gek om in een jubelstemming te zijn terwijl de helft van de wereldbevolking nog geen prik heeft. Maar als het weer kan ga ik denk ik wel weer snel een avond uit. Die behoefte gaat wel komen, dat weet ik wel zeker."
Mohamed (19): 'Ik ga nu goede routines opbouwen'
"Tijdens corona viel mijn hele routine weg en gingen zo veel deuren dicht", zegt Mohamed uit Rotterdam. "Ik kon weken niet meer naar school, had geen werk en ik kon ook niet meer sporten. Dat deed ik zes keer per week. Op school ging het niet goed, les op afstand werkte gewoon niet. Omdat veel niet kon, werd ik lui en voelde me soms best nutteloos. Ik ging ook dan weleens naar plekken waar te veel mensen bij elkaar kwamen. Gewoon lekker chillen in een huis, dat had je dan toch even nodig. Die behoefte heb je toch, weet je. Ik werd ook ongezond."
Mohamed zette zich in coronatijd veel in voor zijn buurt in Rotterdam-Zuid. Hij is daar actief vrijwilliger. "In mijn wijk is veel armoede. Ik zag dat veel mensen meer moeite kregen om rond te komen dan voor corona. Bijvoorbeeld omdat ze hun baan kwijt raakten. Daarom ben ik gaan helpen een bijvoorbeeld voedselpakketten uit gaan delen. Soms schrik je hoe mensen leven."
Bevrijding
Het voelt als een bevrijding dat hij nu weer veel meer kan. "Mijn voornemen is vooral om een goede routine op te bouwen. School, werk en lekker veel sporten. Ik heb mijn leven weer terug dat ik twee jaar heb gemist. Ik ben niet depressief geworden. Ik kan wel tegen een stootje en zag ook weer nieuwe kansen."
Hij is blij dat hij zijn leven weer voor een groot deel terug heeft. "Het is belangrijk om goede routines te hebben. Helemaal voor jongeren. Ik zit ook weer vol plannen en wil volgend jaar international bussiness gaan doen."
