Sevarina: 'Ik heb Richard moeten leren om mij lief te hebben'

"Het was bijna zoals Maud en boer Evert uit Boer zoekt Vrouw. Ik zag Richard en ik wist dat hij mijn man was. Mijn bejaarde ouders hadden een hovenier nodig, want hun tuin verslonsde en ik had ook geen tijd, en geen zin, om het zelf te doen. Na wat zoeken online vond ik Richard voor ze, zijn bedrijf zat een dorp verderop en zo wandelde hij met schop en modderlaarzen mijn leven binnen. Een grote man, niet onknap, met gehavende handen en een blik in zijn ogen die me vertelde dat het goed was. 

Ik maakte koffie als hij bezig was, waaide altijd even aan wanneer hij in de tuin van mijn ouders werkte, maar Richard gaf geen sjoege. Hints pakte hij niet op en pas toen ik zei dat we de volgende dag samen zouden lunchen in het dorp, hadden we een date. Dat was gezellig, we lachten veel en ik voelde me meteen veilig bij hem. En nog steeds. Maar het is nooit vanzelf gegaan. Ik heb Richard moeten leren om mij lief te hebben. Hij had wel eens vriendinnen, maar nooit lang, en nooit echt serieus."

"Dat merkte ik ook wel. Het initiatief kwam altijd van mij, nog steeds wel trouwens. 'Je blijft toch wel slapen?', vroeg ik na date vijf en hij keek me verbaasd aan. Hij wist gewoon niet dat ik dat wilde. Richard is een lieverd, een beetje in zichzelf gekeerd. Maar hij kan ook enorm bot zijn. Als ik iets voorstel om te doen, moet hij daar altijd eerst over nadenken. Spontaan zit niet in zijn pakket. Inmiddels weet ik dat van hem, maar in het begin voelde dat vaak als desinteresse.

Hij kon ook met droge ogen zeggen dat hij geen behoefte aan me had, en dan een paar dagen niets laten horen. Geen reden of boosheid, maar gewoon geen zin. Vervolgens kwam hij me dan wel doodleuk ophalen voor een lunch op zaterdag, terwijl ik al die dagen verdrietig op de bank had gelegen, denkend dat de liefde over was. Pas wanneer ik hem dat uitlegde, kon hij zich indenken hoe iets voor mij voelde."

Niet gedwongen tot samenwonen

"De eerste paar jaar is het wel een keer of vier uit geweest. Dan voelde ik me tekortgedaan, of voelde hij zich te veel onder druk gezet. Maar na een week of wat zochten we elkaar altijd weer op. Na twee jaar besloot ik dat we maar het beste konden gaan samenwonen. Dat was voordeliger en dan konden we samen zijn en toch ons eigen ding doen, zonder dat we de hele tijd moesten afspreken. Nu klinkt het misschien alsof ik Richard gedwongen heb, maar zo is het niet. Hij denkt gewoon zelf niet aan dat soort stappen."

Missie geslaagd

"Met kerst in 2017 heeft Richard me ten huwelijk gevraagd, en toen wist ik: missie geslaagd. Het is me gelukt om deze noot te kraken en zijn hart te openen voor liefde. Want hoewel ik meteen al voelde, en in zijn ogen zag dat Richard een goed mens was, in de taal van de liefde moest hij nog veel leren. De laatste keer dat het uitging - nu al lang geleden want we woonden nog niet eens samen - maakte ik de vergelijking met planten. 'Alles wat je aandacht geeft, groeit', zei ik en het lijkt wel alsof het sindsdien is geklikt bij Richard."

Niet zo'n prater

"Hij zegt misschien twee keer per jaar dat hij van me houdt, maar aan de manier waarop hij ‘s ochtends eerst mijn koffie inschenkt en dan pas die van hemzelf, zie ik dat hij om me geeft. Liefde zit in alles wat je doet, en niet alleen in wat je zegt. Richard is niet zo’n prater, hij is gelukkiger tussen de bomen in zijn eentje dan in de woonkamer met mij, maar door heel veel te praten en soms een beetje te sturen, hebben we een heel mooi leven samen."

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.