De geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk op het songfestival
Wie in 2021 zou hebben geroepen dat het Eurovisiesongfestival twee jaar later in het Verenigd Koninkrijk zou plaatsvinden, zou voor gek zijn verklaard. Dat jaar krijgt James Newman met zijn nummer 'Embers' een ijskoude nul punten. Het land weet zich een jaar later te revancheren en wordt tweede dankzij Sam Ryder. Oekraïne wint, maar vanwege de oorlog daar wordt het liedjesfestijn dit jaar in Engeland gehouden. In mei reist heel Europa - en Australië - af naar Liverpool. Een terugblik op het trackrecord van Groot-Brittannië.
Het Verenigd Koninkrijk doet in 1957 voor het eerst mee aan het Eurovisiesongfestival, dat dan zijn tweede editie viert. Nederland doet al wel in 1956 mee aan de eerste editie, samen met zes andere landen: Zwitserland, België, Duitsland, Frankrijk, Luxemburg en Italië. Engeland doet niet meteen mee, omdat zij al een eigen liedjesfestijn hebben: The Festival of British Popular Songs. De Britse BBC zendt het Eurovisiesongfestival in 1956 wel uit op de Britse tv.
De deelname in 1957 smaakt niet meteen naar meer. In 1958 slaan de Britten een jaartje over, al is het niet helemaal duidelijk waarom, want in eerste instantie zouden ze gewoon meedoen. In 1959 zijn ze terug en sindsdien laten ze geen enkele editie aan zich voorbijgaan.
Omdat het Verenigd Koninkrijk een van de big five is, hoeven ze niet mee te doen aan de halve finales, maar komen ze regelrecht in de finale. De big five zijn de vijf landen die de grootste financiële bijdrage aan de organisatie leveren: Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en dus Engeland.
In totaal heeft het Verenigd Koninkrijk vijf keer gewonnen, net zo vaak als Nederland. De winnaars: Sandie Shaw met 'Puppet on a String' in 1967, Lulu met 'Boom Bang-a-Bang' in 1969, Brotherhood of Man met 'Save your Kisses for Me' in 1976, Bucks Fizz met 'Making your Mind up' in 1981 en Katrina and the Waves met 'Love Shine A Light' in 1997.
In 1969 winnen er overigens vier landen, onder wie de Nederlandse Lenny Kuhr met 'De Troubadour'. In dat jaar doen er nog maar zestien landen mee en eindigen er vier landen met 18 punten bovenaan. Daarom worden Nederland, Engeland, Spanje en Frankrijk alle vier uitgeroepen tot winnaar.
Bergafwaarts
In de twintigste eeuw zijn de Engelsen erg succesvol op het songfestival; ze worden maar liefst vijftien keer tweede. Ook eindigen ze twee keer op de derde plek. In 2002 gooit Jessica Garlick ook weer hoge ogen met het nummer 'Come Back' en wordt het land wederom derde.
Maar daarna gaat het in rap tempo bergafwaarts. In 2003 wordt het Verenigd Koninkrijk laatste met Jemini's 'Cry Baby'. In 2009 weten ze met het nummer 'It's My Time' van Jade Ewen nog een keer vijfde te worden, maar verder staan ze tot 2022 niet meer in de top 10.
Het is zelfs zo erg met de Britten gesteld dat ze de afgelopen twintig jaar vijf keer als allerlaatste eindigen. De pijnlijke opsomming: Jemini met 'Cry Baby' in 2003, Andy Abraham met 'Even If' in 2008, Josh Dubovie met 'That Sounds Good to Me' in 2010, Michael Rice met 'Bigger than Us' in 2019 en dus James Newman met 'Embers' in 2021.
Grote Namen
In de jaren dat het minder gaat bij de Britten, halen ze wel alles uit de kast. Er worden zelfs grote artiesten naar het songfestival gestuurd. In 2012 gaat wereldster Engelbert Humperdinck (de Engelse René Le Blanc) met het nummer 'Love Will Set You Free', maar de op dat moment 76-jarige zanger weet slechts 25ste te worden. Een jaar later nog een golden oldie: de dan 61-jarige Bonnie Tyler, bekend van 'Total Eclipse of the Heart' en 'Holding out for a Hero'. Ze zingt het nummer 'Believe in Me', maar weet Europa niet te bekoren: ze wordt negentiende.
In het verleden werken die grote namen juist wel. Cliff Richard wordt in 1968 met het aanstekelijke 'Congratulations' derde. In 1997 doen Katrina and the Waves mee: de groep, op dat moment al beroemd door de hit 'Walking on Sunshine' van 12 jaar eerder, gaat er met de overwinning vandoor.
Sam Ryder
In 2022 keert het tij dan eindelijk voor het Verenigd Koninkrijk. Ze sturen TikTokker Sam Ryder met het nummer 'Space Man' en worden tweede. Ondanks dat Sam niet bovenaan eindigt, wordt hij in zijn thuisland onthaald als winnaar.
Het Oekraïense Kalush Orchestra gaat er met de winst vandoor, maar vanwege de oorlog in het land vindt de EBU, de organisator van het Eurovisiesongfestival, het te onveilig om het songfestival in Oekraïne te organiseren. Er wordt gekozen voor Engeland. Dat is immers tweede geworden. Toch heeft de BBC, de Engelse omroep die het dit jaar organiseert, laten weten dat het er een Oekraïens tintje aan Eurovisie 2023 zal zitten. Daar gaan we meer van zien tijdens de shows.
