Carice van Houten en Halina Reijn lijden aan dissociatieve stoornis: 'Doodeng'

"Ik heb dus heel vaak last van existentiële paniek", vertelt Halina. Ze legt uit dat ze dan 'dissocieert', bijvoorbeeld tijdens een meeting. "Dan zoom ik uit en denk ik: waarom ben ik hier, wat is het leven, waarom zijn we hier, wat is een tafel, wat is een stoel? Dat veroorzaakt een paniekaanval. Dat vind ik zo eng, dan denk ik namelijk dat ik gek word, dat ik boven de situatie ga zweven in plaats van dat ik in het moment zit. Jij hebt dat ook, volgens mij?"

"Ja", antwoordt Carice. Halina: "Waar ga jij dan eigenlijk naartoe? Ik ga naar een heel enge toestand, dat ik half naast mezelf zit. Dat vind ik doodeng." 

"Ik blijf half hangen en ik ben het aan het kaderen", omschrijft Carice over haar ervaring met dissociatie. "Ik ben mijn eigen gedachtes aan het processen, ik probeer te volgen wat er in het gesprek gebeurt. Als een soort Droste-effect: ik zit naar mezelf te kijken, die naar mezelf kijkt, die naar mezelf kijkt, die naar mezelf kijkt en dat is een heel eng gevoel." 

Heel herkenbaar voor Halina: "Exact. Dat helpt mij heel erg als jij dat vertelt, want ik heb daar best wel mee gezeten en ik ben daar eigenlijk pas sinds kort met mijn therapeut over gaan praten. Ik durf er eigenlijk ook niet over te praten, omdat ik bang ben dat het erger wordt."

In Nederland heeft Halina er minder last van. "Maar hier heel vaak", zegt de Bodies Bodies Bodies-regisseur over haar woonplaats in de Verenigde Staten. "Bijvoorbeeld als ik tegenstrijdigheid zie. Heel veel armoede, heel rijke mensen: dan zone ik uit. Ik kan het leven dan gewoon niet aan of zo, weet ik veel. Ik snap de helft van de tijd niet: wat doen we hier eigenlijk?" 

Carice en Halina spraken met RTL Boulevard eerder over hun openhartige podcast: