Quentin Tarantino: 'Amsterdam weinig veranderd sinds jaren '90'

"Voor jou als Amsterdammer is het natuurlijk anders", stelt Tarantino. "Maar ik had het gevoel dat er niet zoveel is veranderd sinds ik hier voor het laatst was in de jaren negentig. Van de buitenkant is het nog zoals ik het me herinnerde. Er zijn wel veel andere winkels, maar in die kleine straatjes om de hoek kon ik zelfs de weg nog vinden."

De gelauwerde regisseur ervaart het bezoek aan Amsterdam als 'een bedevaart naar wie ik destijds was'. "Amsterdam mag dan weinig zijn veranderd, ik ben dat wel. Destijds had ik mijn carrière nog voor me, nu ligt die grotendeels achter me. Dat is niet erg, maar het is wel confronterend. Ik heb nu twee kleine kinderen, er loopt een ander mens door de straten."

In 1992, toen Quentin Tarantino in de Nederlandse hoofdstad woonde, kende nog niemand hem. "Reservoir Dogs moest nog uitkomen", vertelt hij. "Toen ik later terugkwam, was dat al anders. Mensen herkenden mij en zeiden vriendelijk gedag. Nu is het anders helaas. Maar het goede aan corona is dat niemand gek opkijkt als je een mondmaskertje draagt. Dat helpt."

De regisseur erkent, dertig jaar later, dat het roken van marihuana in Amsterdam niet bevorderlijk was voor zijn productiviteit als scenarioschrijver: "Ik heb niet veel geschreven nadat ik had gerookt." Ook bevestigt Quentin een langlopend gerucht dat hij een videoband die hij ooit bij de Cultvideotheek huurde niet terugbracht: "Het ging om Tony Arzenta, een Italiaanse wraakfilm met Alain Delon. En ik heb nog een video niet teruggebracht: Lucio Fulci's Sette Note In Nero. Maar goed, zij zijn nu dicht en ik heb de banden nog. De staarwedstrijd is voorbij en ik heb gewonnen."